احتمالا طراح رنو 5 را باید ناکامترین طراح جهان در صنعت خودرو به حساب آورد! زیرا او آنقدر عمر نکرد که بتواند خودرویی را که خود طراحی کرده از نزدیک لمس کند. Michel Boue فرانسوی کسی که رنو 5 را طراحی کرد، در سال 1971 به دلیل سرطان از دنیا رفت تا فرصت دیدار فرزندش […]
گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو: (به نقل از مجله تخت گاز)
رنو 5 یک سال پس از فوت میشل بووه طراح این خودرو به بازار آمد. یعنی سال 1972. زمانیکه هنوز خیابانهای اروپا به دیدن مینی کوپر، فیات 500 و فولکسواگن بیتل عادت داشت و این 2 خودرو جدیترین خودروهای ارزانقیمت و کوچک بازار بودند. تعاریف رنو از مدل 5 ساده بود، یک خودرو هاچبک که ارزان، کممصرف و مدرن باشد. شاید رنو 5 سندی باشد که ثابت کند رنو از دیرباز استاد ساختن خودروهای کوچک ارزانقیمت بوده است. زیرا همین امروز هم خودروهای ساخت این کمپانی ارزان و باکیفیت هستند. برای نمونه میتوان به داستر، سیمبل، ساندرو و حتی همین تندر 90 خودمان شاره کرد که در بازار جهانی بین 8 تا 12 هزار دلار قیمت دارند.
رقیبان رنو 5 در آن روزگار دارای طرحهای سنتی در بدنه بودند. مثلا مینی و فولکسواگن بیتل که از پرفروشترین خودروها بهشمار میرفتند، هنوز از فرم بدنه کلاسیک و چراغهای گرد استفاده میکردند. البته فیات 127 هم هاچبک بود و چراغهای مستطیلی داشت اما مجموعا طراحی این خودرو مدرن نبود. درحالیکه رنو 5 دارای چراغهای مستطیل شکل بزرگ در جلو بود، چراغهای عقب این خودرو روی ستون قرار داشت. ابعاد بدنه خودرو شبیه به یک مربع طراحی شده بود و از این جهت جان میداد برای تیونینگ و مسابقات مختلف. این خودرو تنها 3521 میلیمتر طول و 1525 میلیمتر عرض دارد. همچنین وزن آن بسته به مدل بین 730 تا 810 کیلوگرم است.
نکته جالبتوجه در خصوص طراحی در صندوق عقب بود. زیرا این در آنقدر بزرگ طراحی شد که وقتی باز می شد و به بالا حرکت میکرد، انگار کل نمای عقب به سمت آسمان رفته است! طراحان سعی کرده بودند برای اینکه فضای کابین را بزرگ کنند چرخها را تا جای ممکن به جلو و عقب خودرو منتقل کنند. به همین دلیل بین دماغه جلو تا لاستیک فاصله کمی وجود دارد. رنو از سال 1972 تا 1985 انواع مختلفی از این خودرو را در مدلهای 5 و 3 در (کوپه) تولید کرد. البته ورژن سدان هم برای بازار اسپانیا طراحی شد که اصلا خودرو زیبایی نبود.
سال 1973 رنو 5 با فاصله کمی از آئودی 80 نتوانست عنوان خودرو سال اروپا را کسب کند. جالب است بدانید مدل سدان تا سال 1985 که از خطوط تولید رخت بربست، پرفروشترین خودرو تولید شده توسط صنعت خودرو فرانسه بود و در کل 5.5 میلیون دستگاه از نسل اول آن ساخته شد. نسل اول این خودرو به بازار آمریکا هم صادر شد و تا سال 1983 در این بازار حضور داشت. همزمان با تولید این خودرو در فرانسه، تعدادی هم راهی بازار ایران شد. نمونههای وارد شده به بازار ایران که عمدتا در سالهای 52 تا 55 به کشور راه یافتند، از پیشرانههای 900 سیسی بهره میبردند. در سال 1356 سایپا به سراغ رنو 5 رفت و امتیاز تولید این خودرو در ایران را خریداری کرد. بهاینترتیب تولید با نمونههای 900 سیسی آغاز شد و در ادامه مدلهای 1100 سیسی هم به سبد محصولات پیوست.
در سال 1976 رنو تصمیم گرفت برای مدل 5 یک ورژن خاص طراحی کند. زیرا دیگر حریفان تازهنفس مثل گلف از راه رسیده بودند و رنو باید دوباره خودی نشان می داد. پس به سراغ مهندسین بخش Alpine و Gordini رفت تا رنو 5 را تبدیل به یک فلفل تندوتیز کنند. بهاینترتیب یک پیشرانه 1.4 لیتری 4 سیلندر با تنفس طبیعی درون سینه این خودرو قرار گرفت که میتوانست 93 اسببخار نیرو و 115 نیوتنمتر گشتاور تولید کند. این در حالی بود که نمونههای استاندارد اولیه این خودرو مجهز به پیشرانه 845 سیسی با 36 و 1108 سیسی با 45 اسب بخار نیرو بودند. البته رنو در ادامه راه مدل 5 از پیشرانههای 1.3 لیتری 55 تا 64 اسب، 1.4 لیتری 63 اسب و 2 مدل 1.4 لیتری توربو دیگر با قدرتهای 110 تا 160 اسببخار هم استفاده کرد. مدل توربو 110 اسببخاری که از توربوشارژر ساخت Garrett استفاده میکرد، در سال 1982 میتوانست در 8.7 ثانیه از حالت سکون به سرعت 100 کیلومتربرساعت برسد.
مدلهای توربو از سال 1980 تا 1986 در نسل اول تولید شدند. همانطور که در بالا اشاره شد، رنو پا را فراتر از 110 اسببخار گذاشت و با تغییراتی که در سرسیلندر، کانالهای ورودی و خروجی موتور، سوپاپها، سیستم اگزوز و توربوشارژر پیشرانه 1.6 لیتری ایجاد کرد، توانست قدرت موتور را در ورژن توربو 2 به حدود 160 اسب بخار و 221 نیوتنمتر گشتاور برساند! بهاینترتیب شتاب صفرتاصد رنو 5 توربو به 6.9 ثانیه رسید. این خودرو دارای کیت بدنه بسیار زیبا و عریضی بود که تقریبا همه قطعات آن با رنو 5 استاندارد فرق میکرد. یک نمونه از این خودرو در ایران هم وجود دارد. رنو در سال 1985 تولید نسل اول را به پایان رساند و سال بعد نسل دوم را روانه بازار کرد. این خودرو نیز تا سال 1996 به تولید رسید.
همانطور که گفتیم در سال 1355 (نمونه اولیه) و 56 رنو 5 رسما در ایران به تولید رسید. این خودرو با پیشرانه 900 سیسی راهی خطوط تولید شد. نمونه مورد نظر ما یکی از ساختههای سال 1358 است که به خوبی توسط مالک نگهداری میشود. این خودرو پیشرانه 900 سیسی را در سینه دارد. تقریبا باید گفت رنو 5 در کنار پیکان یکی از اصلیترین خودروهای دهه 50 تا 70 شمسی در ایران بودند که برای مبتدیان در رانندگی جزو اولین انتخابها بهشمار میرفتند. ضمن اینکه به دلیل وزن پایین این خودرو بسیاری از قهرمانان مسابقات اتومبیلرانی در کشور اقدام به تیونینگ این خودرو میکردند. حتی در دهه 70 یکی از شرکتکنندگان مسابقات اتومبیلرانی کشور، موتور و گیرباکس مدل آلپین را از فرانسه وارد کشور کرد تا روی اتاق یک رنو 5 نصب کند.
مدلهای اولیه تولید شده در سایپا دارای داشبورد اصطلاحا راهراه بودند اما همزمان با تولید نسل دوم رنو 5 در فرانسه، سایپا تصمیم گرفت پیشرانه 1.1 لیتری را روی این خودرو نصب کند. ضمن اینکه تودوزی کابین و داشبورد نیز بهروز شدند. البته در دوران حیاط این خودرو تا سال 1372، تغییرات گستردهای روی آن انجام گرفت. دامنه این تغییرات از تولید نمونههای لوکس با سانروف و… برای صادارت (که هیچ وقت انجام نشد) تا انتقال خط تولید به پارسخودر و نصب موتور و گیرباکس پراید روی نسخه PK را فرامیگیرد. با اینحال دیدن یک رنو 5 ساده با آن چهره دوستداشتنی و خاطرهساز برای هر ایرانی یک نوستالژی است. زیرا رنو 5 هم مثل دیگر خودروهای دوران مکانیک در صنعت خودرو جهان، یک نماد از انتقال احساس واقعی در رانندگی است. احساسی که بدون واسطه سنسورها، سیمها و پردازشگرهای الکترونیکی به راننده انتقال مییابد. در پایان از همکاری مالک خودرو، جناب آقای بردیا نیروبخش تشکر میکنیم.
دیدگاه خود را بنویسید