وضعیت بازار خودرو بعد از تحریم‌های اخیر آن‌قدر به‌هم ریخته که حالا خودروهای بازنشسته‌ای مثل هیوندای ورنا ، مزدا 323 ، زانتیا ، ماکسیما و ... بازهم فرصت پیدا کرده‌اند بدرخشند و با وضعیت قیمت خودروهای داخلی که روی نردبان است و هر روز بالا می‌رود و کیفیت‌شان که انگار روی یک سرسره است و همواره پایین می‌آید، امیدی را در دل خریداران زنده کنند.
گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو
بررسی و نوشته: میلاد میرعابدینی/ عکس: محمدرضا اناری
هر فرد شاغلی آرزو دارد پس از 30 سال کار کردن و زحمت کشیدن، دوران کهنسالی و بازنشستگی آرامی را بگذراند و به قول معروف از اندوخته‌ای که در این سال‌ها کسب کرده لذت ببرد. رویای آدم‌ها این است که در این دوران که دیگر کارشان جایی از شهرهای شلوغ گیر نیست، به روستا یا شهری خوش آب‌وهوا بروند، یک مزرعه نقلی بخرند و هم‌چون فیلم‌هایی با سبک روستایی، با گاو و گوسفند و مرغ و خروس سرگرم شوند. اما راستش را بخواهید زندگی آن‌قدرها هم رویایی نیست! با این وضعیت اقتصادی و فشار مالی، این روزها کم‌تر بازنشسته‌ای را می‌بینید که در خانه نشسته و مشغول استراحت باشد! دخل و خرج زندگی بعضی وقت‌ها آن‌قدر باهم نمی‌خواند که بازنشسته‌ها و کهنسال‌ها هم باید بعد از سال‌ها زحمت دست‌شان را به زانو گرفته و بلند شوند و کار کنند.
داستان بازار خودرو کشورمان هم فارغ از این ماجرا نیست و انگار دخل‌وخرج‌اش به هم نمی‌خورد. وضعیت بازار خودرو بعد از تحریم‌های اخیر آن‌قدر به‌هم ریخته که حالا خودروهای بازنشسته‌ای مثل هیوندای ورنا، مزدا 323، زانتیا، ماکسیما و … بازهم فرصت پیدا کرده‌اند بدرخشند و با وضعیت قیمت خودروهای داخلی که روی نردبان است و هر روز بالا می‌رود و کیفیت‌شان که انگار روی یک سرسره است و همواره پایین می‌آید، امیدی را در دل خریداران زنده کنند.
در مورد یکی از محبوب‌ترین و جذاب‌ترین سدان‌های تولید شده توسط خودروسازان داخلی در دهه 80 شمسی صحبت می‌کنیم. البته ساخت مزدا 323 از سال 1378 در ایران شروع شد. تولید محدود این خودرو در سال و عدم سرمایه‌گذاری در ساخت قطعات آن در داخل کشور باعث شد تا مونتاژ آن با قطعات کاملا وارداتی صورت بگیرد. به همین دلیل این خودرو به‌عنوان یکی از باکیفیت‌ترین خودروهای ساخت داخل و در کوتاه‌مدت منطبق با مدل روز ساخته شده در ژاپن بود. از ابتدای تولید این خودرو در ایران، ظاهرش 2 بار در سال‌های 1380 و 1382 دست‌خوش تغییراتی شد. درحالی‌که مزدا 323 در سال 1383 در بازار جهانی با مزدا 3 جایگزین شد، تولیدش تا سال 1385 در ایران ادامه پیدا کرد.
تغییرات طراحی 323 در سال 82 ظاهر آن را از همیشه پخته‌تر کرد و 323 بعد از این تغییرات با کد FL به بازار آمد. این خودرو به حدی حساب شده و هماهنگ طراحی شده که هنوز هم با دیدنش آن را تحسین می‌کنید و می‌توانید به خودروهای مدل روز وطنی ترجیح‌اش بدهید. طراحی 323 در دوره خودش بسیار محبوب و عامه‌پسند بوده و در عین سادگی، از خطوطی هماهنگ و چشم‌نواز تشکیل شده است. در آخرین تغییرات ظاهری 323، شکل و شمایل قسمت جلو به کلی تغییر کرده، یک قطعه کرومی به بالای جای پلاک عقب اضافه شده و دستگیره‌ها هم‌رنگ بدنه شده‌اند.
ظاهر 323 در مقابل ورنا به مراتب زیباتر به نظر می‌رسد. اما با تمام این تعریف و تمجیدها، چهره 323 خالی از ایراد هم نیست. مثلا ابعاد رینگ و لاستیک فابریک (14 اینچی) اصلا با هیکل خودرو هماهنگ نیستند و عدم استفاده از رینگ اسپرت در زمان تولید این خودرو، همیشه مورد بحث منتقدین بوده است. در قسمت عقب هم ارتفاع کوتاه سپر به اصطلاح توی ذوق می‌زند. این ایراد ظاهری باعث شده تا منبع اگزوز، برجستگی محفظه زاپاس و اتصلات چرخ‌ها پیدا باشد.
علی‌رغم این‌که ابعاد بدنه از خودروهایی مثل سمند و پژو 405 کوچک‌تر به نظر می‌رسد، اما فضای کابین 323 بسیار جادار و راحت است و در بعضی قسمت‌ها حتی جادارتر از خودروهای نام‌برده ظاهر می‌شود. طراحی صندلی‌ها هوشمندانه و حساب شده است. در نهایت 4 سرنشین بزرگسال می‌توانند راحتی کاملی را چه در فضای پا و چه در فضای سر در کابین 323 تجربه کنند. این ویژگی با صندوق بار جادار دست به دست هم می‌دهند و باعث می‌شوند 323 خودرو مورد علاقه خانواده‌ها مخصوصا برای سفرهای دسته‌جمعی باشد.
کابین 323 حال‌وهوای خودروهای ساخته شده در اواخر دهه 90 را تداعی می‌کند. در مدل فیس‌لیفت تغییر شگرفی در کابین رخ نداده و تنها یک درپوش برای محل قراردادن لیوان‌ها در نظر گرفته شده است. طراحی غربیلک فرمان که در 323 تیپ 5 به‌دلیل بهره بردن از ایربگ 4 شاخه است، هنوز هم دلربایی می‌کند. صفحه آمپر هم ظاهر نیم‌چه کلاسیک و دلچسبی دارد و می‌تواند حس‌وحال جالب ماشین‌بازی در دهه 80 شمسی را زنده کند. با این‌که ترکیب کابین 323 در روزگار خودش هم قدیمی بوده، اما ایرادی به هماهنگی و زیبایی آن وارد نیست. پنل درها هم چیدمان زیبایی دارند و در هر قسمت کیفیت مطلوب قطعات که پس از گذشت بیش از 15 سال هنوز هم شانه خالی نکرده، نظر هر بیننده‌ای را به خودش جلب می‌کند.
مزدا 323 در دوره خودش خودرو گران‌قیمتی به‌شمار می‌رفته و بیش‌تر مشتری‌هایش را در طبقه متوسط روبه‌بالا جست‌وجو می‌کرده. جالب است بدانید قسمت یک مزدا 323 تیپ 5 صفرکیلومتر در سال 1383 حدود 25 میلیون تومان بوده و از این جالب‌تر این است که در آن زمان منتقدین به قیمت بالای آن خرده می‌گرفتند و عقیده داشتند با این برچسب قیمت باید امکانات رفاهی بیش‌تری در اختیار سرنشین قرار بگیرد! البته حرف منتقدین بی‌راه هم نبوده. مثلا در همان دوره پژو 206 تیپ 5 با قیمت بسیار پایین‌تر از 323، از امکاناتی مثل ایربگ سرنشین کناری، ترمزهای دیسکی عقب و تهویه دیجیتال بهره می‌برده. یا زانیتا با تعلیق پنوماتیکی و موتور 2 لیتری پرقدرت‌تر انتخاب جذاب‌تری به نظر می‌رسیده است. اما طراحی زیبای 323، کم‌استهلاک بودن آن مثل هر خودرو ژاپنی دیگر و بهره بردن از گیرباکس اتوماتیک در تیپ 5 باعث می‌شد خریداران 323 را به زانتیا ترجیح دهند.
مزدا 323 در 5 تیپ توسط گروه بهمن در ایران تولید شده که نمونه مورد بررسی ما از نوع تیپ 5 فول‌آپشن است. بیش‌تر امکانات رفاهی از تیپ یک (پایه) گرفته تا تیپ 5، در همه 323ها مشترک هستند. در تیپ 2 اما ایربگ راننده به فهرست آپشن‌ها اضافه شده و در تیپ 3، 323 از سانروف بهره می‌برد. تیپ 4 امکاناتی مشابه تیپ 2 داشته با این تفاوت که گیرباکس 4 سرعته اتوماتیک در این تیپ مورد استفاده قرار گرفته است. تیپ 5 هم به‌عنوان کامل‌ترین نسخه، گیرباکس اتوماتیک را در کنار همه امکانات ارائه‌شده در تیپ‌های دیگر دارد.
از جمله امکانات مزدا 323 تیپ 5 می‌توان به 4 شیشه و آینه‌های جانبی برقی، قابلیت تاشوندگی برقی آینه‌ها از داخل کابین، پروژکتورهای جلو، سیستم صوتی با 6 اسپیکر که در تیپ 5 چنجر با خشاب 10 عددی هم به آن اضافه می‌شود، صندلی‌های دستی جلو با قابلیت تنظیم در 5 حالت، قابلیت باز کردن درِ صندوق عقب و باک از داخل کابین، فرمان هیدرولیک با قابلیت تنظیم ارتفاع، ایربگ راننده، آنتن و سانروف برقی اشاره کرد.
بعد از مدت کوتاهی تجربه مالکیت مزدا 323 و بررسی‌های صورت گرفته در این مقایسه، به این نتیجه رسیدم که نبود ایربگ شاگرد، تهویه دیجیتال و نقص‌هایی در سیستم نورپردازی داخلی مثل عدم بهره بردن کلید تنظیم پنجره‌ها از چراغ، محفظه داشبورد بدون چراغ و عدم نمایش وضعیت دنده روی صفحه نشان‌دهنده پشت فرمان نقص‌های کابین 323 هستند. البته علاوه بر طراحی بسیار زیباتر از دیگر خودروهای تولید داخل، قابلیت‌های کاربردی مثل باز کردن صندوق بار و درِ باک از داخل کابین و امکان خواباندن صندلی دوتکه عقب، مواردی هستند که در بیش‌تر خودروهای تولید داخل آن دوره به چشم نمی‌خورده‌اند.
تا این‌جای کار ویژگی‌های ظاهری مزدا 323 را مورد بررسی قرار دادیم. اما مهم‌ترین ویژگی این سدان ژاپنی که باعث شده بعد از گذشت 15 سال از تولیدش هنوز هم مورد اعتماد و کاربردی باشد، استهلاک پایین قطعات فنی و پیشرانه آن است. این ویژگی تا حد زیادی در ورنا هم به چشم می‌خورد، اما اگر می‌خواهید به آن ایمان بیاورید، کافی است پای صحبت مالکان زانتیا و مگان بنشینید!
مزدا 323 یک پیشرانه 4 سیلندر 1.6 لیتری را زیر کاپوت دارد. به‌کارگیری 4 سوپاپ و 2 میل‌سوپاپ در هر سیلندر باعث شده قدرت این پیشرانه به 110 اسب بخار برسد. هم‌چنین بیشینه گشتاور 143 نیوتن‌متری هم در دور 3500 به چرخ‌های جلو منتقل می‌شود تا مزدا 323 در دورهای پایین هم کشش مناسبی داشته باشد. نسبت تراکم این پیشرانه 9 به یک بوده و از یک باک 55 لیتری تغذیه می‌کند. مصرف سوخت 323 کاملا اقتصادی و منطقی بوده و در صورت تنظیم بودن موتور، حدود 7 تا 8 لیتر در هر 100 کیلومتر است.
موتور 323 اگر ایراد خاصی نداشته باشد، کاملا بدون صدا و لرزش کار می‌کند. در کل باید گفت 323 کابین آرام و بدون صدایی دارد و مناسب کسانی است که می‌خواهند سواری آرامش‌بخشی را با بودجه محدود تجربه کنند. البته ذات اسپرت 323 روی تعلیق و کمک‌فنرها تاثیر گذاشته و در قیاس با خودرویی مثل زانتیا نسبتا خشک به نظر می‌رسد. در این بین باید گفت نفوذ صدای تعلیق به کابین در عبور از دست‌اندازها نسبتا زیاد است و تایرهای کوچک و فابریک هم تاثیر منفی روی سواری می‌گذارند. به لطف ساختار خوب شاسی، 323 می‌تواند به‌خوبی از توانایی‌های حرکتی‌اش بهره‌مند شود و نمایش این سدان متوسط در بحث هندلینگ و مانورهای نسبتا سنگین قابل قبول است. البته در این میان از نقش موثر سیستم عالی فرمان هم نباید گذشت.
ترمزهای 323 در جلو دیسکی و در کمال تعجب در عقب از نوع کاسه‌ای هستند. اما این خودرو از سیستم ضد بلوکه ترمز ABS و توزیع الکترونیکی نیروی ترمز EBD هم بهره می‌برد و در مجموع در ترمزگیری عملکرد قابل‌قبولی از خود به نمایش می‌گذارد.
گیرباکس اتوماتیک 323 چهارسرعته است. تکنولوژی این گیرباکس قدیمی بوده و عملکرد آن تفاوت‌هایی با گیرباکس‌های تیپ‌ترونیک امروزی دارد. برای گیرباکس 4 وضعیت P، R، N، D، S و L تعریف شده است. در حالت L دنده‌های یک و 2، در حالت S دنده‌های یک تا 3 و در حالت D دنده‌های یک تا 4 تعویض می‌شوند. برای این‌که در حالت تیپ‌ترونیک دنده‌ها را تعویض کنید، کافیست شاسی HOLD را بگیرید تا حالت L به دنده یک، حالت S به دنده 2 و حالت D به دنده 3 تبدیل شود. برای حرکت در سرپایینی‌های تند و مسیرهای ناهموار که می‌خواهید سرعت خودرو کنترل شود هم بهتر است حالت L را انتخاب کنید. مزدا 323 با وزن 1060 کیلویی و پیشرانه پرقدرت خود، شتاب اولیه مناسبی دارد و نیروی موتور کافی به نظر می‌رسد. اما درصورتی‌که در سربالایی و با حضور چند سرنشین پا را از روی گاز بردارید و بخواهید دوباره شتاب‌گیری کنید، گیرباکس در معکوس دادن تعلل کرده و کشش خودرو کاملا افت می‌کند. گیرباکس مزدا 323 در سرعت 50 تا 60 کیلومتر وقتی کشش افت می‌کند از 2 به یک معکوس نمی‌دهد و همین اتفاق در سرعت 90 تا 100 کیلومتر هم تکرار می‌شود و از 3 به 2 معکوس نمی‌دهد. اگر از این ایرادها صرف‌نظر کنیم، باید بگوییم گیرباکس بدون تقه و نرم آن هنوز هم از خودروهایی مثل 207 اتوماتیک عملکرد بهتری دارد.
درمجموع باید گفت 323 سدانی زیبا، با کیفیت و کم‌استهلاک با امکاناتی قابل‌قبول نسبت به برچسب قیمت‌اش در شرایط فعلی بازار ارزیابی می‌شود. سدانی جادار و خانوادگی که سواری راحتی دارد و در عین حال فرمان‌پذیری و هندلینگش بسیار دلچسب است. اما اگر دنبال هیجان بیش‌تری در رانندگی هستید، بهتر است نمونه دنده‌ای را انتخاب کنید، چراکه گیرباکس اتوماتیک 4 سرعته این خودرو با سواری تندوتیز هم‌خوانی ندارد. مدل بالاترین مزدا 323های موجود در بازار خودروهای دست‌دوم، مربوط به سال 1385 هستند. بازار نمونه اتوماتیک این‌گونه خودروها که هم در نسخه دنده‌ای و هم در نسخه اتوماتیک در بازار عرضه شده‌اند، همیشه بهتر از مدل دنده‌ای است. مزدا 323 هم از این قاعده مستثنی نبوده و تیپ 5 فول‌آپشن آن با گیرباکس اتوماتیک از سایر تیپ‌ها مخاطبان بیش‌تری در بازار دارد. قیمت 323 تیپ 5 بسته به مدل سلامت بدنه از 170،80 میلیون تومان شروع شده و برای نمونه‌های مدل بالا و کم‌کارکرد با بدنه سالم، به حدود 350 میلیون تومان هم می‌رسد.
در این مقایسه هیوندای ورنا را در مقابل مزدا 323 قرار دادیم. خودرویی که شاید از نظر فنی و تجهیزاتی یک پله پایین‌تر از رقیب ژاپنی قرار بگیرد، اما از اینها که بگذریم، هر 2 سدان‌های جمع‌وجوری هستند که این روزها با بودجه حدود 300 میلیون تومانی در دسترس‌اند. ورنا در این رنج قیمت خودرو کم‌استهلاک و بی‌دردسری به‌شمار می‌رود و از همه مهم‌تر این‌که مدل دنده اتوماتیک آن هم در بازار موجود است. هیوندای اکسنت در سال 1994 جایگزین اکسل شد. نسل دوم هیوندای اکسنت که در ایران با نام ورنا شناخته می‌شود، خودرویی است که بعد از توقف تولید دوو سیلو به خط تولید خودروسازی راین (زیرمجموعه کرمان‌خودرو) آمد. شاید همین جایگزینی باعث شده سازنده دلیلی برای عرضه ورنا با تجهیزاتی فراتر از دوو سیلو نبیند.
اگر بخواهید در بازار خودروهای دست‌دوم سراغ ورنا بروید، این خودرو از مدل 1383 تا 1390 پیشِ روی شما قرار داد. پس در اولین قدم به این نتیجه می‌رسیم که مدل بالاترین ورنا 5 سال از مدل بالاترین مزدا 323 جوان‌تر است و همین می‌تواند پارامتر مهمی برای افرادی که ریسک‌پذیری کم‌تری دارند باشد. اگر میانگین قیمت نسخه‌های دست‌دوم ورنا را در بازار مقایسه کنیم، می‌توانیم این خودرو را از نظر قیمت، هم‌رده خودروهایی مثل پژو 405 SLX صفر، پژو پارس و پژو 206 صندوق‌دار کارکرده و برلیانس سری 200 صندوق‌دار مقایسه کنیم.
ورنا قطعا ظاهر جذابی ندارد و بعد از گذشت بیش از ۱۰ سال از عمرش، هر جذابیتی هم که داشته رنگ باخته و از نظر طراحی کابین و بدنه خودرویی قدیمی و از مد افتاده به‌شمار می‌رود. اما وقتی در این رنج قیمت قصد خرید خودرو دارید، باید وسواس‌های این‌چنینی را کم کنید و بیش‌تر تمرکزتان را روی کارایی و استهلاک خودرو قرار بدهید. حتی اگر پای صحبت مالکان اولیه ورنا بنشینید به این نتیجه می‌رسید که طراحی ظاهری دلیل انتخاب هیچ یک از آنها نبوده است. اما با مطالعه بیش‌تر به این نتیجه می‌رسیم که ورنا در دوره خودش توانسته عنوان پرفروش‌ترین خودرو هیوندای را به خود اختصاص دهد.
در آن سال‌ها از طراحی خودروهای جنوب شرقی آسیا انتظار زیبایی نمی‌رفت و در همین وانفسا، طراحی خودروهای کره‌ای از همه ضعیف‌تر بود. هیوندای در طراحی ورنا از خطوط تیز و زاویه‌دار استفاده کرده است. اما علی‌رغم ترکیب خطوط زیاد، استفاده از برآمدگی‌ها و فرورفتگی‌ها، باید گفت ورنا از نظر ظاهری فاقد هرگونه جذابتی است.
چراغ‌های جلو کمی برآمده طراحی شده‌اند و از سطح کاپوت کمی بالاتر است، این ویژگی در چراغ‌های عقب و نمای پشتی هم مشهود است. چراغ‌های عقب هم فرمی عمودی و کاملا ساده دارند. از دیگر ویژگی‌های ظاهری ورنا، می‌توان به برجستگی طرفین درپوش موتور و سطح غیرصاف درِ صندوق عقب اشاره کرد. ویژگی‌ای که از نظر منتقدان طراحی به ظاهر ورنا لطمه زده است.
البته جلوپنجره کوچک میان چراغ‌های بزرگ جلو و جانمایی مبهم و اندازه بزرگ مه‌شکن سپر عقب هم در زشت‌تر شدن ورنا بی‌تاثیر نیستند. چرخ‌های ورنا به‌صورت فابریک به رینگ آلومینیومی اسپرت مجهز نیستند و هم‌چون خودروهای هم‌دوره مثل آوانته، زانتیا و مزدا 323 از رینگ فولادی و قالپاق برخوردار هستند. اما سایز کوچک چرخ‌های فابریک (13 اینچ) هیچ تناسبی با بدنه نداشته و علاوه بر این روی سواری هم تاثیر منفی می‌گذارد.
علی‌رغم ابعاد جمع‌وجورش، فضای کابین برای یک خانواده ۴ نفره مناسب به نظر می‌رسد. ورنا با طول 4260، عرض 1680 و ارتفاع 1395 میلی‌متر در دسته سدان‌های کوچک جای می‌گیرد. اما به لطف فاصله 2440 میلی‌متری بین محور جلو و عقب، فضای معقولی داخل کابین در اختیار سرنشینان قرار خواهد گرفت.
درمجموع می‌توان گفت کابین ورنا هم‌اندازه کابین پژو 206 ارزیابی می‌شود. اما به لطف صرفه‌جویی بیش‌تر در فضا، سرنشینان عقب راحتی بیش‌تری دارند. اما وقتی این خودرو را در مقام مقایسه با مزدا 323 ارزیابی می‌کنیم، باید بگوییم فضای ردیف عقب آن از رقیب ژاپنی محدودتر است.
هم‌چنین پشت فرمان ورنا تسلط کافی بر محیط اطراف دارید. از سوی دیگر، پنجره‌های جانبی بزرگ باعث شده هیچ نقطه کوری در دید طرفین ورنا وجود نداشته باشد. این درحالی است که با قرارگیری پشت فرمان، به‌راحتی می‌توانید کاپوت جلو را ببینید و پیدا بودن برجستگی لبه کاپوت می‌تواند در تنظیم فاصله با خودرو جلویی، به راننده کمک کند. اما با همه اینها، دید قسمت عقب با توجه به ارتفاع بلند این قسمت، وجود 3 پشت سری و دید محدود آینه‌ها ضعیف به نظر می‌رسد.
در مورد یک خودرو اقتصادی و ارزان‌قیمت که بیش از 10 سال از عمرش می‌گذرد، صحبت می‌کنیم. پس انتظار کیفیت دلچسب متریال کابین کمی بی‌جا به نظر می‌رسد. اما هیوندای ورنا علی‌رغم همه اینها از نظر کیفیت، راضی‌کننده ارزیابی می‌شود. شاید پلاستیک‌های به‌کاررفته در کابین این خودرو طوسی‌رنگ خشک باشند و باکیفیت به نظر نرسند، اما دقت در مونتاژ ورنا باعث شده برخلاف بیش‌تر خودروهای وطنی، کابین بعد از گذشت چند سال، هنوز هم سروصدای اضافی نداشته باشد.
طراحی کابین نیز هم‌چون طراحی بدنه چنگی به دل نمی‌زند و کاملا محافظه‌کارانه شکل گرفته است. از نظر چیدمان، جانمایی تک‌تک اجزا مناسب است و کابین جوری طراحی شده که پاسخگو نیازهای روزمره باشد، اما همه اینها باعث از دست رفتن زیبایی و هارمونی کابین شده‌اند.
آپشن‌های ورنا چشم‌گیر نیستند و تنها به چند مورد رایج خلاصه شده‌اند. این خودرو از کنسول وسط بهره نمی‌برد، اما برای راحتی، صندلی راننده به زیر آرنجی مجهز شده است و این مورد خیلی کاربردی به نظر می‌رسد. در نسخه اتوماتیک، آینه‌های جانبی به‌صورت برقی تنظیم می‌شوند و هر 4 شیشه نیز برقی هستند.
این خودرو به سیستم صوتی با پخش CD مجهز شده، اما به‌دلیل کوچک بودن جای ضبط، قابلیت نصب مانیتور در کنسول جلو وجود ندارد. هیوندای ورنا از کولر مناسبی بهره می‌برد و کیفیت بالای سیستم کولر باعث شده روشن بودن آن تاثیر فاحشی روی عملکرد خودرو نداشته باشد. اما تنظیمات سیستم تهویه به‌صورت دیجیتالی نیست.
شاید عجیب باشد، اما باید بگوییم هیوندای ورنا در بحث ایمنی از بسیاری از خودروهای چینی با قیمت متوسط، ایمن‌تر است. شاسی این خودرو مقاوم‌سازی شده و ورنا توانسته امتیاز 3 ستاره را در تست‌های ایمنی موسسه euroNCAP و 4 ستاره ایمنی در تست‌های NHTSA کسب کند.
قطعا این امتیازها که سال‌ها پیش توسط ورنا کسب شده‌اند، با خودروهای امروزی که مورد ارزیابی قرار می‌گیرند قابل مقایسه نیستند. اما در مقایسه با خودروهای چینی که به غیر از موسسه‌های چینی، توسط هیچ موسسه ایمنی بین‌المللی مورد ارزیابی قرار نگرفته‌اند، وضعیت مطلوب‌تری دارد. ورنا در جلو از ترمز دیسکی و در عقب از ترمز کاسه‌ای بهره می‌برد. ترمز این خودرو به سیستم ABS نیز مجهز شده و ورنا از 2 ایربگ (راننده و سرنشین) بهره‌مند است.
در مورد ویژگی‌های فنی ورنا باید بگوییم این خودرو در نظر اول خیلی ساده و معمولی به نظر می‌رسد، اما کافی است با آن رانندگی کنید تا برخلاف تصور، در دل‌تان جا باز کند. ورنا در ۲ نسخه ۴ سیلندر ۱.۵ لیتری و ۱.۶ لیتری به بازار آمده. در این میان مدل‌های ۱.۶ لیتری به گیرباکس اتوماتیک ۴ سرعته مجهز شده‌اند.
پیشرانه 1.6 لیتری ورنا ۱۰۴ اسب بخار قدرت در دور 5500 و ۱۴۳ نیوتن‌متر گشتاور در دور 3000 تولید می‌کند. این خروجی کاملا با وزن 934 کیلویی بدنه توازن داشته و این سدان اقتصادی اصلا تنبل به نظر نمی‌رسد و در عین مصرف سوخت پایین، کشش مناسبی دارد.
در شرایطی که قیمت بنزین بالا رفته و خودروهای پرمصرف در اولویت خریداران نیستند، ورنا علی‌رغم تکنولوژی قدیمی موتور و بهره بردن از گیرباکس اتوماتیک، مصرف سوخت بالایی به مالکش تحمیل نمی‌کند و به‌طور میانگین کم‌تر از 9 لیتر در هر 100 کیلومتر بنزین می‌سوزاند. باک ورنا نیز 45 لیتر حجم دارد و با بررسی میدانی صورت گرفته طی رانندگی ترکیبی در شهر و جاده با دور موتور عمدتا بالا و خاموش بودن کولر، به این نتیجه رسیدیم که با هر باک این خودرو می‌توان حدود 400 کیلومتر پیمایش داشت.
گیرباکس ورنا هم‌چون مزدا 323 قدیمی بوده و خبری از تکنولوژی‌های جدید و حتی موارد پیش پا افتاده‌ای مثل دکمه برف و اسپرت هم روی آن نیست. اما تعویض دنده‌ها در این گیرباکس بسیار نرم انجام می‌شود و حتی موقع معکوس دادن هم چیزی از تقه‌های مشابه گیرباکس‌های رایجی مثل AL4 حس نمی‌کنید.
نکته بعدی معکوس دادن به‌موقع و هوشمند بودن گیرباکس نسبت به عملکرد پدال گاز است. در خودروهایی مثل 206 اتوماتیک و رنو ساندرو، برای این‌که گیرباکس معکوس بدهد، ناچارید پدال گاز را تا انتها فشار دهید. اما در این خودرو، یک سر گاز نرم لازم است تا گیرباکس برای جبران افت کشش معکوس بدهد. گیرباکس ورنا از حالت‌های P، R، N، D، 2 و L برخوردار است که در حالت Lمی‌توانید خودتان دنده را تعوض کنید.
در کنار نرمی گیرباکس، سواری ورنا نیز کاملا نرم و راحت است و همین ویژگی باعث می‌شود افراد میان‌سال از داشتن این خودرو لذت ببرند و به فکر تعویض آن نباشند. به لطف این ویژگی کاربردی، ورنا در مسافت‌های طولانی اصلا خودرو خسته‌کننده‌ای به نظر نمی‌رسد و فرمان نرم‌اش هم هنگام پارک کردن و مانور دادن در ترافیک‌های شهری، به داد راننده می‌رسد.
البته از نفوذ قابل‌توجه صدا به داخل کابین در دورهای بالا و عایق نسبتا ضعیف کابین که باعث نفوذ نسبی سرما و گرما می‌شود هم نباید گذشت. ورنا خودرویی کم‌استهلاک و کم‌خرج است. شاید لوازم فنی و بدنه آن از خودروهایی مثل ۲۰۶ و ریو گران‌تر و کم‌یاب‌تر باشد، اما به این سادگی‌ها خراب نمی‌شود و خبری از مشکلاتی که امروزه با خودروهای صفر تولید داخل دارید، در این خودرو نیست.
این خودرو پیشرانه‌ای مقاوم دارد که به موارد مصرفی مثل روغن و سرویس‌های دورهای آن‌چنان حساس نیست. مثلا اگر روغن داخل موتور کم شود، می‌توانید با آن مسافت قابل‌توجهی را طی کنید. این در حالی است که موتور TU5 که به‌نوعی رقیب موتور ورنا به حساب می‌آید، با گذشتن از تایم تعویض روغن سروصداهای عجیبی از خود بروز می‌دهد. ورنا خودرویی نیست که به‌سادگی درگیر تعمیرات اساسی موتور شود. درحالی‌که خودروهای ارزان‌قیمت وطنی، مدت کوتاهی بعد از بیرون آمدن از کارخانه، دچار مشکلات فنی عجیب‌وغریب می‌شوند.
مزدا 323 از نظر زیبایی ظاهر بیرونی و طراحی کابین یک سر و گردن از هیوندای ورنا بالاتر است و افردای که به ظاهر خودرو اهمیت ویژه ای می دهند، در این 2 راهی به سمت مزدا کشیده خواهند شد. همه این ها در حالی است که علی رغم وارد بودن انتقادهایی به برخی کم و کاستی های مزدا 323 در بحث امکانات رفاهی، این خودرو در این زمینه بر ورنا غلبه می کند. این 2 سدان خانوادگی اما در بحث فنی و توان پیشرانه، تقریبا در یک کفه ترازو قرار می گیرند و سر و حال بودن پیشرانه های آن ها بستگی به سلامت خودرو و کارکرد آن دارد، اما فراموش نکنید که با توجه به ذات اسپرت تر مزدا، هندلینگ و فرمان پذیری آن از ورنا دلچسب تر است. با توجه به تولید ورنا تا سال 1390، در صورت انتخاب ورنا، امکان خرید خودرو مدل بالاتری خواهید داشت که حداکثر 5 سال از یک مزدا 323 تیپ 5 اتوماتیک جوان تر است. از نظر استهلاک نیز با خودروهایی طرف هستیم که در صورت استفاده صحیح و سلامت بودن، دردسر خاصی برای مالکشان نمی تراشند و می توانند در نقش خودروهایی قابل اطمینان ظاهر شوند.
دیدگاه خود را بنویسید