از یک هزار و 200 قطعه ساز در کشور فقط 600 واحد قطعه سازی به طور رسمی مشغول به فعالیت هستند و تعداد زیادی از قطعه سازان کوچک اصطلاحا زیر پله ای برای واحدهای قطعه سازی تامین قطعه می کنند. به گزارش خبرنگار جوان خودرو با تمام کم و کاستی هایی که صنعت قطعه سازی […]
به گزارش خبرنگار جوان خودرو
با تمام کم و کاستی هایی که صنعت قطعه سازی دارد از آنجایی که این بخش ظرفیت بالایی برای ایجاد ارزش افزوده و همچنین اشتغال زایی دارد لذا توجه به این بخش در سیاست ها و چشم انداز و راهبردهای اساسی وزارت صنعت حائز اهمیت است.
به نظر می رسد ادغام قطعه سازان امری مناسب برای اهداف وزارت صنعت در راستای پیشرفت سطح کمی و کیفی این صنعت باشد و آنچه در برنامه راهبرد توسعه صنعت خودرو در چشم انداز ۱۴۰۴ به آن اشاره شده، «ایجاد مجموعه‌سازان بزرگ در تولید قطعات و گروه های رقابت‌پذیر با تاکید بر ادغام یا تجمیع برای رسیدن به میزان اقتصادی تولید و توسعه متوازن صنعت قطعه‌سازی است.» این موضوع توسط برندهای معتبرخودروسازی در جهان صورت گرفته است مثلا تویوتا نزدیک به ۱۵ سال پیش حدود ۱۵۰۰ قطعه‌ساز را به‌منظور تولید قطعات مورد نیاز محصولاتش داشت؛ با توجه به روندهای جهانی که در کاهش تعداد شرکت‌های قطعه‌ساز صورت گرفت این شرکت نیز با اجرای طرح تجمیع۸۰۰، قطعه‌ساز کوچک را به سمت و سوی ادغام در شرکت‌های بزرگتر سوق داد تا در انتها ۷۰۰ قطعه‌ساز به عنوان سازندگان قطعات این شرکت مشغول به فعالیت باشند. بنابراین ادغام قطعه ساز مقوله ای بکر و تجربه نشده نیست و شاید اگر پلن و طرح مناسبی برای آن وجود داشته باشد می تواند موفقیت های صنعت قطعه سازی را تضمین کند و بعید نیست ایران هم نقشی مانند ترکیه را در تامین قطعات خودروی برندهای جهانی را ایفا کند.
شاید بتوان قطعه سازان شاغل در صنعت ایران را به دو دسته تقسیم کرد.دسته اول قطعه سازانی هستند که سرمایه لازم را برای تولید انبوه ندارند و بصورت سنتی فعالیت میکنند و به دلیل قدیمی بودن خطوط تولید وزیرساخت ها توان چندانی برای گسترش ظرفیت های خود را ندارند که اغلب قطعه سازان کشور در این دسته قرار می گیرند و دسته دوم تولید کنندگانی هستند که با بسط دستگاه ها و زیرساخت های تولید و همکاری های بین المللی و البته سرمایه گذاری توانسته اند قطعات با کیفیتی را تولید کنند که شاغلان این دسته زیاد نیستند و به همین دلیل شاید طرح تجمیع یا ادغام خیلی ضروری به نظر می رسد اما نبود فرهنگ کار جمعی و نگاه سنتی به این مقوله مانع و چالش اساسی ادغام قطعه سازان خواهد بود.
درهمین خصوص محمدرضا نجفی منش، عضو انجمن قطعه سازان تهران گفت: اجرای طرح ادغام قطعه‌سازان متولی مشخصی نداشته و فقط به صورت یک پیشنهاد در انجمن قطعه سازان، مطرح شده است و هر چند بارها در این خصوص صحبت هایی شده اما این امر با وجود مزیت های فراوان اما چالش هایی هم دارد.
نجفی منش در خصوص چالش های ادغام قطعه سازان اظهار داشت: باعملی شدن طرح ادغام هزینه های تحقیق و توسعه کاهش پیدا کرده و تقسیم کار بیشتر می‌شود اما شاید اصلی‌ترین دلیل عدم تحقق این طرح، عدم وجود روحیه فرهنگ کار جمعی در بین فعالان اقتصادی و صنعتی ما باشد.
عضو انجمن قطعه سازان تهران با اشاره به ضرورت مطرح شدن این طرح در مجلس شورای اسلامی، اذعان داشت: باید مجموعه ای از قوانین در این راستا تبیین شده تا این نوع ادغام، خرید و فروش تلقی نشده و دولت بابت آن مالیاتی دریافت نکند. اجرای این طرح باید به صورت ادغام خودروسازان کوچک باهم، ادغام قطعه سازان کوچک در شرکت های بزرگتر و یا به قطعه سازان جهانی صورت گیرد.
دیدگاه خود را بنویسید