در حالی که مسابقات اتومبیلرانی و موتورسواری به پایین‌ترین سطحش در سال‌های گذشته رسیده است، مسئولین این فدراسیون هم برای بهبود این شرایط تلاشی نمی کنند. در حالی که مسابقات اتومبیلرانی و موتورسواری به پایین‌ترین سطحش در سال‌های گذشته رسیده است، مسئولین این فدراسیون هم برای بهبود این شرایط تلاشی نمی کنند. روزگاری نه چندان […]
در حالی که مسابقات اتومبیلرانی و موتورسواری به پایین‌ترین سطحش در سال‌های گذشته رسیده است، مسئولین این فدراسیون هم برای بهبود این شرایط تلاشی نمی کنند. روزگاری نه چندان دور مسابقات سرعت با حضور قهرمانان و این رشته آنقدر داغ برگزار می‌شد که تماشاگران حتی تا درب ورودی پیست هم صف می‌کشیدند. اما حالا کار به جایی رسیده است که مسابقات سرعت قهرمانی کشور تنها با 3 کلاس از خودروهای استاندارد و یک کلاس شبه جی تی برگزار می‌شود. در شرایطی که روزگاری بیش از 10 خودروی قدرتمند و تا دندان مسلح در خط استارت کلاس آزاد مسابقات قرار داشتند، حالا نزدیک به 3 سال است که کلاس آزاد، یعنی جذاب ترین کلاس مسابقات تعطیل شده است.
البته دیگر رشته‌ها نیز حال روز خوشی ندارند. جالب آن که فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی به عنوان متولی اصلی ورزشهای موتوری توان برگزاری مسابقه درگ قهرمانی کشور در تنها پیست شبه درگ کشور یعنی بوستان ولایت را ندارد. اما هیئت موتورسواری و اتومبیلرانی تهران می‌تواند به راحتی مسابقاتش را این پیست برگزار کند. افت کیفیت کلی مسابقات اتومبیلرانی و موتورسواری گویا برای کسی اهمیت هم ندارد زیرا حدود 2 سال است که هر روز این پس رفت بیشتر می‌شود و کسی به داد این ورزش نمی‌رسد.
از طرفی مسئولین فدراسیون حتی دیگر با خبرنگاران و اصحاب رسانه‌ها نیز همکاری نمی‌کنند. به شکلی که مدتهاست اصحاب رسانه برای ورود به پیست اتومبیل‌ارنی آزادی تهران با مشکل رو به رو هستند و عدم هماهنگی‌های لازم بین روابط عمومی فدراسیون و حراست مجموعه ورزش آزادی تهران باعث شده کم کم رسانه‌های مختلف هم عطای پوشش خبری مسابقات را به لقایش ببخشند. برخورد نامناسب و دور از شان با خبرنگاران حتی تا به آن جا پیش رفته است که گاهی با آنها برخورد فیزیکی هم صورت می‌گیرد.
حال سوال اینجاست که آیا کسی نباید در خصوص این مشکلات پاسخ گو باشد؟ آیا کسی لحظه‌ای به حدر رفتن این همه پتانسیل و سرمایه در این فدراسیون فکر می‌کند؟ چه کسی پاسخ گوی عشق و علاقه جوانان و در کل تماشاگرانی است که در سرما و گرما برای دیدن مسابقات به پیست می‌آیند و بعد از خریداری بلیت 10 هزار تومانی باز هم باید شاهد مسابقه‌ای بی روح و بی رمق باشند؟
در سال‌های اخیر فدراسیون برای ورزشکارانش چه کرده است؟ چرا مسابقاتی که با هزاران تماشاگر برگزار می شد حالا به جای رسیده که ارزش خبری ندارد؟ ای کاش روزی برسد که فدراسیون موتورسواری و اتومبیلرانی نیز همچون دیگر فدراسیون‌های موفق ورزشی نگاهی حرفه‌ای به این رشته داشته باشد زیرا کشوری با جمعیتی اینقدر جوان، یقینا پتانسیل‌های بالایی در ورزشهای موتوری دارد.
دیدگاه خود را بنویسید