روغن‌های موتور تنها روانکارهایی نیستند که باید در انتخاب آنها دقت کرد. زیرا در کالایی چون خودرو، بخش‌های دیگری نیز وجود دارند که به‌دلیل وجود اصطکاک در آنها باید روانکاری شوند. به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو روغن‌های موتور تنها روانکارهایی نیستند که باید در انتخاب آنها دقت کرد. زیرا در کالایی چون خودرو، […]
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو
روغن‌های موتور تنها روانکارهایی نیستند که باید در انتخاب آنها دقت کرد. زیرا در کالایی چون خودرو، بخش‌های دیگری نیز وجود دارند که به‌دلیل وجود اصطکاک در آنها باید روانکاری شوند.
به‌طور مشخص گیربکس و دیفرانسیل مجموعه‌های انتقال قدرت خودرو هستند که بسته به سطح تکنولوژیکی خود باید به‌وسیله روانکارها حمایت شوند.
روغن دنده، گیربکس یا واسکازین در همه خودروها نقش اصلی روانکاری و حتی نگهداری از این مجموعه ها را بر عهده دارند.
در گیربکس های دنده‌ای حرکت دنده ها روی یکدیگر و در گیرباکس های اتوماتیک از هر نوع که باشند، حرکت صفحات و اجزای داخلی اصطکاکی ایجاد می کند که باید به وسیله روغن دنده از نظر حرارتی و سایشی کنترل شود.
یک روغن دنده مناسب باید در شاخص گرانروی نمره قبولی بگیرد. در واقع گرانروی مهم ترین شاخصه یک روغن دنده است.
در واقع کیفیت روغن دنده‌ای که گرانروی مناسبی دارد نباید در هوای سرد یا گرم تغییر محسوسی داشته باشد. به این علت که وجود فیلمی از همین روغن روی قطعات گیربکس است که سلامتی آن را تضمین می‌کند.
روغن دنده مناسب باید یک خاصیت دیگر نیز داشته باشد که پایداری برشی نام دارد. یعنی باید بتواند خواص خود یا همان کیفیت عملکردی را در دراز مدت حفظ کند.
بخش زیادی از این خواص به کمک روغن پایه و افزودنی های مناسب ایجاد می شود که در زمان تولید روغن، علت افزایش قابلیت (Extreme Pressure) یا فشار پذیری آن محسوب می شود.
از دیگر قابلیت های روغن دنده مناسب خواص ضد زنگ و ضد خودروگی آن است. فراموش نکنیم از نظر آلیاژی قطعات گیربکس یا حتی دیفرانسیل با مواد مختلفی ساخته می شوند.
گاهی حاصل ترکیب چند آلیاژ تبدیل به دنده شده است که در زمان کارکرد بر اثر افزایش و کاهش حرارت واکنش‌های مختلفی دارند.
این در حالی است که روغن ها نیز باید با فرمولاسیونی تهیه شوند که در این شرایط استهلاک سیستم را به کم ترین سطح ممکن برسانند و قطعات در تماس با آنها واکنش های منفی نداشته باشند. ضمن این‌که این نوع روغن ها باید در برابر کف کردن بر اثر تغییرات حرارتی مقاوم باشند.
احتمالا تا به این‌جای مطلب با خود تصور می کنید روغن های دنده آن قدر ها که تصور می کردید ساده نیستند اما این همه ماجرا نیست. به این علت که یک روغن دنده مناسب حتی باید قابلیت آب گریزی نیز داشته باشد! به شکلی که رطوبت را در زمان پایین آمدن دما جذب نکند و حتی باید از نظر مواد و فرمولاسیون طوری ساخته شود که نسبت به کاسه نمد‌ها و واشر های آب بندی که معمولا جنس های غیر فلزی دارند واکنش نشان ندهد.
اما به‌طور کلی روغن‌های دنده برای گیربکس ها به 2 دسته روغن های دنده‌ای (MTF) و روغن های اتوماتیک (ATF) تقسیم می‌شوند.
در هر 2 نوع خواص مشترکی وجود دارد که مهم ترین آن همان طور که در بالا اشاره شد گرانروی است.
هرچند بدون شک تعویض روغن گیربکس و استفاده از روغن های با کیفیت برای افزایش طول عمر گیربکس امری حیاتی به‌شمار می‌رود، اما به دلیل ساختار گیربکس های اتوماتیک، روغن دنده یا گیربکس از اهمیت بیش‌تری برخودار است.
حتی با این که مکانیسم گیربکس های CVT از نظر عملکردی با گیربکس های اتوماتیک مرسوم تفاوت های بسیاری دارد، اما به‌دلیل استفاده از چرخ دنده و اتصالات تسمه و فولی در آن، این گیربکس با حرارت بالا کار می‌کند و فشار روغن در مدار این گیربکس به بیش از 700PSI می‌رسد.
درنتیجه حرارتی که در این نوع گیربکس به وجود می‌آید بسیار بالاست و درست به همین دلیل کیفیت روغن دنده‌ای که برای این نوع گیربکس به‌کار گرفته می‌شود، بسیار مهم است. زیرا در این نوع گیربکس روغن وظیفه سنگین‌تری در بخش خنک‌کاری بر عهده دارد.
برای اطلاع از زمان مناسب تعویض روغن گیرباکس چه در خودروهای دنده‌ای و چه انواع اتوماتیک، بهترین راه مراجعه به دفترچه راهنمای خودروست.
نوشته: امید آذرزمانی
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید