طی روزهای گذشته اخبار بسیاری مبنی بر بازگشت مجدد خودروسازان خارجی به صنعت خودرو کشور در صورت لغو تحریم ها به گوش می رسد. به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو طی روزهای گذشته اخبار بسیاری مبنی بر بازگشت مجدد خودروسازان خارجی اعم از پژو و رنو در صورت لغو تحریم ها به گوش می […]
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو
طی روزهای گذشته اخبار بسیاری مبنی بر بازگشت مجدد خودروسازان خارجی اعم از پژو و رنو در صورت لغو تحریم ها به گوش می رسد.
زمزمه هایی که حسابی بحث برانگیز شده و طبق معمول یک عده موافق و تعدادی هم مخالف بازگشت و ورود دوباره خارجی ها به صنعت خودرو کشور هستند.
بیش از 3 سال است که خودروسازان خارجی به علت بازگشت دوباره تحریم ها از ایران رفتند و صنعت خودرو کشور به یکباره دچار مشکلات بسیاری شد.
3 سالی که شاید در تاریخ خودروسازان بی سابقه بود و حسابی در تنگنا و فشار قرار گرفتند. کمبود قطعات و خودروهای پیش فروش شده ای که خودروسازان امکان پاسخگویی به تقاضا را نداشتند و دیگر مشکلاتی که شرایط را برای خودروسازان بسیار دشوار کرده بود.
نمی توان گفت که تنها عامل این مشکلات خروج خارجی ها بود اما می توانیم بگوییم که یکی از بزرگترین عوامل در بروز چالش های صنعت خودرو در آن زمان خروج خودروسازان خارجی بود.
افزایش قیمت و برخی اقدامات متاسفانه سوداگرانه افراد سبب شد بازار و صنعت خودرو در وضعیتی قرار بگیرد که شاید دیگر امیدی به بقا آن نبود. اما خوشبختانه برگزاری میزهای تعمیق ساخت داخل و همکاری و فعالیت قطعه سازان و خودروسازان موجب شد تا شرایط تحریم در کشور به یک فرصت تبدیل شود تا فعالان این حوزه برای بار دیگر ثابت کنند که مرد این میدان هستند و صنعت خودرو کشور از ظرفیت بالایی برخوردار است.
اما برگردیم به زمان حال، زمزمه های ورود دوباره خودروسازان خارجی سبب برآشفتگی و یادآوری سختی های برخی از افراد شده و همین ناراحتی از خروج خارجی ها موجب شده تا نسبت به ورود این خودروسازان جبهه بگیرند و مخالفت خود را با این منطق که چون آنها در دوران تحریم ایران را ترک کرده‌اند، استحقاق بازگشت ندارند، اعلام کنند.
همچنین برخی دیگر بر این باورند که فارغ از موضوع افزایش سطح داخلی سازی و کاهش وابستگی به خارجی ها در این 3 سال گذشته، معرفی و عرضه محصولات جدید در صنعت خودرو در شرایط تحریمی خود گویای بی نیازی به خارجی ها است.
تبدیل تهدید و بحران به فرصت، خروج، بی‌وفایی و پشت کردن به تعهدات توسط خودروسازان خارجی، تمامی مواردی است که صنعت خودرو با آن رو به رو شد و شکی در آن نیست. اما صرف افزایش سطح داخلی سازی در صنعت خودرو کافی است؟ آیا صنعت خودرو کشور نیازمند به یک دورنمای بین المللی برای حضور در دیگر بازارها نیست؟ آیا قرار است تا خودروسازی کشور همچنان در انزوا بماند؟
آیا بازار خودرو کشور باید محدود به تولیدات 2 خودروساز و برخی محصولات مونتاژی چینی خودروسازان خصوصی شود؟ حق مشتری چه می‌شود؟ آیا آنها حق ندارند از خودروهای خارجی مناسب (چه وارداتی، چه مونتاژی و چه تولید مستقل) استفاده کنند؟ یا سطح خودکفایی و داخلی سازی در صنعت چقدر بوده است که برخی تصور بی نیازی مطلق به خارجی ها دارند؟
توجه داشته باشید هم اکنون تمامی خودروسازان به نام خارجی برای تولید خودرو از چندین شرکت قطعه ساز کمک و مشارکت می گیرند تا یک محصول با کیفیت را به بازار عرضه کنند. باید واقعیت را پذیرفت، داخلی سازی های صورت گرفته در کشور محدود به محصولاتی است که چندین سال است در بازار کشور وجود دارند این به معنای بی نیاز شدن ما به مشارکت های خارجی نیست.
اگر صنعت قطعه سازی کشور از فناوری و تکنولوژی روز برخوردار بود آیا در دوران تحریم، مشکل تامین قطعات خودروهای چند سال تولید شده بازار را داشتیم؟ لذا قطعه سازی ما نیاز دارد تا با مشارکت های خارجی عقب افتادگی چند ساله خود را پوشش دهد.
از طرفی دیگر انحصار بوجود آمده در بازار سبب می شود تا خودروسازان رغبتی برای رقابت و عرضه محصول به روز و با کیفیت نداشته باشند و در مقابل این حق قدرت انتخاب است که از مردم گرفته شده است.
تا این لحظه اخبار موثقی مبنی بر بازگشت فلان خودروساز یا خودروسازان اعلام نشده و حتی در صورت لغو دوباره تحریم ها ما هم با انبوهی از شرکت های خارجی برای همکاری طرف نیستیم. بهتر است قبل از تنظیم شرط و شروط های غیرکارشناسی، نگاهی به صنعت خودرو جهانی و وضعیت فعلی صنعت خودرو کشور بیاندازیم تا شاید متوجه فاصله ها بشویم.
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید