مینی کوپر یا همان مینی ماینر از جمله جذابترین خودروهای حاضر در تاریخ مسابقات اتومبیلرانی ایران بوده است. این خودرو بهدلیل وزن کم، اندازه کوچک و ارتفاع پایین، همواره گزینه ای جذاب برای شرکتکنندگان در مسابقات به شمار رفته است. در اینجا می خواهیم یک مینی مسابقه ای را معرفی کنیم به شکل کاملا حرفه […]
گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو
یکی از صفات بسیاری از انسانهای جهان رقابتطلبی است. رقابتی که گاه در افکار، گاه علم و گاه ابزار وجود دارد. خودرو از زمان پیدایش خود بهعنوان خلقتی به دست بشر که بر پایه علم بنا شده است، از مهمترین بازارهای رقابتی در طول تاریخ خود بهشمار میرود. به شکلی که شاید جالب باشد، بدانید اولین مسابقات واقعی و رسمی در تاریخ 22 جولای سال 1894 میلادی توسط روزنامه پاریسی Le Petit Journal سازماندهی شد که مسیر مسابقه بین 2 شهر پاریس و Rouen بود. بهاینترتیب همواره خودرو بهعنوان یک وسیله نقلیه و مسابقه شناخته شده است.
مسابقات اتومبیلرانی در ایران از اوایل دهه 40 شمسی به همت حضور خارجیها آغاز شد. این مسابقات که در فرودگاه قلعهمرغی آن دوران برگزار میشد، همراه با حضور ایرانیها در مسابقات رنگوبویی جدی به خود گرفت. از جمله خودروهای حاضر در مسابقات آن روزگار باید به ساختههای خودروسازان آلمانی چون بامو، پورشه و تولیدات صنعت خودرو انگلستان چون مینی، امجی، تریومف، ایتالیاییهایی چون آلفارومئو و لانچیا اشاره کرد.
البته بهدلیل تعدد خودروهای آمریکایی در ایران آن روزگار، این خودروها نیز از شرکتکنندگان در این مسابقات بودند. بعدها با تولید پیکان در ایرانناسیونال این خودرو هم به جمع حاضرین در مسابقات پیوست. حضور پیکان آنقدر جدی بود که حتی کلاسی اختصاصی برایش ترتیب دادند.
در ادامه با ورود به دهه 50 و ساخته شدن مجموعه ورزشی آزادی، کمکم مسابقات از قلعهمرغی به دور ورزشگاه آزادی و پارک خرم (ارم کنونی) منتقل شد. حتی تا اوایل دهه 70 هم مسابقات اتومبیلرانی در ایران در این 2 منطقه برگزار میشد. هرچند در اواخر دهه 60 با ادغام 2 پارکینگ از مجموعه ورزشی آزادی، کمکم فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی ایران شکل گرفت و این 2 پارکینگ بدل به پیست اصلی مسابقات موتورسواری و اتومبیلرانی در ایران شدند.
البته تاکنون هم متاسفانه همین پیست قدیمی آزادی محور اصلی اغلب مسابقات قهرمانی کشور در 2 رشته موتورسورای و اتومبیلرانی است و پس از گذشت حدود 60 سال از برگزاری اولین مسابقات اتومبیلرانی در ایران، هنوز حتی یک پیست استاندارد با امکانات مناسب در کشورمان وجود ندارد. این در حالی است که این 2 رشته بعد از فوتبال بیشترین گردش مالی بین همه ورزشهای جهان را دارند. حتی بعضی از همسایگان ایران که امروز در حال برگزاری مسابقات فرمولا وان هستند، از نظر پتانسیلهای اقتصادی و وسعت جغرافیای و جمعیت به اندازه یک استان کشور نیز قابلیت ندارند.
با اینحال از سال 1342 که باید آن را آغاز رسمی مسابقات اتومبیلرانی در ایران به حساب آورد، تابهامروز خودروهای مختلفی باتوجه به تواناییهای خود در کلاسهای متفاوت توسط شرکتکنندگان رانده شدهاند و بعضی از این خودروها همچون پورشه مکس موریس، فورد اسکورت، شورولت مونزا، کامارو موشن، بامو E30، فورد ماستنگ فاکسبادی از ماندگارترین خودروهای تاریخ مسابقات اتومبیلرانی در کشور هستند.
اما در بین خودروهایی که در این دوران در مسابقات شرکت کردند، مینیکوپر یا همان مینیماینر از جمله جذابترینهاست. زیرا این خودرو بهدلیل وزن کم، اندازه کوچک و ارتفاع پایین از جمله انتخابهای شرکتکنندگان در مسابقات بوده است. ضمن اینکه تعدد قطعات این خودرو در دوران گذشته باعث شده بود از حاضرین همیشگی مسابقات باشد. البته در سالهای اخیر بهدلیل ارزش کلاسیک این خودرو، کمتر شاهد حضور مینی مسابقه ای در مسابقات سرعت قهرمانی کشور بودهایم.
اما علی صادقی از علاقهمندان این خودروها به کمک تیم گاراژ Sam Speed یک نمونه از این خودروهای جذاب را برای مسابقات سرعت قهرمانی کشور آماده کرده. اینبار قصد داریم به معرفی این مینی مسابقه ای بپردازیم.
اتاق مینی مسابقه ای موردنظر ما یک مینی 1969 است که به آن مارکوان هم میگویند. در این نسل لولاهای در روی بدنه قرار گرفتهاند و ارتفاع کلافهای در نیز کوتاه و متعلق به مارک 2 و نسلهای بعد هستند. این یکی از راههای شناخت انواع مینی است. مینی مورد نظر ما با پیست اتومبیلرانی آزادی بیگانه نیست. زیرا خودرو از سال 1369 تا 1375 با رانندگی کمال نیکپو در مسابقات سرعت قهرمانی کشور شرکت کرده است و باید آن را از قدیمیهای پیست به حساب آوریم. از اینرو در گذشته نیز برای مسابقات آمادهسازی شده است. هرچند خودرویی که در حالحاضر پیشروی شما قرار دارد یک ورژن متفاوت از آن مینی قدیمی است.
در ابتدا حدود 2 سال قبل اتاق خودرو پس از سالها خوابیدن در یکی از باغهای اطراف تهران برای بازسازی راهی کارگاه SAM SPEED شد. اتاقی که پوسیدگیهای بسیاری داشت و به همین دلیل نیازمند بازسازی کلی بود. رولکیج خودرو کاملا از اتاق جدا شده است. درهای کناری که از جنس فایبرگلاس بودند، مورد بازسازی قرار گرفتند. همچنین رامها نیز بهصورت نو تهیه شدند. علی صادقی مالک خودرو درخصوص ادامه پروژه میگوید: «بعد از ترمیم بدنه و کف خودرو، مینی مسابقه ای برای آستر آماده و سپس رولکیج درون اتاق خودرو نصب شد.
پس از آن جای سیستم فرمان را باتوجه به ابعاد بدن راننده تنظیم کردیم و اتاق مینی مسابقه ای کمکم آماده شد. همزمان موتور خودرو را آماده کردیم که حجمی معادل 1300 سیسی دارد و در آن از سرسیلندر آردن آلومینیومی با پورت و پولیش و فنرهای سوپاپریسینگ استفاده شده است. البته این سرسیلندر 8 کاناله است و به همین دلیل به تنفس موتور کمک میکند. درحالیکه سرسیلندر استاندارد مینی 5 کاناله است.»
پیستونهای موتور این مینی مسابقه ای از نوع فورج و سبکشده هستند که با شاتونهای اچبیم به میللنگ متصل شده است. همچنین در این موتور از یاتاقانهای اِیسل ریسینگ استفاده شده است. افزون بر این فلایویل استاندارد که حدود 9 کیلوگرم وزن دارد، جای خود را به یک فلایول حدود 2.4 کیلویی داده است تا همزمان با سبکسازی میللنگ به دورگیری سریعتر موتور کمک کنند.
حتی دندههای قابل تنظیم میلسوپاپ و زنجیر آن حدود 500 گرم وزن دارند! سیستم سوخترسانی خودرو بهصورت تراتل کامل و انژکتوری است که از تراتلهای 40 میلیمتری بهره میبرد. برای مدیریت موتور نیز ازECU قابل تنظیم DTA استفاده شده است. در سیستم تنفسی خودرو از هدرزهای بلند استیل بهره گرفته شده و راکرهای 1.5 درجه نیز وظیفه کمک به تنفس موتور را دارند.
در این مینی مسابقه ای از میلسوپاپهای لیفت کِنت با لیفترها و استکان تایپیتهای سبک استفاده شده است. همچنین از پیچهای APR برای اتصال سرسیلندر استفاده شده تا بتوانند تنشهای ناشی از انفجار قوی در محفظه احتراق و البته حرارتهای بالا را تحمل کنند. ضمن اینکه در این موتور اویلپمپهای ولوم ساخت کِنت بهکار گرفته شدهاند و گردش بالای روغن را به موتور هدیه میکنند. البته از یک اویلکولر نیز برای خنک کردن موتور استفاده شده. در بخش خنککاری موتور نیز یک رادیاتور دستساز با 2 فن نصب شده است.
واتر پمپ نیز در مسیر تغییرات موتور با نمونه برقی جایگزین شده و دیسک و صفحه 5 پره گرافیتی روی این مینی مسابقه ای نصب شده که دارای پلیت فشار پشت دیسک مخصوص است. موردی که در خودروهای مینی مرسوم است و حدود 650 گرم وزن دارد.
همچنین از آلومینیومی برای ساخت این قطعه استفاده شده که در صنایع هوایی نیز کاربرد دارد. در این خودرو از یک گیرباکس دنده راست استفاده شده است که دندانههای هر دنده به جای مورب بودن صاف هستند. بهاینترتیب گیرباکس صدای زیادی تولید میکند اما در زمان معکوس کردن نیاز به گاز وسط یا دوبل ندارند. دیفرانسیل خودرو نیز از نوع کلاچدار انتخاب شده که ضرایب دندههای کوتاهی دارد و برای مسابقات طراحی شده است.
رینگهای مینی مسابقه ای از آلیاژ تیتانیوم و آلومینیوم انتخاب شدهاند که ساخت Force Racing هستند و با سایز 7.5 در 13 اینچ وزنی معادل 3 کیلو و 200 گرم دارند. در جلو از ترمزهای 4 پیستونه آلومینیومی، با دیسکهای خنکشونده بهره گرفته شده اما ممکن است در آینده این سیستم ارتقاء یابد. کویلاوورهای سیستم تعلیق از مارک اسپک انتخاب شدهاند که در 25 حالت میتوانند تنظیم شوند. باک 30 لیتری آلومینیومی و مخزن اضافه که دارای پمپ است در صندوق عقب قرار دارد. داشبورد در تهران ساخته شده و حتی سیمکشی هم در ایران طراحی شده و چراغها کاملا فعال هستند.
ضمن اینکه کلیدهای کنترل پمپهای بنزین و دیگر ادوات نیز در داشبورد طراحی شدهاند. به طور کلی طراحی داخل کابین در SAM SPEED انجام شده و به همین دلیل جای دنده نیز حدود 70 سانتیمتر متناسب با تنظیم صندلی راننده به سمت عقب طراحی شده است. همچنین جعبه فرمان از نوع ریسینگ انتخاب شده است که دور کمتر و سریعتری در گردش دارد.
هنوز وزن این مینی مسابقه ای بهطور دقیق مشخص نشده است اما احتمالا این خودرو حدود 550 کیلوگرم وزن دارد که بسیار ایدهآل است. هرچند موتور هنوز داینو نشده اما با حجم 1300 سیسی، قدرت آن احتمالا حدود 160 اسببخار خواهد بود و برای تولید این توان باید از بنزین VP با 125 اکتان استفاده کرد، زیرا نسبت تراکم موتور حدود 12.5 به یک است.
به گفته مالک خودرو، هرچند بازسازی این مینی مسابقه ای به پایان رسیده است اما هنوز تنظیمهای دقیق روی داینو، دیگر تنظیمهای بخش سیستم تعلیق و… باقی مانده است که در آینده نزدیک انجام خواهد شد.
نوشته: امید آذرزمانی / عکس: بهزاد اویسی
دیدگاه خود را بنویسید