رانی پیترسن یکی از بهترین استعدادهای حاضر در مسابقات اتومبیلرانی فرمول یک دهه 70 میلادی بود. به گزارش پایگاه خبری رسمی جوان خودرو سبک رانندگی خارق‌العاده رانی پیترسون باعث شد تا به او لقب SuperSwede را بدهند. بدون شک پس از استرلینگ ماس و ژیل ویلنِو، می‌توان رانی پیترسن را برترین استعدادی نامید که هیچ‌گاه […]
به گزارش پایگاه خبری رسمی جوان خودرو
سبک رانندگی خارق‌العاده رانی پیترسون باعث شد تا به او لقب SuperSwede را بدهند. بدون شک پس از استرلینگ ماس و ژیل ویلنِو، می‌توان رانی پیترسن را برترین استعدادی نامید که هیچ‌گاه موفق به کسب عنوان قهرمانی در مسابقات فرمول یک نشد. پیترسن در دوران 8 ساله حضور خود در فرمول یک، 2 بار تا یک قدمی کسب عنوان قهرمانی مسابقات رفت اما به مقام نایب قهرمانی بسنده کرد. پیترسن در مسابقات فرمول یک در 123 مسابقه شرکت کرد و توانست 10 مقام اولی را از آن خود کند. اما چیزی که بیش‌تر از این اعداد و ارقام از رانی پیترسن در تاریخ جاودانه شده است، سبک رانندگی و مهارت رانی در راندن، و هم‌چنین شخصیت پسندیده وی بود. اگر تراژدی سال 1978 جان سوئدی خارق‌العاده را نگرفته بود، شاید امروز نام پیترسن در لیست قهرمانان مسابقات فرمول یک قرار می‌گرفت.
رانی برای اولین‌بار رانندگی را در سن 8 سالگی با کارت دست‌ساز پدرش آغاز کرد. پس از آن رانی به‌صورت حرفه‌ای وارد مسابقات کارتینگ شد. او پس از کسب 2 مقام قهرمانی کارتینگ سوئد در سال‌های 1963 و 1964، توانست به مسابقات فرمول 3 راه پیدا کند. در آن‌جا هم رانی با خودرو دست سازی که توسط پدرش (که یک نانوا بود!) ساخته شده بود، حضور پیدا کرد. سرانجام سوئدی خارق‌العاده با کسب قهرمانی در مسابقات فرمول 3 سال1969، به مسابقات فرمول یک راه پیدا کرد. مسابقه موناکو سال 1970، اولین حضور رانی پیترسن در فرمول یک رقم خورد. او با خودرو تیم مارچ در این مسابقه شرکت کرد و به مقام هفتمی رسید. در سال 1971 که دومین سال حضور وی در مسابقات بود، 5 عنوان نایب‌قهرمانی توسط سوئدی خارق‌العاده کسب شد تا با اختلافی اندک نسبت به جکی استوارت، عنوان نایب قهرمانی را کسب کند.
پیترسن در سال 1973 به تیم لوتوس پیوست و با امرسون فیتیپالدی، قهرمان وقت مسابقات هم‌تیمی شد. او در اولین مسابقه سال در فرانسه اول شد تا برای اولین‌بار طعم شیرین قهرمانی را بچشد. رانی پیترسن در آن سال 3 پیروزی دیگر را هم کسب کرد.
اما نقص‌های فنی متعدد موجب شد تا سوئدی خارق‌العاده به مقام سومی سال برسد. این تقریبا پایان دوران موفقیت‌آمیز پیترسن بود. او 2 سال هم در تیم لوتوس ماند اما خودرو لوتوس 72 توان رقابت با خودروهای دیگر را نداشت. او در سال 1976 به تیم مارچ بازگشت اما این‌بار همکاری بین این 2 موفقیت آمیز نبود. در سال 1977 رانی پیترسن به تیم تیرل پیوست تا خودرو عجیب و غریب 6 چرخ این تیم را براند اما این همکاری هم نتیجه مطلوبی در بر نداشت.
رابطه رانی پیترسن با کالین چمپمن پس از مشکلات تیم لوتوس در سال 1975 تیره و تار شده بود. پیترسن که 2 سال ناامیدکننده را پشت سر گذاشته بود، این‌بار با استقبال کم‌تری از طرف کالین چمپمن، به تیم لوتوس بازگشت. پترسن این‌بار باید با ماریو آندرتی راننده تکنیکی لوتوس، هم تیمی می‌شد. در قرار داد پیترسن ذکر شده بود که او باید به‌عنوان راننده دوم تیم، در سایه آندرتی قرار بگیرد.
ویژگی و منش فوق‌العاده پیترسن هنگامی دیده شد که او نه‌تنها این قرار داد را قبول کرد، بلکه بدون هیچ اعتراضی به آن پایبند ماند. شخصیت دوست‌داشتنی و کم‌حاشیه رانی باعث شده بود تا تمامی راننده‌ها و طرفداران به او احترام بگذارند. بازگشت دوباره پیترسن به لوتوس موفقیت‌آمیز بود. او توانست با خودرو قدرتمند لوتوس 79 با طراحی آیرودینامیکی Ground Effect، عنوان قهرمانی در مسابقات آفریقای جنوبی و اتریش را بدست آورد. پس از آن، پیترسن به‌عنوان یک نفر دوم وفادار، در 4 مسابقه بلژیک، اسپانیا، فرانسه و هلند پشت سر ماریو آندرتی در مقام دوم قرار گرفت.
تنها 3 مسابقه مانده به اتمام سال، فاصله بین سوئدی خارق‌العاده و ماریو آندرتی به 12 امتیاز رسیده بود. بسیاری معتقد بودند که پیترسن می‌توانست در برخی موارد از آندرتی سبقت بگیرد اما این کار را نکرد. بسیاری از جمله نیکی لائودا هم معتقد بودند که مهارت بالای آندرتی در ستاپ کردن خودرو باعث می‌شد تا رانی پیترسن از او تبعیت کند.
چهاردهمین مسابقه فصل در پیست مونزا برگزار می‌شد. مسابقه‌ای که از شروع گرم کردن تا استارت مسابقه برای رانی پیترسن خوش‌یُمن نبود. صبح روز مسابقه در دور Warm-upخودروی لوتوس 79 سوئدی خارق‌العاده با نقص فنی در سیستم ترمز مواجه شد و در پیچ چپی راستی Della Roggia با دیواره کنار پیست برخورد کرد. نقص فنی در موتور و حضور یک مارمولک در کابین خودرو هم از دیگر مشکلات رانی در دور گرم کردن بود!
با تمام این تفاسیر سوئدی خارق‌العاده توانست رده پنجم تایم‌گیری را از آن خود کند. شدت حادثه به قدری بود که تیم لوتوس مجبور شد خودرو پیترسن را با یک خودرو جدید جایگزین کند. اما مشکلات دقیقا از همین‌جا شروع شد. تیم لوتوس تنها یک خودرو لوتوس 79 زاپاس در اختیار داشت که آن‌هم مخصوص ماریو آندرتی طراحی شده بود. رانی پیترسن که قد بلندتری نسبت به آندرتی داشت، در این خودرو جا نمی‌شد. به همین ترتیب مهندسین تیم مجبور به استفاده از لوتوس 78 فصل گذشته شدند. ماریو آندرتی در خط یک قرار داشت و بقیه خودروها پشت سر وی در حال گرم کردن بودند. اما یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات فردی در تاریخ مسابقات هنگام استارت رخ داد. مسئول پرچم دادن در خط استارت، قبل از این‌که تمام خودروها در جای خود قرار بگیرند پرچم زد. در نتیجه خودروهایی که در انتهای صف مشغول به حرکت بودند کار را زودتر آغاز کردند و از ردیف جلویی سبقت گرفتند. بسیاری از این خودروها توانستند از رانی پیترسن سبقت بگیرند. بی‌نظمی و آشوب پیست مونزا را فراگرفته بود. ریکاردو پاتریس در آن شلوغی با پشت خودرو جیمز هانت برخورد کرد. هانت هم که کنترل خود را از دست داده بود به خودرو رانی پیترسن برخورد کرد تا لوتوس 78 وی با دیواره کنار پیست برخورد کند. اندکی بعد خودرو رانی پیترسن آتش گرفت.
جیمز هانت و کلی رگازونی بالای سر پیترسن حاضر شدند و به کمک مارشال‌های پیست او را از خودرو آتش گرفته خارج کردند. سوئدی خارق‌العاده که شدیدا از ناحیه پا آسیب دیده بود، در حالت هوشیار قرار داشت. دیواره انسانی پلیس موجب شد تا تیم اورژانس اندکی با تاخیر در محل حادثه حاضر شود. اما پیترسن با وجود آسیب شدید در حالت هوشیار به بیمارستان منتقل شد.
پس از پایان مسابقه ماریو آندرتی با وجود کسب مقام ششمی، به‌عنوان قهرمانی سال رسید. در سکانسی دیگر رانی پیترسن تا ساعت 4 صبح در حالت پایدار قرار داشت که ناگهان تیم پزشکی را شوکه کرد. آمبولی به‌وجود آمده ناشی از جراحی 27 شکستگی در هر 2 پای وی، موجب شد تا مسابقات سوئدی خارق‌العاده را برای همیشه از دست بدهد. چربی انباشته شده در رگ‌ها جان رانی را گرفته بود. درخشش پیترسن توجه تیم مک ارن را تا جایی جلب کرد که برای فصل 1979 با وی قرار داد بسته بودند. ماریو آندرتی صبح روز بعد از یک کارمند عوارضی شنید که دوست و هم‌تیمی‌اش در گذشته است. پس از آن آندرتی در مصاحبه‌ای اعلام کرد: «این بسیار ناعادلانه است، در روزی که باید بهترین روز زندگی‌ام باشد چنین تراژدی تلخی رخ داده است.» اگر سوئدی خارق‌العاده اکنون زنده بود، باید تولد 74 سالگی‌اش را جشن می‌گرفت. بیش‌فرمانی در پیچ‌ها، رکوردشکنی در سرعت و منش فوق‌العاده رانی پیترسن ملقب به سوئدی خارق‌العاده، هرگز فراموش نخواهد شد.
دیدگاه خود را بنویسید