یواز پاتریوت، خودرو ساخت روسیه که با هزار و یک امید وارد بازار ایران شد تا سهمی از بازار شاسی بلندها و آفرودها را به خودش اختصاص دهد اما امیدش نا امید شد. با توجه به اینکه در کشور، شاسی بلند آفرود جدید با توانایی های قابل قبولی وجود ندارد، پاتریوت آمد تا بتواند آفرودسواران […]
به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو
یواز نیز همانند جیپ، زاده نیاز نظامی است و در زمان جنگ جهانی دوم، به تولید خودروهای آفرود و کامیون های نظامی برای نیروهای نظامی می پرداخت و تا به امروز به سنت خود بر ساخت خودروهای آفرود با دوام ادامه داده است. اما یواز پاتریوت فاقد یک کاراکتر منحصر به فرد استتا همه بتوانند آنرا با این ویژگی های طراحی بشناسند. خودروهای نظامی مانند جیپ، هامر و لندروور که در نهایت به خیابان ها راه پیدا کردند در مواردی از قبیل چراغها و جلوپنجره دارای هویت بارزی هستند اما این مورد برای یواز پاتریوت صادق نیست. یواز سعی کرده در طراحی پاتریوت، چاشنی شاسی بلند بودن آنرا برجسته تر کند تا قابلیت های آفرود. خبری از گلگیرهای پلاستیکی یا پنل های پلاستیکی مشکی رنگ نیست. طراحی آن مخصوصأ در بخش گلگیرهای همرنگ بدنه که بصورت پنل هایی جدا از بدنه هستند، یادآور کراس اوورهای کره ای نظیر هیوندای توسان و کیا اسپورتج پیش از سال 2010 می باشد. این درحالیست که با توجه به خودروهای مونتاژی چینی این روزهای کشور، سلیقه مردم به سمت خودروهایی با طراحی فانتزی و هیجانی سوق داده شده و چنین خودرویی مجال بروز پیدا نمی کند. در کابین نیز رویکردی مشابه را می توان دید. کابینی بسیار ساده با طراحی کهنه که یادآور خودروهای کره ای دو دهه پیش است. داشبورد و کنسول تمامأ از پنل های پلاستیکی پوشیده شده و با رنگ خاکستری، حقیقتأ هیچ جذابیتی ندارد.
یواز پاتریوت با 4.78 متر طول، 1.9 متر عرض و 1.91 متر ارتفاع، جثه بزرگی دارد و وزن نهایی آن، 2650 کیلوگرم است که یک خودرو سنگین وزن بشمار می رود. انتظار می رفت که این جثه بزرگ و سنگین وزن از یک موتور توانمند نیز استفاده کند اما اینطور نیست. موتور چهار سیلندر 16 سوپاپه 2.7 لیتری با دمش طبیعی، می تواند 150 اسب بخار نیرو و 235 نیوتون متر گشتاور را تولید کند. 150 اسب بخار برای 2.6 تُن بسیار ناچیز بنظر می رسد. این یعنی نسب وزن به قدرت پاتریوت، 17.3 کیلوگرم به ازای هر اسب بخار است و نه توان کافی برای مسیرهای مستقیم دارد و نه گشتاور کافی برای کشش در مسیرهای صعب العبور. حداکثر سرعت 150 کیلومتر بر ساعت نیز می تواند گواهی بر این مدعا باشد. طبیعتأ چنین موتوری برای چنین جثه و وزنی باید زور زیادی بزند تا بتواند این هیبت را جابجا کند بنابراین مصرف سوخت نسبتأ بالایی هم دارد. 11.5 کیلومتر در سیکل ترکیبی شهری/برون شهری برای موتور چهار سیلندر 150 اسب بخاری، رقم بالا و قابل تأملی است. تنها نقطه قوت پاتریوت از نظر فنی، سیستم چهار چرخ محرک آنست که در چند حالت چهار چرخ محرک سبک و سنگین و محور محرک عقب سبک قابل تنظیم بوده و از قفل دیفرانسیل نیز بهره می برد.
طی یک دهه گذشته به لطف واردات خودروهای کره ای و حالا مونتاژ خودروهای چینی، ایرانی ها با انواع آپشن ها کاملأ آشنا هستند. انبوهی از امکانات و آپشن های خودروهای کره و چینی باعث شده تا مشتریان ایرانی بد عادت شوند. جایی که بازهم یواز پاتریوت ضعف نشان می دهد، فقدان تجهیرات و امکانات مطلوب است. این روزها که مشتریان به دنبال امکاناتی از قبیل دوربین 360، سقف پانوراما، کروز کنترل هوشمند و نظایر آن هستند، پاتریوت با حداقل ها دست و پنجه نرم می کند. این خودرو حتی فاقد سانروف بوده و از امکاناتی که دارد می توان به چراغ روز LED، سنسور جلو و عقب، کروز کنترل و دو ایربگ برای راننده و سرنشین اشاره کرد که حضور چنین مواردی در خودروهای چینی امروزی، یک شوخی حساب می شوند.
به نظر شما یواز پاتریوت با توجه به این مشخصات و قیمت حدود 1.7 میلیارد ارزش خریدن دارد یا خیر؟
نوشته: سامیار راشد
دیدگاه خود را بنویسید