اتومبیل‌های کراس‌اوور همواره مورد توجه خریداران ایرانی هستند. در این سال‌‌ها که واردات خودرو ممنوع بوده، بازار کراس اوورهای دست دوم حسابی داغ شده است. همچون دیگر کلاس‌‌‌‌ها، در این سگمنت پرطرفدار هم کرهایها با طیف گسترده‌‌‌ای از آپشن‌‌‌‌ها، بیشتر از رقبای ژاپنی مورد توجه خریداران قرار گرفته اند.
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو؛
مردم ایران با سومین نسل آ.اس.ایکس آشنایی دارند. خودرویی که در سال ۲۰۱۰ به بازار آمد و توسط آرین‌موتور در ایران عرضه شد. خودروهای ژاپنی آنقدر جذاب هستند که علی‌رغم تمام کم‌وکاستی‌ها، خریدار را نسبت به سایر رقبای آسیایی بیشتر وسوسه می‌کنند. البته در جنگ فروش، ژاپنی‌ها به دلیل حجم کم‌تر واردات و آپشن‌پسند بودن خریداران ایرانی، همیشه مغلوب کرهایها در بازار کشورمان شده‌اند. آ.اس.ایکس هم از این قاعده مستثنی نیست. میتسوبیشی مدل 2016 آ.اس.ایکس را با تغییراتی که مهم‌ترین آن طرح معروف به سپر پویا به‌شمار می‌رود عرضه کرد. سپر جلو نیز برای هماهنگ شدن با این تغییرات، از نو طراحی شده و نمای قسمت جلو را خشن‌تر از آن‌چه هست نشان می‌دهد.
در این میان از تغییرات جزئی گرافیک چراغ‌های جلو نیز نمی‌توان گذشت. از دیگر تغییرات قابل‌توجه در نمای ظاهری این مدل آ.اس.ایکس می‌توان به آینه‌های جانبی متفاوت که به راهنما و مکانیزم تاشوندگی خودکار مجهز شده‌اند اشاره کرد. رینگ‌ها نیز برای منطبق شدن با ترکیب جدید بدنه، جای خود را به نمونه ۱۸ اینچی مدل اوتلندر داده‌اند و لبه گلگیرهای مشکی‌رنگ حس ارتفاع بیشتر را القا می‌کنند. تغییرات قسمت عقب چندان قابل‌توجه نیست و میتسوبیشی سعی کرده این ترکیب دوست‌داشتنی را در عقب آ.اس.ایکس حفظ کند. در مدل 2018 اما میتسوبیشی بازهم در طراحی آ.اس.ایکس دست برده و جزییاتی مثل لبه سپر جلو، جلوپنجره، فرم توری سپر جلو، شبرنگ‌های عقب و فرم مه‌شکن و دیفیوزر عقب را تغییر داده است. در مدل 2018، نواری از لامپ‌های ال‌ای‌دی روشنایی در روز نیز به طرفین پروژکتورهای جلو اضافه شده است.
فضا و دکوراتیو کابین همان چیزی است که سرنشینان از یک میتسوبیشی اصیل انتظار دارند. در این قسمت آ.اس.ایکس بسیار ساده ظاهر شده است، اما کسل‌کننده و بی‌هویت هم نیست. از تغییرات نسخه فیس‌لیفت در جهت حرکت در مسیر مدرنیته، می‌توان به استفاده از قطعات مشکی رنگ براق در دکوراتیو کابین و بهبود و تغییر پوشش چرمی صندلی‌ها اشاره کرد. همچنین آینه عقب مجهز به تکنولوژی هوم‌لینک شده و نمایش‌گر 6.4 اینچی در مرکز کنسول جلو با کیفیتی مناسب از شما استقبال می‌کند.
یکی از جذاب‌ترین تجهیزات رفاهی ASX، سقف پانورامیک یک‌تکه‌ای است که قابلیت باز شدن ندارد و با نام مون‌روف شناخته می‌شود. گرمکن صندلی‌های جلو، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک، کروزکنترل، سنسورهای فاصله‌سنج عقب، سنسور باران و سامانه روشن و خاموش شدن اتوماتیک چراغ‌ها به همراه شیشه‌شو چراغ‌های جلو نیز از دیگر امکانات آ.اس.ایکس به‌شمار می‌روند. سرنشین پشت راننده فضای پای محدودی دارد و فضای سر هم آن‌قدرها بلند نیست. فضای صندوق بار اما کاملا قابل‌قبول است و با خواباندن صندلی‌های عقب به 1475 لیتر می‌رسد.
یکی دیگر از تغییرات جزیی و در عین حال قابل‌توجه و هیجان‌انگیز داخل کابین نسبت به مدل‌های قدیمی، اضافه شدن پدل‌شیفترهای تعویض دنده به پشت فرمان آ.اس.ایکس فیس‌لیفت است. پیشرانه ۴ سیلندر MIVEC در آ.اس.ایکس ۲۰۱۰ امتحان خود را به‌خوبی پس داد و سازنده ژاپنی را بر آن داشته تا هم‌چنان در این نسخه هم این ترکیب فنی را برای کراس‌اوور محبوب‌اش حفظ کند. پیشرانه ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ مثل همیشه کم‌مصرف و کم‌استهلاک است و توانایی تولید 147 اسب‌بخار قدرت در 6000 دور را دارد و آ.اس.ایکس را ظرف 9.5 ثانیه در حالت تک‌دیفرانسیل و 10.4 ثانیه در حالت دودیفرانسیل به سرعت 100 کیلومتربرساعت می‌رساند.
هماهنگی مناسب گیرباکس و پیشرانه و کاهش وزن 30 کیلویی نسبت به قبل، باعث شده آ.اس.ایکس گوش به فرمان‌تر و تیز باشد. گشتاور ۱۹۶ نیوتن‌متری در حالت عادی به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. با فشردن دکمه 4WD تصور می‌کنید گشتاور میان 4 چرخ تقسیم می‌شود. اما اگر در جاده‌ای هموار باشید، برای جلوگیری از استهلاک و کاهش مصرف سوخت، گشتاور هم‌چنان به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود. اما زمانی‌که زیاد پیچ بزنید و مسیر خیس یا ناهموار باشد، نیرو میان چرخ‌ها با نسبت 60 به 40 تقسیم می‌شود. قطعا الویت خریداری که سراغ آ.اس.ایکس می‌رود، یک سواری راحت و بی‌دغدغه در مسیرهای شهری است. اما این کراس‌اوور جمع و جور، در مسیرهای خارج جاده‌ای هم چابکی مناسبی از خود نشان می‌دهد و اگر توقع‌تان را کم کنید، در طبیعت‌گردی‌های آخر هفته روسفیدتان می‌کند.
پپیشرانه آ.اس.ایکس با نسل جدید گیرباکس سی‌وی‌تی جفت می‌شود. این گیرباکس افت دور موتور را از بین می‌برد، اما برای آن 6 دنده خیالی تعریف شده تا بخشی از هیجان رانندگی را به راننده بازگرداند. در حالت اسپرت‌مود می‌توانید به‌صورت دستی دنده‌ها را تعویض کنید. برای غیرفعال شدن این حالت نیز کافی است پدل شیفتر مثبت را چند ثانیه‌ای نگه دارید. بهره بردن از رینگ‌های 18 اینچی مشابه اوتلندر قطعا تاثیر بسزایی در ظاهر آ.اس.ایکس داشته، اما فاق کوتاه لاستیک‌ها و رینگ‌های بزرگ در مسیرهای پردست‌انداز، دست‌به‌دست هم می‌دهند تا کوبش‌ها را بیشتر حس کنید.
همیشه وقتی یکی از محصولات تویوتا را در مقابل رقیب‌اش قرار می‌دادیم، یا میخواستیم یکجوری خودمان را قانع کنیم که جذابیت خاص خودش را دارد، یا رک و راست می‌گفتیم ساده و اقتصادی طراحی شده. اما با مشاهده سی-اچ‌آر نظرتان کاملا در مورد سبک طراحی تویوتا تغییر می‌کند. این اولین ماشین تویوتا در کلاس کراس اوورهای ساب کامپکت است. تویوتا C-HR برای اولین‌بار در نمایشگاه خودرو تهران ۹۵ در غرفه ایرتویا توجه بازدیدکنندگان ایرانی را به خودش جلب کرد. جالب است بدانید ایران از اولین کشورهایی است که سی-اچ‌آر در آن عرضه شده است. این کراس‌اوور ساب‌کامپکت سبکی منحصربه‌فرد در طراحی را دنبال می‌کند.
ظاهر سی-اچ‌آر ترکیبی هوشمندانه از خطوط تیز و شکسته است که باعث شده بسیار تهاجمی به نظر برسد. پف گلگیرها در ترکیب با فرم خاص پنل‌های کناری، بیشتر شما را به یاد یک خودرو کوپه می‌اندازند. بارزترین ویژگی سی-اچ‌آر تیپ استایل، رنگ مشکی سقف به شمار می‌رود. سی-اچ‌آر‌های سقف مکی اکثرا رادارهای کاملی ندارند. همچنن می‌توانید از رنگ دودی چراغ‌های عقب به فول آپشن بودن این مدل تویوتا پی ببرید. رینگ‌های ۱۸ اینچی سی-اچ‌آر نیز یکی از زیباترین نمونه‌های ارائه شده برای این مدل است و در ترکیب با فرم کلی بدنه، نمایی تحسین برانگیز خلق کرده است.
کابین سی-اچ‌آر ساختاری پایدار و نوآورانه دارد. ۳ ترکیب رنگ مشکی-آبی، خاکستری تیره و مشکی-قهوه‌ای برای کابین سی-اچ‌آر عرضه شده است. علی‌رغم اینکه با یکی از کامل‌ترین اعضای سگمنت کراس اوورهای ساب کامپکت از نظر تنوع امکانات طرف هستیم، باید به خودتان زحمت بدهید و صندلی‌ها را به صورت دستی تنظیم کنید. البته تنظیم گودی کمر صندلی راننده به صورت برقی امکان پذیر است. همچون آ.اس.ایکس، ۲ صندلی جلو از گرمکن بهره می‌برند.
جالب است بدانید سی-اچ‌آر‌های مجهز به رادار تابلو خوان، از صندلی‌های چرمی برخوردار نیستند. یک صفحه نمایش ۷ اینچی روی کنسول جلو قرار گرفته اما فاقد سیستم ای‌ان تیون (جدیدترین سیستم سرگرمی تویوتا) است و خبری از اپل کارپلی و اندروید اتو هم در میان خرت و پرت‌های کابین‌اش نیست. همچنین بعضی مدل‌های سی-اچ‌آر از سیستم صوتی جی‌بی‌ال نیز بی بهره هستند. فضای کابین تقریبا هم اندازه یاریس و حتی از آن کوچک‌تر است. صندلی‌های راحت و جادار جلو نظرمان را به خودشان جلب کردند. اما فضای محدود صندلی‌های عقب افراد قد بلند را به چالش می‌کشد. اگر قد بلندی دارید و روی صندلی عقب سی-اچ‌آر راحت نیستید، این مشکل شماست! چرا که فضای صندلی عقب برای خودرویی در این سگمنت منطقی به نظر می‌رسد. پنجره عقب کوچک‌تر از حالت استاندارد است و همین باعث شده دید سرنشین عقب به بیرون کم باشد و فضایی دلگیر در قسمت عقب احساس کند.
محیط تاریک و کم نور کابین، با ترکیب رنگ تیره و نبود سانروف دست به دست هم داده تا خود را در فضایی مثل غار تصور کنیم! فضای صندوق بار تفاوت چندانی با یک سدان کوچک یا یک هاچ بک جمع و جور ندارد و با این ۳۷۰ لیتر می‌توانید برای خرید به فروشگاه بروید، اما فکر جای دادن چند چمدان مسافرتی را از ذهن‌تان خارج کنید.
سی-اچ‌آر با ۲ پیشرانه ۱.۲ لیتری توربو (مشترک با تویوتا آئوریس) و ۱.۸ لیتری هیبریدی (مشترک با تویوتا پریوس) به ایران آمده. فراموش نکنید که توان خروجی مدل هیبرید چند اسبی از مدل توربو بیشتر است. البته سی-اچ‌آر هیبرید تنها در مدل دیفرانسیل جلو در بازار ایران عرضه شده و بعضی مدل‌های توربو ۲ دیفرانسیل هستند. باتری هیدرید نیکل متال (اچ وی) درست زیر صندوق بار قرار گرفته است. مثل سایر سیستم‌های هیبرید، این موتور برقی در ترکیب با موتور بنزینی فعالیت می‌کند.
یک موتور بنزینی ۱۷۹۸ سی‌سی که ۹۷ اسب بخار قدرت و ۱۴۲ نیوتن‌متر گشتاور تولید می‌کند. مجموع قدرت موتور برقی و موتور بنزینی به ۱۲۲ اسب‌بخار می‌رسد که ترکیب آن با وزن ۱۴۶۰ کیلوگرمی، چندان هیجان‌انگیز نیست. در عوض باک ۴۳ لیتری این خودرو دوست‌دار محیط زیست، به لطف مصرف سوخت کم‌تر از ۴ لیتر در ۱۰۰ کیومتر به مراتب دیرتر از رقبای هم‌کلاس‌اش خالی می‌شود. اما جفت شدن گیرباکس سی‌وی‌تی مولتی درایو باعث می‌شود کندی رانندگی با سی-اچ‌آر را بهتر حس کنیم. شتاب‌گیری کند و با تاخیر صورت می‌گیرد و ویژگی‌های قدیمی گیرباکس‌های سی‌وی‌تی در این مدل به چشم می‌خورد. فرمان عکس‌العملی تیز و عملکردی نسبتا سنگین دارد که این نشانگر ذات اسپرت سی-اچ‌آر است.
در مجموع باید CHR را کراس‌اووری با هندلینگ قابل قبول و ترمزهای پرقدرت دانست. کراس‌اووری که در طراحی و ساخت آن از پیست نوربرگ‌رینگ استفاده شده و در پیچ‌ها تند و تیز است. این کراس‌اوور ساب‌کامپکت سبکی منحصربه‌فرد در طراحی را دنبال می‌کند. جوان‌هایی که روی خط مد حرکت می‌کنند و تمایز را همراه با سلیقه می‌خواهند، مخاطبان اصلی سی-اچ‌آر هستند. اما در نقطه مقابل، میتسوبیشی ASX کراس‌اووری ساده‌تر، اما کاربردی‌تر از سی-اچ‌آر به نظر می‌رسد. پیشرانه آن از سی-اچ‌آر هیبرید پرقدرت‌تر است و کابین و صندوق بارش بیشتر به کار یک خانواده چند نفره می‌آید.
نوشته: میلاد میرعابدینی
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید