جدیدترین مقاله Hagerty به تلاش‌های پورشه برای تولید سوخت‌های سنتتیک پرداخته است. ژرمن‌ها می‌خواهند با این سوخت‌ها آینده خودروهای کلاسیک را تضمین کنند.
به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو؛
مزیت‌های سوخت‌های سنتتیک:برخلاف هیدروژن، این سوخت‌ها نیازی به خنک یا فشرده شدن در زمان حمل‌ونقل ندارند. پورشه به سادگی می‌تواند این سوخت را در یک تانکر حمل کرده و آن‌ها را به پمپ‌بنزین‌های کنونی برساند و به همین خاطر نیازی به زیرساخت‌های جدید نیست.
به گفته مدیرعامل پورشه؛ از نظر قیمت هنوز هم مشکلاتی وجود دارد. هزینه بنزین سنتتیک یا مصنوعی حدود ۱۰ دلار در هر لیتر است که به ازای هر گالن حدود ۳۷ دلار می‌شود. البته مدیر پورشه به دنبال کاهش این هزینه به زیر ۲ دلار در هر لیتر است و او تخمین می‌زند این موضوع در حدود ۱۰ سال عملیاتی خواهد شد.
جدای از بحث قیمت و هزینه‌ها، دیدن اینکه یکی از مدیران ارشد پورشه به خودروهای درون‌سوز علاقه دارد خوشحال کننده است. بلوم که به حفظ روح خودروهای کلاسیک متعهد است آماده‌ی تسلیم در برابر خودروهای الکتریکی نیست…
برای این که متوجه شویم سوخت مصنوعی چیست باید عنوان کرد که با اتانول طرف نیستیم. اتانول یک نوع الکل است که از طریق تخمیر ساخته می‌شود. البته این ترکیب شیمایی به میزان 5 تا 10 درصد در سوخت بنزین نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد تا از انتشار گازهای CO2 جلوگیری کند.
اتانول به عنوان محصولی حاصل از تخمیر، تولید بیولوژیکی دارد. موتورها باید با اثرات خورنده اتانول سازگار شوند و این خود هزینه بر روی دست شرکت های خودروسازی می‌گذارد. در حالی که سوخت مصنوعی چنین مشکلی ایجاد نمی‌کند.
سوخت مصنوعی که پورشه در حال صحبت راجع به آن است با استفاده از فناوری‌های گازی به مایع تولید می‌شود. جایی که CO2 به عنوان منبع کربن با هیدروژن واکنش نشان داده و نوع دیگری از الکل یعنی متانول را تولید می‌کند. سپس متانول طی چند مرحله دیگر پردازش می‌شود و آنچه که از انتهای دیگر آن بیرون می‌آید هیدروکربن مصنوعی است که می‌تواند بنزین یا گازوییل مصنوعی باشد.
در واقع سوخت مصنوعی محصول یک فرآیند پاک و عاری از کربن است که شامل تولید برق از طریق نیروگاه‌های خورشیدی، بادی و سایر روش‌ها می‌شود و هیدروژن از طریق الکترولیز آب امکان تولید سوخت بدون تولید CO2 را فراهم می‌کند.
استفاده از هیدروژن به عنوان یک حامل انرژی با سرعت زیادی رو به افزایش است و جدا از کاربرد آن در گرم کردن خانه‌ها و ساختمان‌ها، یکی از بهترین روش های ذخیره سازی مقادیر عظیم انرژی پایدار است.
در واقع ایده این کار بدین صورت است که در شب هنگام و در مزارع بادی انرژی تولید شده را هدر ندهید و آن را تبدیل به هیدروژن کنید.
در نهایت CO2 گرفته شده از هوا با هیدروژن ترکیب شده و سوخت مصنوعی تولید خواهد شد. همچنین با این کار CO2 موجود در جو نیز کاهش پیدا می‌کند.
CO2 تولید شده توسط سوختن این سوخت‌های مصنوعی دقیقا برابر با مقدار CO2 است که از جو گرفته شده و برای تولید این نوع سوخت مورد استفاده قرار می‌گیرد و در نتیجه هیچ آسیب جدیدی به محیط زیست وارد نمی‌شود.
این نوع سوخت حتی از نظر دیگر ترکیب های سمی نیز پاک‌تر است و توانایی استفاده از این نوع سوخت در موتورهای قدیمی و جدید بدون نیاز به تغییر وجود دارد.
سوخت تازه حتی با چرخه فعلی توزیع و عرضه سوخت نیز سازگار است و نیازی به تغییر در تانکرها، پمپ ها و…وجود ندارد. در حال حاضر تولید این نوع سوخت بهای بالایی دارد اما در صورت تولید به میزان بالا می‌توان شاهد افت قیمت آن بود.
از همه مهم تر ایده اصلی که برای پاکسازی ناوگان وسایل نقلیه داده شده است، یعنی تغییر نوع سوخت را با درصد بالایی اجرایی می‌کند.
پورشه برنامه های بسیار بلند پروازانه‌ای برای استفاده از این نوع سوخت دارد و حتی اعلام کرده است که در صورت استفاده از این نوع سوخت در مسابقات فرمول 1 حاضر به بازگشت به این مسابقات پس از سالها است.
