با توجه به علاقه فراوان خریداران اتومبیل به شاسی‌بلند‌ها و بازار داغ این تیپ ماشین‌ها، تصمیم گرفتیم در این شماره از گزارش بازار به سراغ ۴ شاسی‌بلند محبوب بازار برویم. هیوندای سانتافه مدل ۲۰۱۵ (قبل از فیس‌لیفت)، تویوتا راو4 مدل ۲۰۱۴-۲۰۱۵، میتسوبیشی اوتلندر و رنو کولئوس خودرو‌های مورد بررسی ما هستند. در این مقایسه گروهی، […]
به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو
بیش‌تر ایرانی‌ها با هیوندای سانتافه آشنایی دارند. آخرین نسل سانتافه که به ایران آمده، با کد اتاق DM شناخته می‌شود و در حقیقت سومین نسل این شاسی‌بلند کره‌ای به شمار می‌رود. این خودرو در سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷ تولید شده و میان خریداران ایرانی بسیار پرطرفدار است. بخش قابل توجهی از واردات تافه در سال‌های اول به صورت غیر رسمی و توسط به صورت غیر رسمی و توسط‌گری مارکت انجام شده و به همین دلیل تفاوت‌های فروانی میان سطح آپشن‌های سانتافه وجود دارد. این در حالی است که در مدل‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ آپشن‌های غیر رسمی نیز بر روی سانتافه نصب می‌شد و همه این موارد دست به دست هم می‌داد تا قیمت این مدل سانتافه‌ها بسیار متفاوت باشد.
اما بعد از این دوره با سفت و سخت شدن واردات خودرو، تنها نمایندگان رسمی از جمله کرمان موتور و آسان موتور اقدام به واردات سانتافه کردند و از این نظر وضعیت قیمت در مورد مدل‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ روشن‌تر است و در زمینه سطح امکانات تفاوت آنچنانی با هم ندارند. همه سانتافه‌ها به جز تعداد محدودی مدل مجهز به موتور ۶ سیلندر ۳. ۳ لیتری، از پیشرانه ۴ سیلندر ۲. ۴ لیتری MPI بهره می‌برند. این پیشرانه ۱۷۴ تا ۱۷۶ اسب بخار قدرت تولید می‌کند و با گیرباکس ۶ سرعته اتوماتیک جفت می‌شود. اما مهمترین تفاوت این سانتافه‌ها به سطح تجهیزات و وضعیت انتقال قدرت مربوط می‌شود.
ارزان‌ترین گونه سانتافه از نوع تک‌دیفرانسیل با آپشن‌های پایه است. این نسخه ۲ ایربگ بوده و از تودوزی پارچه‌ای بهره می‌برد. هم‌چنین سقف این نسخه فلزی است و صندلی‌ها نیز برقی نیستند و گرمکن و سردکن ندارند. این نسخه پایه به صورت ۵ صندلی عرضه شده و در بعضی موارد دوربین و سنسور عقب به صورت غیر رسمی روی آن نصب شده‌اند. مدل بعدی ۲ دیفرانسیل ساده است. وضعیت تجهیزات مثل مدل قبلی است و تنها قفل دیفرانسیل، سقف انورامیک، دوربین و سنسور عقب به آنها اضافه می‌شود. گرمکن صندلی معروف‌ترین آپشن غیر رسمی روی این نسخه است.
در بازار مدل تک‌دیفرانسیل فول‌آپشن هم داریم. این نسخه ۶ ایربگ، ترمز پارک برقی، اتوهلد، سنسور جلو و عقب، دوربین و‌مانیتور، سقف پانورامیک، تهویه اتوماتیک دوآل، کنترل حرکت در سراشیبی و صندلی‌های برقی با گرمکن و سردکن دارد. این نسخه در مدل‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ در بازار یافت می‌شود. البته این نسخه‌ها صندلی ردیف سوم و گرمکن عقب ندارند و اکثرا‌مانیتور کوچک هستند. اما پرتیراژترین سانتافه‌های وارد شده به کشور، انواع ۲ دیفرانسیل فول‌آپشن با بعضی کم و کاستی‌ها هستند. نسخه‌هایی که همه امکانات را دارند، اما بعضی از آنها فاقد گرمکن عقب و فرمان و صندوق عقب برقی هستند.
اما فول‌ترین و گران‌ترین سانتافه DM به امکاناتی نظیر شش کیسه هوای ۱۰ نقطه‌ای، ترمز پارک برقی، اتوهلد، فرمان کمکی برقی، سنسور پارک جلو و عقب، دوربین عقب، مانیتور، آینه حساس به نور، سقف پانارومیک، سیستم تهویه اتوماتیک دوگانه، چراغشوی، استارت دکمه‌ای، آینه‌های کناری تاشو برقی، تریم داخلی چرم، گرمکن و سردکن صندلی‌های جلو، سیتسم کنترل پایداری، سیستم کنترل حرکت در سراشیبی، کروز کنترل، صندلی‌های جلو برقی با گرمکن و سردکن، حافظه صندلی راننده، سنسور فشار باد لاستیک، سامانه تقسیم قدرت ثابت میان چرخ‌های جلو و عقب (قفل دیفرانسیل)، ۷ صندلی، تهویه مستقل ردیف سوم، گرمکن صندلی‌های عقب، گرمکن فرمان، درب صندوق عقب برقی، سامانه پارک هوشمند (اتوپارک) و‌مانیتور بزرگ و سیستم صوتی حرفهای مجهز است.
شاید شنیده باشید که هیوندای سانتافه زیاد یاتاقان می‌زند. ایرادی که در بیش‌تر خودرو‌های کره‌ای مربوط به این دوره دیده می‌شود، اما در خصوص سانتافه شایع‌تر است. یکی از مهمترین مواردی که در خصوص این پیشرانه بیان می‌شود، کیفیت پایین تراشکاری و فلزکاری آن است. بعضی تعمیرکاران عقیده دارند و پلیسه‌ها و خرده فلز‌های به جا مانده در این موتور باعث ایجاد مشکلاتی می‌شود. استفاده از روغن موتور بی‌کیفیت و ضعف اویل پمپ هم از دلایل این اتفاق تلخ در موتور سانتافه است. توجه داشته باشید که سانتافه طرفداران زیادی در بازار خرید و فروش خودرو‌های دست دوم دارد و به همین زیاد دستخوش کم کردن کیلومتر برای فروش با قیمت بیش‌تر قرار می‌گیرد! یکی از دلایل مشکلات فنی، عدم آگاهی مالک از کارکرد واقعی است. اگر حواستان به سر و صدا‌های موتور خودرو باشد و به قول معروف خودروتان را بشناسید، می‌توانید با شنیدن صدای غیر طبیعی از موتور، سریعاً آن را خاموش کنید و از بروز مشکل شاتون زدن جلوگیری کنید. در غیر این صورت، یاتاقان به حدی لق می‌شود که شاتون شکسته و از سرسیلندر بیرون می‌زند و هزینه به مراتب بیش‌تری روی دستتان می‌گذارد.
در مقابل هیوندای سانتافه، تویوتا راو4 قرار دارد. کراس اووری که در تعداد محودتریا ز سانتافه به ایران آمده و بازار خرید و فروش ضعیف‌تری هم دارد. این نسخه درواقع نسل چهارم راو4 به شمار می‌رود که در بازار با مدل‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۵ یافت می‌شود.
حضور خودرو‌هایی چون پرادو و لندکروزر در میان سبد شاسی‌بلند‌های تویوتا، فرصت عرض‌اندام به راو4 را نمی‌داد. اما چندی بعد با ممنوعیت ورود برادران بزرگش به علت حجم بالای پیشرانه، به تنها‌امید تویوتا در بازار اتومبیل‌های ۲ دیفرانسیل و قد بلند ایران تبدیل شد.
تویوتا در طراحی داخلی راو ۴، بیش‌تر به کاربردی بودن و رعایت ارگونومی توجه کرده است. بنابراین شاید داشبورد راو4 در نگاه اول به اندازه سانتافه شما را به وجد نیاورد، اما با گذشت دقایقی از نشستن بر صندلی‌های تویوتا، حس بسیار بهتری نسبت به رقیب کره‌ای خواهید داشت. داشبورد راو4 طراحی نوینی دارد که بی‌شباهت به شاسی‌بلند‌های قدیمی تویوتا هم نیست.
پاشنه آشیل راو4 هم‌چون هر تویوتای دیگری، فهرست تجهیزاتش است. توجه بیش از حد تویوتا به کیفیت و کارایی محصولاتش، سبب می‌شود تا این خودرؤساز برای پایین نگه داشتن قیمت، از امکانات محصولات خود بکاهد. راو4 نیز از این قاعده مستثنی نیست. راو4 وضعیت متفاوتی با سانتافه دارد و تنوع تیپ‌های موجود از این خودرو در بازار اندک است.
راو4 بر خلاف برخی مدل‌های سانتافه، تنها به صورت ۵ صندلی به بازار آمده. اما همین مسأله باعث شده تا صندوق عقبش از سانتافه بزرک‌تر و کاربردی‌تر باشد. به لطف پهنای بدنه، فضای کابین راو4 بسیار جادار است و پنجره‌ها دید خوبی در اختیار راننده قرار می‌دهند. راو4 هم مثل سانتافه از شر آپشن‌ها تقلبی در‌امان نبوده و هستند مدل‌هایی که مثلا‌مانیتور یا سنسور عقبشان به صورت غیر رسمی نصب شده باشد.
اما از آپشن‌های فابریکی که در راو4 به چشم می‌خورد، می‌توان به تریم مارون، مانیتور، سنسور عقب، کنترل کشش در شیب، دکمه اکو و اسپرت و درب برقی صندوق عقب اشاره کرد. مهمترین تفاوت عملکرد خودرو در حالت اکو و اسپرت، عملکرد فرمان است که در حالت اسپرت سفت‌تر می‌شود.
تویوتا راو4 بر خلاف سانتافه، با پیشرانه اصلی خود و نه یک نمونه ضعیف‌تر، وارد کشورمان شده است. پیشرانه ۲٫۵ لیتری راو4 در ترکیب با جعبه دنده ۶ سرعته تیپ ترونیک، به گواه تجربه رانندگی مالکان، شتاب و چالاکی خوبی را برای کراس‌اوور محبوب تویوتا به ارمغان آورده است.
همه نسخه‌های راو4 در ایران مجهز به این موتور ۴ سیلندر ۲. ۵ لیتری هستند. موتوری که می‌تواند ۱۷۹ اسب بخار قدرت و ۲۳۳ نیوتن متر گشتاور تولید کند. کشش و توان راو4 از سانتافه بیش‌تر است و در حین حرکت کاملاً حس می‌کنید خودرویی چابک‌تر از سانتافه سوار هستید. ۹۵ درصد راو4 های وارد شده به کشور از نوع ۲ دیفرانسیل هستند و تک و توک مدل‌های تک‌دیفرانسیل در بازار به چشم می‌خورد.
سواری راو4 اگرچه به نرمی سانتافه نیست، اما اثری از کوبش‌های شدید هم در آن احساس نمی‌شود. بنابراین می‌تواند برای مصارف خانوادگی، اتومبیلی استاندارد باشد. قابلیت خارج جاده‌ای راو4 بهتر از سانتافه ارزیابی می‌شود و در کل خودروی فنی‌تری به نظر می‌رسد. اما خیال نکنید که می‌توان هم‌چون یک تویوتا پرادو با آن به دل صحرا و کویر زد! هر چه باشد، راو4 یک کراس‌اوور است و نمی‌تواند در نقش یک آفرودر همه فن حریف ظاهر شود.
فروش راو4 در ایران هرگز با سانتافه قابل مقایسه نبوده است. البته که اصلاً این دو در یک کلاس نمی‌گنجند و راو4 ابعاد کوچکتری از رقیب کره‌ای دارد. اما شرایط خاص بازار ایران، تقدیر آنها را به یکدیگر گره‌زده است.
نسل سوم میتسوبیشی اوتلندر در ابتدا خودرو جذابی به شمار نمی‌رفت و چندان هم مورد استقبال قرار نگرفت. اما میتسوبیشی برای اینکه از رقبای سرسختش عقب نماند و هم‌چنان شادابی و جذابیت اوتلندر را حفظ کند، این کراس‌اوور متوسط را دستخوش تغییراتی کرد. خودرو مورد بحث ما فیس‌لیفت سومین نسل میتسوبیشی اوتلندر است. اوتلندر کراس اووری است که با مدل ۲۰۱۶ فیس‌لیفت به نسبت جذابی را به خود دیده است. هم‌چنین این خودرو قابلیت دو دیفرانسیل دارد و امروز در دو نسخه تیپ سه و پنج در بازار موجود است.
در نمای ظاهری، یک شاسی‌بلند خشن و در عین حال لوکس را داریم که در مدل فیس‌لیفت در قسمت‌های جلو و عقب دستخوش تغییراتی شده و ظاهری کاملاً جدید به خود گرفته است. استفاده از رینگ‌های ۱۸ اینچی اسپرت، ابهت نمای ظاهری اوتلندر را دوچندان کرده. اندازه آینه‌های جانبی نیز تناسب مناسبی با ابعاد کلی بدنه دارد. هم‌چنین مدل ۲۰۱۷ با مواردی مثل پروژكتور‌های ال‌ای‌دی و چراغ‌های جلوی سوپر ال‌ای‌دی متمایز می‌شود.
اوتلندر‌های ۷ نفره کابین کرم رنگ و نسخه‌های ۵ نفره کابین تیره دارند. البته در مدت اخیر، آرین موتور تنها نمونه ۵ نفره را عرضه کرده است. عایق‌بندی کابین نسبت به قبل بهبود چشم‌گیری داشته و از شیشه‌های آکوستیک برای اوتلندر استفاده شده است. اگر قبلاً تجربه سواری با نمونه پیش از فیس‌لیفت اوتلندر را داشته باشید، ۲ نکته نظر شما را در مدل جدید به سمت خود جلب می‌کند. یکی افزایش کیفیت کلی متریال و مونتاژ کابین، و دیگری غربیلک جدید فرمان با شکل و شمایلی متفاوت، روکش شده با چرم دوخته شده و محل جدید دکمه‌های کنترل سیستم صوتی است. طراحی منحصربه‌فرد کنسول جلو، قسمت پیش روی راننده را به کلی از قسمت مقابل شاگرد متمایز کرده و تمایل چند درجه‌ای که کنسول مرکزی به سمت راننده، باعث شده تا ادوات و ابزارک‌های کنسول جلو، به راحتی در دسترس راننده باشد.
روی صندلی‌های جلو به هیچ عنوان احساس خستگی و یا کمبود فضا نخواهید کرد. همه چیز همان‌گونه است که از یک شاسی‌بلند متوسط انتظار دارید. فاصله ۲۶۷۰ میلی‌متری بین ۲ محور باعث شده تا مشکلی از نظر فضای پا در صندلی‌های جلو و ردیف دوم وجود نداشته باشد. صندلی‌ها با پوشش چرمی با کیفیت روکش شده‌اند و صندلی راننده نیز به صورت برقی در ۶ جهت تنظیم می‌شود و به گرمکن و خنک‌کننده نیز مجهز شده.
سیستم صوتی راکفورد با قدرت ۷۱۰ وات و متشکل از ۹ اسپیکر، کیفیت مناسبی دارد. هم‌چنین سامانه‌های نویگیشن و مولتی مدیا را نیز می‌توان از طریق نمایشگر لمسی ۷ اینچی تعبیه شده در کنسول جلو انجام داد. سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک به صورت مجزا برای سرنشینان جلو و عقب قابل تنظیم است و کیفیت قابل قبولی دارد. اوتلندر تیپ ۵ از لحاظ آپشن‌های رفاهی و ایمنی ارتقا پیدا كرده است از جمله آپشن‌های جدید این خودرو مَی‌توان به دوربین ٣۶٠ درجه، سنسور پارك جلو، گرمكن فرمان، ترمز دستی برقی و اوتوهلد اشاره کرد. اوتلندر جدید هم‌چنین از كنسول وسط جدید با طرح جذاب بهره می‌برد.
اوتلندر جدید از نظر فنی تفاوتی با مدل قبل از فیس‌لیفت ندارد. مدل ۲۰۱۷ نیز همان پیشرانه ۴ سیلندر MIVEC SMART ۲. ۴ لیتری (حجم دقیق ۲۳۶۰ سی‌سی) را در دل خود جای داده. البته در سیستم تعلیق و گیرباکس تغییراتی صورت گرفته تا عملکرد کلی خودرو نسبت به قبل بهبود پیدا کند. توان پیشرانه در حالت عادی به محور جلو منتقل می‌شود. اما با انتخاب راننده و توسط سیستم ۲ دیفرانسیل SAWC این قدرت بین هر چهار چرخ تقسیم می‌شود. توان پیشرانه در دور ۶۰۰۰ به ۱۶۶ اسب‌بخار می‌رسد و بیشینه گشتاور نیز ۲۲۰ نیوتن‌متر در دور ۴۲۰۰ است.
اوتلندر ۱۵۹۰ کیلوگرم وزن دارد و تقسیم وزن آن به صورت ۵۶ درصد در جلو و ۴۴ درصد در عقب صورت گرفته و همین مورد باعث شده تا علی‌رغم ارتفاع ۱۹ سانتی‌متری از سطح زمین، پایداری مناسبی در پیچ‌ها و سرعت‌های بالا داشته باشد. البته در این میان از نقش سیستم فعال کنترل پایداری asc نیز نباید گذاشت. به علاوه می‌توان توسط اهرمی، حالت‌های eco، نرمال و قفل دیفرانسیل را برای رانندگی با اوتلندر انتخاب کرد. گیرباکس cvt اوتلندر در مدل فیس‌لیفت مورد بازنگری قرار گرفته و عملکرد دلچسب‌تری نسبت به قبل دارد. هم‌چنین در حالت دستی گیرباکس، می‌توان دنده‌ها را توسط شیفتر‌های پشت فرمان تعویض کرد، که در این حالت نیز تعویض دنده‌ها کاملاً نرم و بدون تنش انجام می‌شود.
عرضه رنو کولئوس در ایران و قیمت‌گذاری مناسب آن در بدو ورود، باعث شد تا مورد توجه خریداران قرار بگیرد و بسیاری ان را به رقبای پر آپشن‌تر و منطقی‌تر ترجیح بدهند.
رنو کولئوس اولین بار در قالب خودرویی کانسپت در نمایشگاه خودرو ژنو معرفی شد. نخستین نسل کولئوس به عنوان کراس اووری متوسط به سبد محصولات رنو اضافه شد. رنو کولئوس پا به پای رقبای کره‌ای در ایران حضور داشت. در دو نسخه پارس خودرویی و نگین خودرویی در ایران عرضه می‌شد و با تمام شایستگی‌ها و نقاط مثبتش، نتوانست در مقابل رقبای پرفروش کره‌ای حرفی برای گفتن داشته باشد و از نظر میزان فروش چندان موفق نبود. اما حالا داستان عوض شده و نسل جدید رنو کولئوس با دستی پر به بازار پررونق خودرو‌های وارداتی بازگشته است.
کولئوس در نمای ظاهری دستخوش تغییرات زیادی شده و به هیچ عنوان با قبل قابل مقایسه نیست. کولئوس جدید از زبان جدید رنو در طراحی سود می‌برد و از نظر ظاهری شباهت‌های زیادی با هم قطارانش یعنی رنو تلیسمان و مگان جدید دارد. نسخه‌های عرضه شده در بازار ایران از سطح تجهیزاتی کاملی بهره می‌برند. پس از این نظر باید گفت که کولئوس می‌تواند در مقابل رقبای کره‌ای که به داشتن آپشن‌های متنوع مشهور هستند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. الته از این نظر چیزی از نیسان بیش‌تر در اختیارتان قرار نمی‌دهد.
دکوراتیو کابینش همان چیزی است که در مدل‌های جدید رنو می‌بینیم. فرمانی خوش فرم و صفحه نمایش عمودی ۸. ۷ اینچی و صفحه کیلومتر شمار دیجیتالی. این موارد با چرم مرغوب صندلی‌ها و نورپردازی جذاب کابین دست به دست هم داده‌اند تا دل کندن از کابین زیبای کولئوس سخت باشد. دیزاین ساده و در عین حال شیک کابین کولئوس نسبت به کابین شلوغ رقبای کره‌ای آرامش بیش‌تری منتقل می‌کند و عایق‌بندی مناسبی دارد.
بدنه ۴۶۷۰ میلی‌متر طول دارد و افزایش طول ۱۵۰ میلی‌متری را نسبت به قبل تجربه کرده است. همین باعث شده تا فضای سرنشینان ردیف عقب جادار باشد. البته عدم وجود صندلی‌های ردیف سوم در مقایسه با رقبایی مثل سانتافه و سورنتو می‌تواند برای کولئوس دردسر ساز باشد. کولئوس جدید بر خلاف تلیسمان یک پیشرانه اتمسفریک (تنفس طبیعی) را در دل خود جای داده. این پیشرانه ۲. ۵ لیتری ۱۷۱ اسب بخار قدرت در دور ۶۰۰۰ تولید می‌کند و از این نظر شرایط مشابهی با توسان دارد. گشتاور ۲۲۶ نیوتن متری توسط یک گیرباکس CVT ایکس ترونیک به هر چهار چرخ منتقل می‌شود.
این اعداد و ارقام برای خودرویی با وزن حدود ۲۱۵۷ کیلو گرم چندان مناسب نیست اما عجله نکنید. برگ برنده رنو در این خودرو استفاده از گیرباکس CVT است که اگر شیفتر ان را در حالت تیپ ترونیک به کاربگیرید، متوجه می‌شوید که گبرباکس ضمن هماهنگی کامل با موتور، لذت سواری را هم افزایش می‌دهد. جالب است بدانید پیشرانه مورد استفاده در کولئوس همان پیشرانه‌ای است که در نیسان XTrail هم به کار رفته است.
سیستم تعلیق کولئوس به خوبی و نرمی ضربات ناشی از ناهمواری‌ها را جذب می‌کند. اما به شرط آن که این ناهمواری‌ها ارتفاع زیادی نداشته باشند زیرا سیستم تعلیق این خودرو بیش‌تر با هدف کاربری شهری طراحی شده است و از این رو کورس بازی زیادی ندارد.
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید