مربیان تعلیم رانندگی سهم بسیار بزرگی در تربیت نسلی متعهد از رانندگان داشته و دارند و بهبود شرایط رانندگی در کشور از نقش‌های مهم و تاثیرگذار آنهاست. اختصاصی پایگاه خبری “جوان خودرو” نوشته: روزبه خندان کمربندت را همیشه پیش از همه کارها ببند. این نخستین جمله‌ای بود که از مربی تعلیم رانندگی‌ام شنیدم. درست زمانی‌که […]
اختصاصی پایگاه خبری “جوان خودرو”
نوشته: روزبه خندان
کمربندت را همیشه پیش از همه کارها ببند. این نخستین جمله‌ای بود که از مربی تعلیم رانندگی‌ام شنیدم. درست زمانی‌که مانند امروز بستن کمربند ایمنی ملکه ذهن همه رانندگان نشده بود. همین اولین جمله از سوی مربی رانندگی من و بسیاری مربیان دیگر موجب شد بستن کمربند در میان نسل جوان راننده جا بیفتد و از بسیاری از فجایع جلوگیری شود.
مربیان تعلیم رانندگی سهم بسیار بزرگی در تربیت نسلی متعهد از رانندگان داشته و دارند و بهبود شرایط رانندگی در کشور از نقش‌های مهم و تاثیرگذار آنهاست.
درست از زمانی که برای اخذ گواهینامه گذراندن ساعات مشخصی تعلیم رانندگی اجباری شد، مربیان تعلیم رانندگی توانستند نقش خود را به شکل صحیح‌تری ایفا کنند و شهرها با رانندگی‌های بهتر، به مکان‌های بهتری برای زندگی تبدیل شدند.
اما حالِ این شغل مهم و ارزشمند مدتی است چندان خوب نیست و اوضاع این قشر زحمت‌کش تعریفی ندارد. در نوشتار پیش رو می‌کوشیم همراه یکدیگر نگاهی به وضعیت معلمان و آموزشگاه‌های تعلیم رانندگی در کشور داشته باشیم و از معضلات امروز این شغل بگوییم.
برای هر چیزی از یک جایی باید شروع کرد. آموزشگاه تعلیم رانندگی نیز یکی از همان یک‌جاهاست. البته خیلی‌ها معمولا پیش از شروع کلاس‌های تعلیم رانندگی، رانندگی را با ماشین پدرشان تجربه کرده‌اند اما تعلیم رانندگی چیز دیگری است.
همین که پشت فرمان یک ماشین مخصوص می‌نشینی و یک مربی کاربلد کنار دستت داری که کلاچ و ترمز زیر پا دارد، هم حس دیگری دارد و هم خیالت را راحت می‌کند.
به کمک همین اطمینان خاطر است که می‌توان به راحتی بر مسند راننده یک خودرو تکیه زد و راه را آغاز کرد. معلم‌های تعلیم رانندگی انواع و اقسام دارند.
بعضی‌ها سخت‌گیرند و بعضی دیگر آسان گیرتر. بعضی تا می‌بینند دست فرمانی داری و به اصطلاح فرمان ندیده نیستی می‌برندت پله‌های بالاتر و بعضی با اصول خشک‌تر نمی‌گذارند سرعت خودرو را از حد معینی بالاتر ببری.
بعضی‌ها ممکن است جلسات آخر بگذارند در جاده‌های اطراف شهر نیز برانی و تجربیات بیش‌تری کسب کنی اما برخی تنها به شهر بسنده می‌کنند و بیش‌تر مهارت‌های درون‌شهری‌ات را مدنظر قرار می‌دهند.
البته نوع سومی هم هستند که تعلیمات عجیب دارند. مثلا در یک جاده خلوت می‌خواهند با سرعت پایین و چشم بسته رانندگی کنی و خودرو را روی یک خط نگه داری.
یا این‌که به 2 طرف شیشه روزنامه می‌چسبانند و تنها یک شیار باریک از دید را باقی می‌گذارند و می‌خواهند در یک مسیر خالی از انسان و ماشین برانی و بعد روزنامه‌ها را برمی‌دارند تا حین راندن وسعت دید پیدا کنی و جزئیات را از دست ندهی.
مربیان تعلیم رانندگی از هر تفکری که باشند کار مهمی بر دوش دارند چرا که نسل رانندگان آینده را می‌سازند و هر چه دل‌شان به کار گرم‌تر باشد، اوضاع آموزش رانندگی و تربیت رانندگان متعهدتر و توانمندتر نیز در کشور بهتر خواهد شد. موضوعی که گویا امروز متاسفانه چندان مد نظر نیست و معیشت مربیان به شدت با تهدیدهای جدی روبه‌رو است.
شغل مربی تعلیم رانندگی، تعریف مشخصی ندارد و از حامی مشخصی نیز برخوردار نیست. بیش‌تر در دسته شغل‌های آزاد تعریف می‌شود و بیمه و پشتیبان درست و درمانی ندارد.
همین موضوع هم سبب شده مربیان و آموزشگاه‌ها در دوران بیماری بی‌رحم کرونا حسابی آسیب ببینند. چراکه در دورانی که آموزشگاه‌ها مانند مدارس مدت‌ها تعطیل بودند بیمه بیکاری برای کسی لحاظ نشد و مربیانی که درآمد ساعتی از کارکرد روزانه خود داشتند، بی درآمد و عایدی ماندند.
پس از آن‌که کرونا اندکی آرام گرفت و آموزشگاه‌ها با رعایت اصول و پروتکل‌های بهداشتی بازگشایی شدند نیز مردم بی‌پول آموزش رانندگی را در اولویت قرار ندادند و به‌این‌ترتیب آموزشگاه و مربی ماند و حوض‌اش.
از دیگر سو گرانی خودرو و لوازم یدکی‌اش مخارج مربیانی که همه خرج خودرو را به تنهایی به دوش می‌کشند بیش‌تر کرد و چون افزایش شهریه چندانی در کار نبود، آموزشگاه‌ها نیز نتوانستند کمک بایسته‌ای به مربیان بکنند.
در طرف دیگر بنزین و گرانی‌اش حسابی بر هزینه‌های این قشر افزود و یاری‌بخشی وجود نداشت. سهمیه‌ای تعلق نگرفت و بار دیگر همه بار و فشار بر دوش مربیان تعلیم رانندگی افتاد. مثلا اگر تعرفه آموزشگاه را ۵۲۶ هزار تومان در نظر بگیریم-که البته با افزایش نرخ بر اساس تعرفه به ۷۹۱ هزار تومان افزایش می‌یابد- از ۵۲۶ هزار تومان، ۳۰۰ هزار تومان سهم مربی است که برای ۲۴ ساعت آموزش باید 2 باک بنزین معادل ۱۸۰ هزار تومان هزینه پرداخت کند و تنها ۱۲۰ هزار تومان برای مربی باقی می‌ماند که هیچ‌گونه صرفه اقتصادی ندارد.
فرهاد حقیقی مدیرعامل اتحادیه صنف آموزشگاه‌های رانندگی کشور می‌گوید ثبت نام در کلاس‌های آموزش رانندگی افت داشته و دوران رکود خود را تجربه می‌کند، موضوعی که دلیل آن از نگاه او می‌تواند کاهش جمعیت جوان کشور و از میان رفتن اولویت این کلاس‌ها در سبد هزینه‌ها و مخارج مردم باشد.
حقیقی در سوی دیگر ماجرا مشکل را از آن‌جایی می‌داند که با وجود قرار داشتن مسئولیت آموزش و صدور گواهینامه رانندگی بر دوش آموزشگاه‌ها، این آموزشگاه‌ها از زیرمجموعه وسایل حمل و نقل عمومی خارج شده‌اند و همین موضوع معضلات و مشكلاتی برای آموزشگاه‌های رانندگی و مربیان آنها پدید آورده است.
چه کسی مسئول رسیدگی به شکایات آموزشگاه های رانندگی و مربیان است؟ پرسش خوبی است که نیاز به زمان زیادی برای جست‌وجو و یافتن پاسخ دارد.
فرهاد حقیقی وزارت کشور را مسئول پاسخگویی به این موضوعات می‌داند اما در مقابل آموزش رانندگی جزء گروه‌های آموزشی و زیرمجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی محسوب می‌شود. همراهی اتحادیه آموزش رانندگی کشور با پلیس راهور نیز برای خودش داستان دیگری است.
آن‌چه مسلم است در دوران کرونا و پساکرونا مربیان و معلمان آموزش رانندگی نه مشمول دریافت بیمه بیکاری شده‌اند و نه یارانه کرونا و همین مسائل را که در کنار گرانی‌های اخیر خودرو، لوازم یدکی، لاستیک و… بگذارید متوجه خواهید شد برای ترک این شغل مهم که می‌تواند مانع از بسیاری از مشکلات بعدی در کشور شود، حق با مربیان است.
باید فکری به حال این شغل مهم و ارزشمند که با ایمنی شهری و جاده‌ای و امنیت عمومی رانندگی در کشور سر و کار دارد کرد. مربیان و آموزشگاه‌های تعلیم رانندگی تنها هستند، در دوران رکود یاورشان باشیم.
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید