پایگاه خبری رسمی خودرو و صنایع وابسته
شماره مجوز ۸۲۱۸۶ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی

تفاوت 4wd و awd

تفاوت سیستم های 4WD و AWD و 4*4 در خودرو

در این بخش میخواهیم تفاوت بین خودروهای 4WD، AWD و 4*4 را مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار داده نحوه عملکرد و مزیت های هر کدام از این سیستم ها در خودرو را مورد بررسی قرار دهیم که به شرح ذیل توضیح داده می شود. خودرو های امروزی بسیار پیچیده هستند. اما تنها کاری که […]

امیر
دوشنبه - ۲۹ آبان ۱۳۹۶

در این بخش میخواهیم تفاوت بین خودروهای 4WD، AWD و 4*4 را مورد بررسی و تجزیه تحلیل قرار داده نحوه عملکرد و مزیت های هر کدام از این سیستم ها در خودرو را مورد بررسی قرار دهیم که به شرح ذیل توضیح داده می شود.

خودرو های امروزی بسیار پیچیده هستند. اما تنها کاری که ما می کنیم نشستن پشت رل و استارت زدن و کنترل آن است. بعضی از این خودروها با نشانه های متفاوتی مزین شده اند که ممکن است در نگاه اول موجب سردرگمی گردد. به عنوان مثال در مورد بعضی خودرو ها گفته می شود که این مدل از سیستم انتقال قدرت به هر چهار چرخ (4WD) استفاده کرده و یا AWD است. بعضی از آنها نیز نشان 4×4 را بر پشت خود نصب نموده اند. اما واقعا معنای این نوشته چیست؟ آیا این خودرو ها تفاوت های ساختاری با هم داشته و یا این بخش هم یک بازی تبلیغاتی و رسانه ای است؟ در این نوشته سعی داریم تا با بررسی و معرفی این عناوین شما را در رسیدن به پاسخ پرسش هایی نظیر آن چه در بالا اشاره شد یاری نماییم.
در مورد خودرو هایی که نیروی تولیدی موتور خود را به هر چهار چرخ منتقل می کنند دو نکته و تفاوت در عملکرد سیستم انتقال نیرو وجود دارد. در برخی از این خودرو ها نیروی تولیدی موتور به طور پیوسته و همیشگی به هر چهار چرخ منتقل شده و در برخی دیگر تنها زمانی که میزان درگیری دو چرخ با زمین کمتر از حالت استاندارد شده و میزان اصطکاک کاهش پیدا کند، نیروی تولیدی توسط موتور به هر چهار چرخ منتقل می گردد. روزنامه ها، سایت ها و رسانه های عمومی هنوز به نظر جامع و یکسانی در مورد اینکه کدام خودرو چهار چرخ متحرک (4WD) بوده و کدام نمونه AWD است، نرسیده اند. بطور کلی و به منظور سادگی در بیان این روش انتقال قدرت،  این خودرو ها را در رده چهار چرخ متحرک با نماد AWD قرار می دهند. در این نوشته قصد داریم به بررسی این دو مدل سیستم انتقال قدرت پرداخته و ویژگی ها و قابلیت های آنها را مشخص نماییم.
خودرو هایی که نیروی تولیدی موتور بطور همیشگی به هر چهار چرخ خودرو منتقل می گردند All Wheels Drive و یا به اختصار AWD نام دارند. خودرو هایی نیز که قدرت تولیدی موتور به صورت موقت و در هنگام تشخیص عدم تماس کافی با زمین به چهار چرخ منتقل می گردد را چهار چرخ متحرک یا Four Wheels Drive و به اختصار 4WD می نامیم. خودرو هایی نیز که با نماد 4×4 مشخص شده اند نیز قدرت تولیدی موتور به هر چهار چرخ منتقل شده و به عبارتی روشی دیگری برای مشخص نمودن خودرو های All Wheels Drive یا AWD هستند.

نحوه عملکرد سیستم های مختلف انتقال قدرت
مرسوم ترین روش چیدمان پیشرانه در خودرو های مدرن امروزی بدین صورت است که موتور در بخش جلویی خودرو قرار گرقته و نیروی تولید شده توسط آن به چرخ های جلویی منتقل می گردد. قدرت تولید شده توسط موتور از طریق جعبه دنده (Gearbox) به دیفرانسیل (Differential) جلو منتقل می گردد. نیروی چرخشی ایجاد شده در دیفرانسیل (گشتاور یا Torque) نیز از طریق دو محور متصل به هر چرخ موجب چرخش چرخ ها شده و خودرو را در مسیر حرکت به سمت جلو و یا عقب حرکت می دهد. در خودرو هایی که نیروی موتور به طور همیشگی به هر چهار چرخ (AWD) وارد می گردد نیروی تولیدی موتور به یک دیفرانسیل مرکزی و اصلی منتقل شده و از آنجا به محور های عقب و جلوی خودرو منتقل می گردد. به خودرو هایی که از این روش برای انتقال نیروی تولیدی موتور به چرخ ها استفاده می کنند All Wheels Drive و یا AWD گفته می شود.

تفاوت بین 4WD و AWD

تفاوت بین 4WD و AWD

مزیت هایی استفاده از سیستم انتقال قدرت به هر چهار چرخ
برای توضیح مزایای این روش انتقال قدرت با یک مثال ساده شروع می کنیم. خودرویی را در نظر بگیرید که توانایی تولید قدرتی معادل 100 اسب بخار را دارد. این نیرو در خودروهای تک دیفرانسیل به هر دو چرخ به طور مساوی منتقل شده و نیروی منتقل شده به هر چرخ برابر با 50 اسب بخار خواهد بود. اما در مورد خودرو های چهار چرخ متحرک نیروی منتقل شده به هر چرخ کمتر بوده و برابر با 25 اسب بخار است. این انتقال نیروی کمتر موجب می گردد که احتمال هرزگردی و حرکت در جای چرخ ها کمتر گردد. در نتیجه سواری بوجود آمده در این گونه خودرو ها نرم تر بوده و خودرو ماندگاری و اتصال با زمین امن تری خواهد داشت.
یک خودرو که توانایی تولید نیرویی برابر با 100 اسب بخار را دارد، در هنگام استفاده از سیستم انتقال قدرت تنها به دو چرخ دچار مشکلی شده و عملکرد مناسبی را از خود به نمایش می گذارد. به همین دلیل است که بیشتر خودروهای شهری کوچک از این نوع سیستم انتقال قدرت استفاده می کنند. مصرف سوخت این خودرو ها نسبت به مدل های مختلف چهار چرخ متحرک کمتر بوده و هزینه های تولیدی کمتری را نیز برای کارخانه سازنده دارند. به همین دلیل این خودرو ها معمولا ارزان تر از رقبای چهار چرخ متحرک هستند.

مدل های مختلف خودرو های AWD
همانطور که در بالا به آن اشاره کردیم برخی خودرو ها با نام 4WD شناخته شده و برخی دیگر نیز به عنوان خودروهای AWD به بازار عرضه می گردند. اما فرق این دو سیستم دقیقا در چه بخشی است؟ خودرو هایی مانند محصولات تولیدی شرکت های خودرو سازی فولکس واگن و آئودی (AUDI)، در حالت عادی نیروی تولیدی موتور تنها به دو چرخ منتقل می گردد. به عنوان مثال مدل فولکس واگن گلف R، در حالت عادی نیروی تولیدی شده توسط موتور خود را تنها به چرخ های جلو منتقل می کند و در صورت تشخیص عدم چسبندگی کافی به زمین و یا بروز لغزش، سیستم انتقال قدرت نیرو را به چرخ های عقب نیز منتقل می کند.
اما در خودرو هایی که نیرو بطور همیشگی به هر چهار چرخ خودرو منتقل می گردد، در هنگام عبور از مسیرهای خاکی و خارج از جاده، عملکرد خودرو افزایش محسوسی داشته و بدون توجه به اینکه کدام چرخ درگیری کمتری با مسیر دارد، هر چهار چرخ به گردش مشغول بوده و به سادگی موانع و پستی بلندی ها را طی می کنند.  بعضی از خودروهای سواری مانند سوبارو WRX STI نیز که مخصوص مسابقات رالی بوده نیز از این سیستم انتقال قدرت همیشگی به چهار چرخ استفاده کرده که توانایی های آن را در طی مسیر های مخصوص اینگونه مسابقات بسیار بالا خواهد برد. البته بیشتر خودرو های اینچنینی توانایی انتخاب نحوه انتقال قدرت به صورت دستی را نیز داشته و با استفاده از اهرم قرار داده شده در کنار دسته دنده، قابلیت انتخاب بین مدل های انتقال قدرت به دو چرخ و یا چهار چرخ را به راننده به منظور استفاده حداکثری از نحوه انتقال قدرت موتور می دهند.
تعدادی از خودروهای مدرن هیبریدی جدید نیز مانند مدل جنجالی i8 شرکت خودروسازی آلمانی بی ام دبلیو (BMW) و پورشه 918 از روش های جدیدی برای انتقال قدرت استفاده می کنند. در این خودروها نیروی تولیدی توسط موتور بنزینی به شکل سنتی به چرخ های عقبی خودرو منتقل می گردد. اما نیروی تولیدی توسط موتور های التریکی به طور کامل به چرخ های جلو منتقل می گردد. خودروهای شاسی بلندی مانند میتسوبیشی ASX  نیز با اهرم های موجود قابلیت انتخاب نحوه انتقال قدرت را به راننده به صورت دستی می دهند.

کاربردهای سیستم انتقال نیرو به تمامی چرخ ها
بزرگ ترین و اصلی ترین کاربرد سیستم انتقال نیرو به تمامی چرخ ها در مسیر های خاکی و خارج از جاده است. از خودروهای مطرح در این زمینه می توان به مدل های قدیمی جیپ (Jeep) و لند روور (Land Rover) اشاره کرد که قابلیت هایی باور نکردنی در تپه ها و مسیر های صحرایی و خاکی داشتند و به خودروهایی بسیار مناسب برای مناطق جنگی تبدیل شدند. در صورتیکه یک چرخ این خودرو ها در مانعی گیر می کرد، سه چرخ دیگر به کمک آن می آمدند و خودرو را از موانع عبور می دادند.
از دیگر قابلیت های سیستم انتقال نیرو به تمامی چرخ ها می توان به استفاده آن در دنیای مسابقات اتومبیل رانی اشاره کرد. شرکت آئودی اولین شرکتی بود که با استفاده از سیستم کواترو (Quattro) نصب شده بر روی خودرو های مسابقه این خود در دهه 1980 میلادی، نیروی تولیدی موتور را به تمامی چرخ ها منتقل کرد و توانست مسابقات زیادی را با موفقیت به پایان رساند. این خودرو با توانایی های شگفت انگیز خود بر روی سطوح مختلف و شرایط آب و هوایی مختلف و سخت از جمله زمین های پوشیده از برف، گل و آسفالت توانست به 23 پیروزی در رقابت های جهانی در طی تنها 5 سال برسد.
در حال حاضر و در خودرو های مدرن امروزی مخصوص جاده نیز این سیستم انتقال قدرت کاربرد های زیادی دارد. خودرو هایی مانند مدل شاسی بلند X5 شرکت ب ام و نیز از این سیستم استفاده می کنند و نیروی تولیدی موتور قابلیت تقسیم بین هر چهار چرخ خودرو را دارد. خودرو های سوپراسپرت امروزی نیز از این سیستم به منظور افزایش توانایی های دینامیکی خود استفاده می کنند. به عنوان مثال مدل هوراکان (Huracan) شرکت ایتالیایی لامبورگینی (Lamborghini) نیز نیروی کارخانه عظیم موتور خود را به تمامی چرخ ها منتقل کرده و عملکردی فوق العاده را در هنگام شتابگیری به آن می دهد. از دیگر خودروهای سوپر اسپرتی که از این سیستم انتقال قدرت استفاده می کنند، می توان به هیولای ژاپنی شرکت نیسان (Nissan) یعنی مدل GTR Nismo نام برد که با استفاده از این سیستم انتقال قدرت و تماس مناسب چهار چرخ با سطح جاده، تنها به 2.5 ثانیه برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر در ساعت از حالت سکون نیاز دارد. مزایای این سیستم انتقال قدرت با این مثال روشن تر خواهد شد. مدل 488 شرکت ایتالیایی فراری (Ferrari) با وزنی در حدود 300 کیلوگرم کمتر و قدرت موتوری در حدود 70 اسب بخار بیشتر با سیستم انتقال قدرت تنها به اکسل و دو چرخ عقبی خودرو، به یک شکست خورده در مقابل Nismo تبدیل شده و برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتر در ساعت از حالت سکون به زمانی در حدود 3 ثانیه نیاز دارد.
سیستم های کامپیوتری موجود در این خودرو تغییرات و عملکرد هر چهار چرخ را به دقت زیر نظر داشته و با تقسیم قدرت به بهترین شکل، همیشه خودرو را در حالت بهترین چسبندگی قرار می دهد. بطور مثال در بیشتر خودرو های اسپرت در حالت عادی و نرمال بیشتر نیرو به چرخ های عقبی خودرو منتقل می گردد.

چرا همه خودرو ها مجهز به این سیستم انتقال قدرت نیستند؟
با توجه به مزایایی که در بخش های قبلی گفته شد، عملکرد سیستم انتقال نیرو به تمامی چرخ ها بسیار بهتر از نمونه های تک دیفرانسیل است و خودرو های مجهز به این سیستم کارایی بالاتری دارند. پس چرا خودرو سازان در تمامی مدل های خود از این نوع سیستم انتقال قدرت استفاده نمی کنند؟ برای این پرسش دو دلیل اصلی وجود دارد: قیمت و مصرف سوخت. برای این خودروها می بایست سیستم های انتقال قدرتی مانند محور های جدید، سیستم های الکترونیکی و کنترلی اضافه و اجزایی مانند دیفرانسیل اضافه نصب گردد. این تجهیزات علاوه بر اینکه قیمت نهایی خودرو را بالا خواهد برد، با افزایش مقدار قابل توجهی وزن، مصرف سوخت خودرو را نیز بالاتر می برد. در نتیجه هزینه های جابجایی خودرو نیز افزایش یافته و کارایی کلی سیستم برای اقشار کم درآمد تر دچار افت محسوسی خواهد شد. به عنوان مثال رنجروور ایووک در مدل AWD خود از مصرف سوختی بیشتر نسبت به مدل تک دیفرانسل خود بر خوردار است و هم قیمت آن به مراتب بالاتر از مدل دو چرخ متحرک آن خواهد بود.

منبع : موتوتل

نکاتی در ارتباط با نگهداری و خرید لاستیک خودرو

نکاتی مهم برای نگهداری بهتر از گیرباکس خودروهای اتوماتیک

شستشو و رفع عیب انژکتور خودرو

لائم خرابی سنسور سرعت خودرو

مزایای سیستم TCS خودرو (سیستم کنترل کشش)

سیستم ESP خودرو و عملکرد آن

علت های لاستیک سایی در خودرو

نحوه کار و عملکرد سیستم EBD خودرو

سیستم سوخت رسانی خودرو و علائم خرابی آن

روغن سوزی خودرو، علائم و رفع آن

دیدگاه خود را بنویسید

کیوسک مطبوعاتی