دیوار نه‌چندان بلند چین! به نقل از مجله تخت گاز شرایط صنعت خودروی کشور به گونه‌ایست که عواملی چون حمایت‌های بی‌حاصل چندین ساله از خودروسازان داخلی، تعرفه بالای گمرکی و امروز، تحریم‌های خارجی، سبب شده درصد بالایی از بازار پر سود خودروی کشور را به چشم بادامی‌های کشور اژدها تقدیم کنیم. با این حال اگر […]
به نقل از مجله تخت گاز
شرایط صنعت خودروی کشور به گونه‌ایست که عواملی چون حمایت‌های بی‌حاصل چندین ساله از خودروسازان داخلی، تعرفه بالای گمرکی و امروز، تحریم‌های خارجی، سبب شده درصد بالایی از بازار پر سود خودروی کشور را به چشم بادامی‌های کشور اژدها تقدیم کنیم. با این حال اگر بخواهیم انصاف را در قضاوت مد نظر قرار دهیم باید گفت کیفیت بعضی از خودروهای چینی موجود در بازار حتی از خودروهای چند ده میلیونی شده داخلی هم بیشتر است. یادمان باشد چند سال پیش که ما هنوز به غبغبمان باد خودروی ملی را می انداختیم و نمونه‌های کپی شده آنها را مضحک می‌انگاشتیم، تصور هم نمی‌کردیم روزی بازارمان را تقدیمشان کنیم.
البته دیگر نوشتن از این حکایت قلم‌فرسایی است و ما هم می‌رویم بر سر اصل مطلب. قصد داریم تست وانت دودیفرانسیل وینگل 3 را که توسط بزرگترین سازنده خودروهای شاسی‌بلند چین، یعنی کمپانی Great Wall Motors به تولید می‌رسد، تقدیم شما عزیزان کنیم.
وانت وينگل
وینگل در ایران از سوی شرکت دیارخودرو عرضه می‌شود. دیار خودرو که در سالیان گذشته نیز وانت Deer را به بازار معرفی کرده بود، این بار چند مدل از تولیدات این خودروساز چینی را در سبد محصولاتش دارد. هنوز هم در محصولات چینی می‌توان شباهت‌های بسیاری با خودروهای معروف دنیا یافت که بی‌شک ناخواسته نیست. اما ادغام این شباهت در طراحی با تکنولوژی دیگر خودروسازان مطرح، خود یک هنر به حساب می‌آید که از قضا موفق هم بوده است. در مورد نمای ظاهری این خودرو باید گفت گویی شروع طراحی آن از نمای عقب بوده و هر چه طراحان به سمت جلو حرکت کرده‌اند، بی‌حوصله‌تر شده‌اند و نمای جلوی کم‌رمق این خودرو حاصل این روش طراحی است! اوج بدسلیقگی در نمای روبه‌رو به محل نصب پلاک باز می‌گردد که دقیقا در نقطه مرکزی جلوپنجره بوده و بخش زیرین سپر بدون کاربرد رها شده است. چراغ‌ها نیز بسیار ساده هستند و هیچ هیجانی در این بخش وجود ندارد.
سپر هم آنقدر بزرگ است که اگر آن را دمونتاژ کنید تقریبا چیزی از نمای جلو باقی نمی‌ماند! چراغ‌های ساده این خودرو که هیچ هیجانی ندارد، باعث شد یکی از دوستان نمای جلوی این خودرو را به مورچه تشبیه کند!
اما هر قدر از نمای جلو به سمت عقب حرکت می‌کنید روزنه‌های امید بیشتری می‌یابید. به عنوان مثال تورم گلگیرها بسیار زیباست و می‌توان با تعویض رینگ و لاستیک با سایز بزرگ‌تر این تورم را بیشتر هم نمایان کرد. رینگ و لاستیک این خودرو نیز با سایز 235/70/R16 برخلاف بسیاری از محصولات دیگر در حالت استاندارد نیز زیبایی خاص خود را دارد. آینه‌های جانبی از سایز بزرگ و مناسبی برخوردارند و کروم به‌کار رفته در نمای آنها کیفیت خوبی دارد.
وانت وينگل
در طرفین خودرو دو رکاب آلومینیومی نصب شده است. نمای عقب بسیار کامل به چشم می‌آید و تنها ضعف آن شاید فاصله زیاد سپر با بدنه باشد که البته چندان هم اهمیتی ندارد. اما پویایی طرح در نمای جانبی و عقب به هیچ عنوان با نمای جلو قابل مقایسه نیست. البته کمپانی مادر نسخه اصلاح شده طرح را نیز با نام وینگل 5 راهی بازار کرده که به زودی از سوی دیار خودرو نیز عرضه می‌شود.
کف فضای بار این پیکاپ هم با فایبرگلاس و پلاستیک روکش شده است. همچنین به نظر می‌رسد کیفیت رنگ به کار رفته در این خودرو نیز بالاست اما برای قضاوت در این مورد باید منتظر گذر زمان بود.
وانت وينگل
وقتی پشت صندلی راننده قرار می‌گیرید اولین اقدام در دست گرفتن فرمان قابل تنظیم و خوش‌دست این خودرو خواهد بود، سپس تنظیم صندلی که در این خودرو به‌صورت دستی انجام می‌شود. البته در خودرویی که برای تست در اختیارمان قرار گرفته بود، به علت تغییر صندلی‌ها و عدم تنظیم دقیق آنها در زمان رانندگی به‌خصوص در ترافیک کمی دچار مشکل دید شدیم. اما دید نامناسب روبه جلو مخصوصا در گوشه‌ها به دلیل مشکلات صندلی نبود، چرا که دوست دیگری که قدی معادل 185 داشت نیز در پشت فرمان همین مشکل دید را تجربه کرد!
اگر دید روبه جلو را فراموش کنید و نگاهی به آینه‌های جانبی داشته باشید خواهید دید که دید عقب و جانبی با وجود این آینه‌ها مناسب است و می‌توانید آنها را با استفاده از ادوات تنظیم برقی روی درب راننده تنظیم کنید. آینه وسط هم تا حدودی با مشکل دید مواجه است، زیرا پشت‌سری‌های صندلی‌های عقب کمی در عملکرد آینه مشکل ایجاد می‌کند. داشبورد بسیار ساده است و البته خلوت! چرا که آپشن خاصی در این خودرو وجود ندارد. در بالا دریچه‌های سیستم تهویه مطبوع و دکمه فلاشر قرار دارد. کمی پایین‌تر نیز سه دکمه و دو چراغ قرار گرفته که می‌توانید با استفاده از آنها سیستم حرکتی خودرو را در سه حالت دیفرانسیل عقب، دودیفرانسیل با استفاده از کمک سبک و دودیفرانسیل با استفاده از کمک سنگین را تنظیم کنید.
وانت وينگل
راهنمای شما برای اینکه بدانید در کدام وضعیت حرکتی قرار دارید نیز فقط این دو چراغ نیستند و در صفحه نشان دهنده‌ها روبه‌روی راننده هم این وضعیت به نوعی مشخص است.
کیفیت سیستم صوتی خودرو که قابلیت پخش MP3 را نیز دارد، چنگی به دل نمی‌زند. در کنار فرمان و سمت چپ دو دکمه دوار قرار دارد که می‌توانید به‌وسیله آنها نور صفحه نشان‌دهنده‌ها را کم و زیاد کنید. با استفاده از دکمه دیگر هم نور چراغ‌های جلو قابل تنظیم است. شیشه بالابرها در هر چهار درب برقی هستند و وینگل قفل کودک را هم برایتان تدارک دیده است.
فضای پا در جلو واقعا مناسب و کافی به نظر می‌رسد و در صندلی‌های عقب هر چند فضا کمی کمتر می‌شود، اما باز هم زانوها با صندلی جلو برخوردی نخواهند داشت. راننده و سرنشین کناری از دو ایربگ بهره‌مند هستند و خودرو مجهز به قفل مرکزی و ایموبیلایزر نیز هست. هم در جلو و هم در عقب خودرو چراغ‌های مه شکن وجود دارد و روی سقف در بالای داشبورد نیز چراغ نقشه‌خوان نصب شده است. کیفیت مواد به‌کار رفته در نقاطی چون روکش داشبورد و فرمان خوب است، اما قطعات پلاستیکی مورد استفاده در زیرآرنجی درها و چند نقطه دیگر راضی کننده نیستند.
این دوگانگی کیفیت مواد به‌کار رفته در کابین مانند یک ارثیه پدری در بیشتر هموطنان این خودرو و به‌خصوص شاسی‌بلندهای چینی قابل مشاهد است!
وانت وينگل
موتور 4/2 لیتری 4 سیلندر وینگل که ساخت میتسوبیشی است را به شیوه سنتی یعنی چرخاندن سویئچ روشن می‌کنیم. تقریبا در زمان سکون متوجه روشن بودن موتور نمی شوید! زیرا هم موتور نرم و بی صدا کار می‌کند و هم آکوستیک و عایق‌بندی اتاق مناسب است. اما با کمال تعجب عکس‌العمل موتور نسبت به فشرده شدن پدال گاز خیلی کند است. گرچه پدال‌ها بسیار نرم عمل می‌کنند.
در زمان آغاز حرکت باید پدال گاز را بیشتر بفشارید تا موتور دور بگیرد و این مشکل در ترافیک اتوبان شهید همت تهران که باید بارها نیم کلاچ گرفت، کاری می‌کند که نرمی پدال‌ها را فراموش کنید! علاوه بر این‌ها در ترافیک باید مواظب گوشه‌های سپر جلو باشید چون دید مناسبی نسبت به آنها ندارید.
در طول مسیر به دلیل عدم آشنایی با این برند، گاهی مردم از روی کنجکاوی سوالاتی درباره اسم و تعداد سیلندرهای آن می‌پرسیدند و با تعجب ظاهر خودرو را مورد بررسی قرار می‌دادند.
پس از رهایی از ترافیک تهران که بدون کولر خوب و کارآمد وینگل تحملش بسیار دشوار بود، وارد کارزار آفرود می‌شویم. ابتدا دکمه 4H را به معنی به‌کارگیری کمک سبک می‌فشاریم تا پولوس‌های دیفرانسیل جلو به‌صورت برقی درگیر شوند. در همان ابتدای مسیر شروع به شتاب‌گیری می‌کنیم، اما شتاب خودرو چنگی به دل نمی‌زند. شتاب 0 تا 100 این پیکاپ بر روی آسفالت حدود 15 ثانیه بود و البته انتظار زیادی هم نمی‌توان از آن داشت. موتور این خودرو 134 اسب‌بخار نیرو در دور موتور 5250 و 200 نیوتن‌متر گشتاور در بازه 2500 تا 3000 دور در اختیارتان قرار می‌دهد که برای یک خودروی آفرود چندان مناسب نیست. در صعود به شیب‌ها باید بیشتر از دنده 2 استفاده کنید چون ضرایب دنده‌ها زیاد مناسب نیست چرا که اگر دنده 3 را درگیر کنید موتور اصطلاحا زیر بار می‌ماند و اگر به دنده یک بروید، به دلیل کوتاه بودن ضرایبش دورموتور بسیار بالا می‌رود و موتور طلب دنده دو را می‌کند. در این صورت یا مجبورید در دنده یک و فشار زیاد به موتور ادامه مسیر دهید و یا از دنده کمک سنگین(L4) و به کمک یکی از دنده‌های سبک گیرباکس استفاده کنید.
وانت وينگل
محور جلو این خودرو دارای سیستم تعلیق مستقل مجهز به طبق‌های A شکل است و در محور عقب هم فنرهای شمش قرار دارند. در مواجهه با مسیرهای ناهموار عملکرد تعلیق جلو قابل قبول است ولی همین که محور عقب از روی ناهمواری رد می‌شود همه ذهنیتتان را عوض می‌کند و اتاق و هر چه که در آن باشد شدیدا تکان می‌خورند. اما برعکس فنربندی فرمان بسیار رام و دقیق است و به هیچ وجه به دستان راننده ضربه نمی‌زند.
یکی از نیازهای یک خودروی آفرود ارتفاع مناسب شاسی و زیربندی از سطح زمین است که در این خودرو به نظر می‌رسد این ارتفاع زیاد مناسب نیست چون در طول مسیر سینی جلو چند بار با ناهمواری‌های معمولی برخورد کرد. اما یکی از فاکتورهای مثبت این خودرو بی‌صدایی اتاق است که در اتوبان هم نمود داشت چراکه صدای باد و برخورد چرخ‌ها با زمین، در اتاق شنیده نمی‌شد. در میان دو صندلی جلو یک کنسول قرار دارد که می‌توانید آرنج دستتان را روی آن بگذارید و داخلش هم فضایی برای قرار دادن اشیا مختلف وجود دارد. اما این همه کارکرد این کنسول نیست چون هر بار که دنده‌های گیرباکس 6 سرعته وینگل را جا زدیم آرنج دستمان به این کنسول برخورد کرد!
از فاکتورهای مثبت دیگر این خودرو که توجه ما را به خود جلب کرد ترمزهای ABS وینگل بود که هم در آسفالت و هم در مسیرهای خاکی و پس از ترمزهای شدید و مکرر شتاب منفی مناسبی را ایجاد کرد. البته کارکرد هم‌زمان سیستمESP و ABS حتی باعث می‌شد خودرو در مسافتی کمتر از پیش‌بینی ما ایست کامل را تجربه کند. هر چند عدد دقیقی از سوی دیارخودرو برای مصرف سوخت این وانت 1660 کیلوگرمی بیان نشده ولی به نظر می‌رسد به صورت ترکیبی عدد 13 قابل دستیابی باشد (مصرف سوخت در حالت آفرود لحاظ نشده است).
طول/عرض/ارتفاع این خودرو به ترتیب 5040/1800/1730 میلی‌متر است و این‌ها یعنی در ترافیک و برای یافتن جای پارک باید دقت زیادی به‌کار ببرید! ولی نکته اینجاست که اگر با واکنش کند پدال گاز و دید ضعیف جلو کنار بیاید به چند دلیل هدایت این خودرو در ترافیک زیاد هم سخت نیست چرا که سیستم فرمان مناسب، ترمزهای خوب، کابینی بی‌صدا و تهویه مطبوع کارآمد کافی است تا همراه با یک موزیک آرام ترافیک شهری را پشت سربگذارید.
در پایان لازم می‌دانیم از دوست گرامی عمادالدین کریمی که در تمام مراحل تست یاریمان کرد صمیمانه تشکر کنیم.
دیدگاه خود را بنویسید