به دنبال کاهش 75 درصدی قیمت کائوچو (ماده اولیه تولید لاستیک) تایرسازان جهانی توانستند قیمت محصولات خود را کم نمایند. اما شواهد نشان میدهد لاستیک سازان داخلی نه تنها قیمت را کاهش ندادند بلکه تقاضای افزایش قیمت نیز کرده اند. به نقل از ایسنا،بازار ایران سالهاست که به انحصار و قیمت گذاری‌های رو به رشد […]
به نقل از ایسنا،بازار ایران سالهاست که به انحصار و قیمت گذاری‌های رو به رشد عادت دارد و این رویه به سنتی برای بازارهای مختلف تبدیل شده است. از همه جالب تر این که تاثیر قیمت های جهانی عموما به قیمت محصولات در ایران نمی‌رسد و تولیدکنندگان و فروشندگان هم عموما نیازی نمی‌بینند که این نوسانات را در قیمت گذاری‌های خود لحاظ کنند؛ به خصوص اگر این نوسان در مسیر کاهش قیمت ها اتفاق افتاده باشد.
مصرف کنندگان هنوز فراموش نکرده‌اند که چندسال پیش همزمان با افزایش نرخ ارز، تولیدکنندگان به شدت خواهان افزایش قیمت محصولاتشان بودند، آن هم در شرایطی که محصولات موجود در انبارها یا آن‌هایی که روی خط تولید می‌رفت با مواد اولیه‌ای ساخته می‌شد که مواد خامشان با ارز ارزان خریداری شده بود. به عبارت دیگر هنوز موج واقعی افزایش قیمت ها به بازار نرسیده، تولیدکنندگان دست پیش را در گرانی گرفته بودند. بعدها اما وقتی ارز به مدار ثبات رسید و ارزان شد، همین تولیدکنندگان میلی به عقب نشینی قیمت‌ها نداشتند و حتی حرف از درخواست افزایش قیمت سالانه به بهانه‌هایی نظیر افزایش هزینه‌های تولید و تورم می‌زدند.
یکی از این دسته تولیدکنندگان، تایرسازان بودند. اوج این میل به مقاومت در برابر کاهش قیمت ها هم سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ رخ داد. درست در زمانی که قیمت کائوچو به عنوان ماده اولیه ساخت تایر در بازارهای جهانی کاهش یافت و خاطره بحران ۲۰۰۸ را زنده کرد. در این میان قیمت هر تن کائوچو از ۵۷۵۰ دلار در سال ۲۰۱۱ به ۱۲۰۰ دلار در سال ۲۰۱۵ رسید. این نزول شدید با توجه به کاهش قابل توجه هزینه‌های تولید و تورم، ابتدا حاشیه سود تولیدکنندگان را به شدت بالا برد و در ادامه آن‌ها را ناچار به کاهش قیمت نهایی محصولاتشان کرد.
کارشناسان معتقدند که سقوط ۷۵ درصدی قیمت کائوچو پس از رکورد بی سابقه سال ۲۰۱۱ در نتیجه بلوغ درختان در آسیا، افزایش تولیدات لاتکس و تحقق کندترین میزان رشد اقتصادی چین از سال ۱۹۹۰ بوده است. به هر حال روند کاهشی نرخ جهانی کائوچو در بازه زمانی گفته شده هزینه تولید برای تایرسازان را با کاهش قابل توجهی رو به رو کرد. در نتیجه همین شرایط یکی از بزرگترین تایرساز منطقه آمریکای شمالی درآمد عملیاتی خود را ۱٫۷ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۴ منتشر کرد که هشت درصد از سال گذشته بیشتر بود و دلیل اصلی آن هم کاهش هزینه مواد اولیه عنوان شد. آمار و ارقام نشان میدهد که سال ۲۰۱۴ به طور متوسط قیمت جهانی لاستیک ۵٫۵ درصد کاهش یافته، ضمن این که رقم کاهشی در چین به ۱۰ تا ۱۵ درصد هم رسیده است.
بررسی بهای تمام شده چهار شرکت بزرگ تایرسازی جهان نشان میدهد که در سال گذشته رشد ۹ درصد در حاشیه سود ناخالص خود داشته اند که از دلایل عمده آن افت شدید در هزینه های مواد مستقیم شرکت بوده است. این هزینه ها بیش از ۶۵ درصد از کل هزینه های تایر را تشکیل می دهند. با این حال انتظارات مصرف کننده در مورد کاهش قیمت تایر به مراتب بیشتر از این ارقام است.
نکته جالب در این میان این است که با وجود کاهش قیمت جهانی آن هم روی شیب تند، تولیدکنندگان داخلی تایر نه تنها میلی به کاهش قیمت ها نشان ندادند بلکه با ایجاد سکوت خبری در مورد قیمت های جهانی، در سال گذشته تقاضای افزایش ۳۰ درصدی قیمت نهایی را هم روی میز دولت گذاشتند.
این در حالی است که بر اساس گزارش های حسابرسی شده سال ۱۳۹۳ یکی از تولیدکنندگان بزرگ تایر در کشور، هزینه نهایی تولید هر کیلو تایر در این سال، سه دلار اظهار شده است. به این ترتیب با در نظر گرفتن دلاری که به قیمت مبادله‌ای ۲۵۰۰ تومان به تولیدکنندگان تایر تخصیص می یافت، هر تایر با وزن میانگین هشت کیلوگرم با سایز ۶۵R14 -185 ، قیمت تمام شده ۶۰ هزار تومانی برای تولیدکننده در بر داشت، اما تایرسازان داخلی با حاشیه سودی بیش از ۵۰ درصدی هر حلقه لاستیک را در فروش عمده به خودروسازان ۹۹ هزار تومان و در بازار آزاد به قیمت ۱۳۰ هزار تومان به فروش می‌رساندند.
در نهایت این که نباید فراموش کرد قیمت مواد اولیه تاثیر انکار نشدنی بر قیمت محصول نهایی خواهد داشت و این امر نیز در میان مدت کاهش قیمت تایر و پس از آن کالاهای ساخته شده نهایی و یا همان خودرو را برای مصرف کنندگان به ارمغان خواهد آورد.
دیدگاه خود را بنویسید