پایگاه خبری رسمی خودرو و صنایع وابسته
شماره مجوز ۸۲۱۸۶ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

کامارو 1968 مارک دانوهیو (2)

بررسی داستان قهرمانی‌های پی‌درپی جنجالی‌ترین کامارو نسل یک در جهان/ برتری ناعادلانه

اگر تاریخچه جذاب مسابقات ترنس‌ام سریز را مرور کنید، به سال 1968 که برسید بسیار تعجب خواهید کرد. گفتیم که مارک دانوهیو در آن سال به ستاره مسابقات تبدیل شده بود. راننده با استعداد و باهوش تیم پنسکی که علاوه بر استعداد بالا در راندن، دستی بر آچار هم داشت و در زمینه فنی از […]

ارشیا
جمعه - ۱۷ مرداد ۱۳۹۹

اگر تاریخچه جذاب مسابقات ترنس‌ام سریز را مرور کنید، به سال 1968 که برسید بسیار تعجب خواهید کرد. گفتیم که مارک دانوهیو در آن سال به ستاره مسابقات تبدیل شده بود. راننده با استعداد و باهوش تیم پنسکی که علاوه بر استعداد بالا در راندن، دستی بر آچار هم داشت و در زمینه فنی از اطلاعات بالایی برخوردار بود. او توانست در 10 مسابقه از 13 مسابقه سال به طرز عجیبی قهرمان شود. اما داستان بسیار جالبی پشت پرده این قهرمانی‌ها نهفته است که خواندنش پس از گذشت 50 سال از این اتفاق هم جذاب است. راجر پنسکی و مارک دانوهیو به یاری هم انواع و اقسام کلک‌ها را در خودرویشان زده بودند که کسی به گرد پایشان هم نمی‌رسید! بعد‌ها مارک دانوهیو در کتاب خاطرات‌اش به این کلک‌ها لقب پیروزی ناعادلانه داد.

 کامارو 1968 مارک دانوهیو (1)

در پایان مسابقات در سال 1967، خودرو مارک دانوهیو که توانسته بود با آن در 2 مسابقه لاس‌وگاس و سیاتل عنوان قهرمانی را کسب کند، توجه ناظران مسابقات را به خود جلب کرد. آنها متوجه شدند بسیاری از نقاط خودرو از جمله گلگیر‌ها خورده شده و از ضخامت بسیار کمی برخوردار است. مارک دانوهیو و تیم پنسکی این خودرو را در یک کارخانه صنایع هوایی طی فرایند Acid-dipping در حمام اسید فرو برده بودند. اولین کلک هوشمندانه دانوهیو و تیمش این‌جا بود!

کامارو 1968 مارک دانوهیو (3)

پس از انجام این فرآیند خودرو مسابقه‌ای آنها که باید 2900 پوند (1160 کیلوگرم) وزن می‌داشت، اکنون به 2500 پوند (1000 کیلوگرم) رسیده بود. دانوهیو که از ضعیف شدن مقاومت بدنه خبر داشت، پیشنهاد استفاده از رول کیج خودرو‌های نسکار را به تیم‌اش داد که تا به آن روز در هیچ خودرو مسابقه‌ای اسپرتی استفاده نشده بود! ناظرین در مورد عادلانه بودن رول‌کیج شک داشتند اما شدیدا نسبت به گلگیرهای خودرو معترض بودند. پس از انجام آزمایشاتی، ناظرین به تیم پنسکی اعلام کردند دیگر حق استفاده از این خودرو را ندارند و اگر دانوهیو بار دیگر با این خودرو در مسابقات حاضر شود، او را تا آخر عمرش از مسابقه دادن محروم می‌کنند. اما ناظرین سخت در اشتباه بودند و نمی‌دانستند با چه افراد باهوشی طرف هستند. با شروع فصل 1968 دانوهیو و تیم پنسکی 2 خودرو را وارد مسابقات کردند. اولین حضور آنها در مسابقه 12 ساعته سبرینگ بود که در آن سال مسابقات ترنس‌ام سریز و خودرو‌های اسپرت به‌صورت‌ هم‌زمان در این پیست برگزار شد. اولین خودرو یک کامارو 68 استاندارد بود. اما دومین خودرو به طرز عجیبی همان خودرو اسیدکاری شده سال 1967 بود که اعضای تیم به آن لقب سبک‌وزن را داده بودند!.

کامارو 1968 مارک دانوهیو (4)

بعد‌ها مارک دانوهیو راننده و مکانیک باهوش اغراق کرد که : «من با دقت شماره‌های ماشین را به‌گونه‌ای طراحی کرده بودم که دایره آنها بین عدد 5 در شماره 15 و عدد 6 در شماره 16 قابل جایگزینی باشد. ما اول با خودرو 15 که خودرو استاندارد با وزن ایده‌آل بود به سراغ ناظرین رفتیم و چراغ سبز را از آنها گرفتیم. سپس به گاراژمان که در سمت دیگر پیست بود برگشتیم و این بار شماره 16 را روی همان خودرو چسباندیم.»

کامارو 1968 مارک دانوهیو (5)

با این کلک جالب و هوشمندانه 2 خودرو تیم پنسکی که در اصل یک خودرو بودند تست‌های ناظران پیست را پاس کردند اما خودرو سبک وزن آنها از دید ناظران مخفی مانده بود. تیم پنسکی فراموش کرده بود که شیشه لچکی عقب و چراغ راهنمای روی گلگیر را از خودرو سبک وزن بر دارد اما مشکلی پیش نیامد چون هیچ‌کس در زمان انجام تست فنی این خودرو را ندید. اما شاید جالب‌ترین و بهترین قسمت داستان جایی باشد که مارک دانوهیو و تیم‌اش به گاراژ برگشتند و این‌بار نوبت به خودرو سبک وزن رسیده بود. آنها با جابه‌جا کردن دوباره شماره‌ها این‌بار شماره 15 را روی خودرو سبک‌وزن چسباندند و شروع به تایم زدن در روز تایم‌گیری کردند.

کامارو 1968 مارک دانوهیو (6)

دومین کلک دانوهیو و تیم‌اش این‌جا بود. جایی که بازهم با عوض کردن شماره‌ها این‌بار کامارو سبک‌وزن را با شماره 16 وارد تایم‌گیری کردند و توانستند تایم اول و دوم را در اصل با یک خودرو بزنند! نکته جالب این‌جاست که خودرو متقلب آنها در هر دور 1.5 ثانیه سریع‌تر از خودرو‌های دیگر بود. از آن جالب‌تر و خنده‌دار‌تر این‌جاست که خودرو آنها در مسابقه سبرینگ از گروه خودرو‌های اسپرت که شامل فورد جی‌تی، لولا T-70، فراری LM و حتی خودرو Howmet turbine که اولین خودرو مسابقه‌ای با موتور توربین بود هم سریع‌تر بود!.

کامارو 1968 مارک دانوهیو (7)

در پایان مسابقه سبرینگ، کامارو متقلب آنها در رتبه اول و کامارو استاندارد آنها در رتبه دوم قرار گرفت و به‌طور خارق‌العاده‌ای کامارو سبک‌وزن پس از پورشه‌های قدرتمند 907 بالاتر از فورد جی‌تی در جایگاه سوم مجموع ایستاد!

کامارو-1968-مارک-دانوهیو-

تیم پنسکی برای سال 1968، 6 کامارو را به مسابقات فرستاد که نمونه سبک‌وزن دومین خودرو بود. سومین کلک تیم پنسکی جایی بود که آنها برای تعویض هرچه سریع‌تر لنت‌ها یک سیستم وکیومی طراحی کرده بودند که به تیم اجازه می‌داد تنها در 8 ثانیه لنت‌ها را تعویض کنند. مارک دانوهیو در کتابش می‌گوید: «ما قادر بودیم تعویض لاستیک، سوخت‌گیری و تعویض لنت‌ها را در یک دقیقه و 40 ثانیه انجام بدهیم درحالی‌که این عمل برای تیم فورد 4 دقیقه طول می‌کشید.» چهارمین کلک تیم پنسکی که شاید جالب‌ترین کلک‌شان باشد، استفاده از سقف چرمی برای خودرو مسابقه‌ای مارک دانوهیو بود. پس از انجام اسیدکاری سقف خودرو به قدری ضعیف شده بود که با فشردن انگشت روی آن به داخل فرو می‌رفت. همین امر راجر پنسکی را به فکر فرو برد تا بتواند ضعف سقف خودرو را بپوشاند. پنسکی از یک پوشش چرمی روی سقف خودرو استفاده کرد که در آن سال‌ها روی ماسل‌کار‌های شهری استفاده می‌شد (نه مسابقه ای). ناظرین فنی که از اقدام تیم پنسکی بسیار متعجب شده بودند از آنها علت کار را پرسیدند و راجر پنسکی در جواب آنها گفت: «ما از ظاهر سقف چرمی خوش‌مان می‌آید. پنجمین کلکی که در اوایل متن هم به آن اشاره شد، استفاده از رول‌کیج خودرو‌های نسکار در خودرو دانوهیو بود. این رول‌کیج در قسمت جلویی خودرو از فایروال هم عبور کرده و تا قسمت جلویی موتور خودرو ادامه پیدا کرده بود تا دوام کافی داشته باشد و ضربه‌های اضافی را به خود جذب کند. در قسمت عقب هم رول‌بار تا شاسی ادامه پیدا کرده بود و برای دوام بیش‌تر به شاسی جوش داده شده بود.

کامارو-1968-مارک-دانوهیو-

اکنون به همت پت رایان، شماره 15 جنجالی-یا 16- به‌طور کامل بازسازی شده است. این خودرو پس از اتمام مسابقات 7 صاحب جدید داشته و در مسابقات بسیار زیادی شرکت کرده است. پس از چندین تصادف پی‌درپی و یک‌بار تبدیل شدن به پونتیاک فایربرد، اکنون این خودرو به حالت اوریجینال خود بازگشته است تا یادآور خاطرات جالب و جذاب تیم پنسکی باشد.

کامارو-1968-مارک-دانوهیو- (2)

رایان پس از بررسی قسمت‌های مختلف خودرو به چند نکته جالب پی برد. اولین نکته استفاده از هوزینگ اکسل عقب متفاوت در این خودرو است که بعد‌ها مشخص شد تنها 22 نمونه از آن ساخته شده است. هم‌چنین در این خودرو از موتور 302 اینچ مکعبی (5 لیتری) با 2 کاربراتور 4 دهنه همراه با یک اینتیک متفاوت با نام Cross-Ram استفاده شده است که در مجموع 420 اسب‌بخار قدرت تولید می‌کند.

کامارو-1968-مارک-دانوهیو- (3)

گیرباکس خودرو از نوع 4 دنده M22 معروف به سنگ‌شکن است. در قسمت جلو از شاسی جداگانه با فنر لول و ضربه گیر‌های تنظیم شونده استفاده شده است. در قسمت عقب هم از شاسی جداگانه با فنر شمش و کمک فنر استفاده شده است. چرخ‌ها هم از دیسک ترمز‌های JR8 کوروت بهره می‌برند. نکته جالبی که رایان در خودرو یافت کرده است، استفاده از محفظه سیلندر ترمز متفاوتی است که در هیچ کدام از محصولات شورولت یافت نمی‌شود.

کامارو-1968-مارک-دانوهیو- (4)

پس از استعلام از کمپانی، شورولت به او اعلام کرد که این یک نمونه پروتوتایپ است که تنها یک نمونه از آن ساخته شده. در سال 2016 خودرو شماره 16 که در سال 1968 توسط سم‌پوزی و در مقطعی توسط مارک دانوهیو هم رانده شده بود، در حراجی RM به قیمت 990 هزا دلار به‌فروش رفت.

کامارو-1968-مارک-دانوهیو- (5)

به‌نظر می‌رسد خودرو سبک‌وزن با شماره 15 که انواع و اقسام کلک‌ها روی آن زده شده بود، ارزشی بیش از 1.5 میلیون دلار داشته باشد. این‌گونه بود که تاریخ مسابقات ترنس‌ام سریز یا شاید تاریخ مسابقات اتومبیلرانی، یکی از جالب‌ترین استراتژی‌ها و تاکتیک‌ها را به چشم دید که مرور آن همیشه جذاب خواهد بود.

نویسنده: ارشیا شیخ الاسلامی 

نویسنده: ارشیا شیخ الاسلامی 

کوروت نسل هشت مسابقه ای شکار شد/ آیا کوروت جدید تویین توربو خواهد شد؟

تصادف شورولت کوروت تنها پس از طی مسافت 24 کیلومتر!

رکورد شکنی کامارو Big Red با گشتاور 1965 نیوتن متر!

شورولت کوروت تا دندان مسلح! / کوروت YENKO با 1000 اسب بخار قدرت

15 خودروی ارزان قیمت با سرعت نهایی بیش از 240 کیلومتر

دیدگاه خود را بنویسید

کیوسک مطبوعاتی