برترین شاسی بلندهای آفرود ( قسمت اول )

می دانید که به هر خودرو SUV ، نمی توانیم اعتماد کنیم و با آن به دل کوه و کمر برویم. چیزی که باعث می‌شود تا یک خودرو مناسب آفرود باشد و بتواند از مسیرهای ناهموار و گل‌آلود عبور کند و از پس پیمایش صخره‌ها برآید تنها ارتفاع بلند شاسی، یک موتور قوی و سیستم چهار چرخ محرک نیست، قضیه پیچیده‌تر از این‌هاست.سیستم‌های ضد لغزش مکانیکی یا الکترونیکی، سیستم تعلیق مناسب،توزیع مناسب گشتاور،دوام شاسی، مقاومت دیفرانسیل و کلیه قطعات تحت تنش‌های شدید و ده‌ها فاکتور دیگر در شکست‌ناپذیری یک ماشین آفرود مؤثر هستند.

در اینجا ،باهم نگاهی به برترین شاسی بلندهای آفرود می اندازیم.

جیپ رانگلر روبیکون

جیپ رانگلر روبیکون توسط شرکت کرایسلر تحت نام تجاری جیپ تولید می‌شد، و در بین آفرود سواران به جیپ WW2 شهرت دارد.این خودرو یک شاسی بلند دو دیفرانسیل است که از بهترین وسایل نقلیه برای آفرود می باشد . اندازه کوچک آن باعث می‌شد خط مرزی مناسبی برای رانندگی در مسیرهای باریک داشته باشد، و برخورداری از لاستیک‌های بزرگ آفرود، حالت انتقال ۴: ۱، گیربکس شش دنده، موتور شش سیلندر خطی با گشتاور بالا، امکان انتخاب با گیربکس خودکار و توانایی فوق‌العاده در بالا رفتن و پایین آمدن از شیب زیاد و پیشروی در مسیرهای باتلاقی و گل‌آلود و امکان انتخاب حالت‌های مختلف، از ویژگی‌های برجسته آن بود. روبیکون به همراه تهویه مطبوع، بخاری و رادیو عرضه می‌شد و تعدادی لوازم جانبی هم در طول سال‌های مختلف تولید بر روی آن افزوده شد.

چند مدل مختلف از آن که توسط شرکت پارس‌خودرو مونتاژ می‌شدند، هنوز در بازار کشورمان پیدا می‌شوند.

فورد برانکو (۱۹۶۶ تا ۱۹۷۷)

فورد برانکو 4×4 در سال ۱۹۶۶ تولید و عرضه شد.این مدل در آن زمان یکی از بهترین گزینه‌های مناسب در بین شاسی بلندهای سه در بود که تنها برای خریداران ایالات‌متحده عرضه می‌شد. برانکو هنوز هم یکی از بهترین وسایل نقلیه آفرودی هست که تاکنون تولیدشده و با داشتن فاصله بین دو محور ۲.۳ شعاع گردش آن تنها ۱۰.۳ متر است و می‌توان مانند یک جیپ از راندن آن لذت برد. مدل‌های برانکو با موتور ۴.۹ لیتری V8 فورد عرضه می‌شدند و از سال به بعد ۱۹۷۱ با موتور دانا ۴۴ عرضه شد. برانکو در اصل تا سال ۱۹۷۸ بر روی خط تولید فورد قرار داشت و بعدازآن، شرکت خط تولید آن را با یک SUV بر پایه F-150 جایگزین کرد. با وجود این، شما هنوز هم می‌توانید مدل‌هایی از آن را که توان آفرود داشته باشند پیدا کنید، و از گیربکس سرگرم‌کننده 3.03 سه دنده دستی فورد لذت ببرید.

باوجوداینکه این مدل مخصوص بازار آمریکا بود اما تعداد کمی از این مدل در ایران هم وجود دارد.

شورلت K5 بلیزر

شورلت K5 بلیزر یک شاسی‌بلند فول سایز 4×4 بود که بین سال‌های ۱۹۸۸ و ۱۹۹۱ ساخته می‌شد و برای رانندگی در خارج از جاده برای علاقه‌مندان به آفرود بسیار مناسب بود. K5 با دو نوع موتور بنزینی و دیزلی عرضه می‌شد، که شامل موتور بنزینی ۵.۷ لیتری V8 با توان ۲۱۰ اسب بخار و موتور دیزلی ۶.۲ لیتری V8 با توان ۱۳۰ اسب بخار می‌شد. K5 در بین وسایل نقلیه آفرود بهترین تعویض دنده را داشت و همچنین از یک فاصله‌ی بین دو محور ۲.۷ متر برخوردار بود و به لطف ابعاد بزرگ، قابلیت حمل وسایل زیادی را داشت. در مدل ۱۹۹۰ آن شورلت به‌روزرسانی‌های قابل‌توجهی بر برای موتور V8 انجام داد که شامل طراحی دوباره درزگیر عقب میل‌لنگ هم می‌شد. شعاع انحراف اندک در SUV ها بر ویژگی‌های آفرود آن‌ها در مکان‌های تنگ می‌افزاید و بلیزر به خوبی از این ویژگی بهره برده بود.

هنوز مدل‌هایی از آن را می‌توان در کشورمان پیدا کرد که از توانایی‌های خوبی برخوردارند.

تویوتا FJ40 لندکروزر (۱۹۷۴ تا ۱۹۸۳)

یکی از بهترین وسایل نقلیه آفرود که تا کنون تولید شده است ،تویوتا FJ40 لندکروزر می باشد . لندکروزر کاملاً شناخته‌شده است و پس از خروج از کارخانه بدون نیاز به هیچ‌گونه تغییراتی مستقیماً با سیستم دو دیفرانسیل خود قادر به غلبه بر هر مانعی که در سر راهش قرار داشت، بود. هنوز هم FJ40 هایی با کارکرد بیش از چند صد هزار کیلومتر در سراسر جهان در حال نبرد هستند. در زیر کاپوت آن از سری انجین‌های small-block شورلت که در آن زمان موتور کوچک و محبوبی بود و از قدرت و مصرف سوخت مناسبی برخوردار بودند، قرار داشت. این خودرو فضای کافی برای دو سرنشین بزرگ‌سال در جلو به همراه دو فرزند کوچک و یا تجهیزات در قسمت عقب را داشت. از سال ۱۹۷۵ ترمز جلو دیسکی و از سال ۱۹۷۹ تهویه مطبوع و نیرو کمکی فرمان، به‌صورت استاندارد بر روی آن قرار داشت.

مدل‌های مختلف FJ40 را می‌توان در کشورمان یافت، که همچنان آماده آفرود هستند.

اینترنشنال هاروستر سافاری II (از 1977 تا ۱۹۷۹)

اینترنشنال هاروستر سافاری II یا سوپر اسکوت II، یک شاسی‌بلند آفرود آمریکایی هست که جهت رقابت مستقیم با جیپ CJ تولید شده بود. این SUV یکی از 4×4 هایی است که پس از خروج از کارخانه می‌توان مستقیماً از آفرود آن لذت برد. فاصله بین دو محور آن ۲.۷ متر بود، و در زیر کاپوتش یک موتور ۵.۶ لیتری V8 قرار داشت که به گیربکس دستی T427 متصل بود. تولید مدل‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ با ارتقا اندک در طراحی ظاهری، اکسل‌ها و موتور به مدت ۱۰ سال تولید می‌شد و بعد از آن تولید آن پایان یافت.

دوج پاور واگن

دوج پاور واگن یکی از اصلی وسایل نقلیه آفرود بود که از اواسط دهه ۴۰ میلادی در ایالات‌متحده تولید می‌شد. نسخه اصلی پاور واگن بر پایه کامیون نظامی دوج WW II ساخته‌شده بود و به همین دلیل در آن زمان یک وسیله نقلیه بسیار عالی برای آفرود بود. طراحی اصلی این وسیله نقلیه آن‌قدر قوی بود، که تولید آن تا دهه ۷۰ میلادی ادامه یافت. مدل‌های جدیدتر شامل بهبود در ظاهر و همچنین امکانات رفاهی برای کسانی که زمان زیادی را در آفرود صرف نمی‌کنند بود. نسخه فعلی پاور واگن شامل محور بزرگ همراه قفل دیفرانسیل و حالت انتقال ۴: ۱ دستی بود. این کامیون از فاصله بین دو محور ۳.۲ متر برخوردار بود، و سه موتور مختلف برای آن قابل انتخاب بود که شامل دو موتور ۶ سیلندر خطی تخت با حجم‌های ۳.۸ لیتر و ۴.۱ لیتر، و یک موتور V8 با حجم ۵.۲ لیتر می‌شد. فرقی نمی‌کند که کدام حالت رانندگی را انتخاب کنید، درهرصورت آفرود با پاور واگن سرگرم‌کننده است.

در آن زمان مدل‌هایی از این دوج پاور واگن هم به ایران هم وارد شدند.

اسکورپیون MK I

اسکورپیون MK I با الهام از خودروهای باگی ساخته‌شده است. این یک وسیله نقلیه ۲ سرنشین نیمه متقارن است، که از قطعات استاندارد ساخته‌شده و مخصوص آفرود است. این خودرو در اصل در سال ۱۹۹۷ توسط “سونی هونیگر” طراحی‌شده بود که پس‌ازآن نسخه‌های کپی‌برداری شده از آن توسط بسیاری از افراد و شرکت‌ها بهبود یافت. مدل Mk I با این هدف ساخته شد که به‌جاهایی برود که دیگر 4×4 نمی‌توانند به آنجا روند. MK I سواری بسیار نرم‌تری از وسایل نقلیه آفرود هم‌رده‌اش دارد و دولت آمریکا برای یافتن افرادی که در مناطق ناهموار زمین‌گیر می‌شدند از آن استفاده می‌کرد. این خودرو همچنین در مقایسه با خودروهای سواری زمان خود هم بسیار نرم‌تر عمل می‌کرد.

جیپ CJ-7 (از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶)

جیپ CJ-7 شاید محبوب‌ترین ماشین آفرود باشد و تولید آن بین سال‌های ۱۹۷۶ و ۱۹۸۶ انجام می‌شد. با برخورداری از فاصله بین دو محور ۲.۳۷ متر و سیستم گیربکس سه دنده T-150، جیپ CJ-7 می‌توانست به مکان‌هایی برود که دیگر ماشین‌های 4×4 قادر به پیمایش در آنجا نبودند. برای CJ سه نوع موتور قابل انتخاب بود، دو موتور ۶ سیلندر خطی با حجم‌های ۳.۸ لیتر و ۴.۲ لیتری و یک موتور ۸ سیلندر V شکل با حجم ۴.۹ لیتر. بسیاری از طرفداران جیپ بر این باورند که در حقیقت با توقف تولید CJ در سال ۱۹۸۶ عصر جیپ به‌پایان رسید.

از زمانی که ۲۵ سانتیمتر به فاصله دو محور آن افزوده شد و همچنین سیستم تعلیق عقب به فنر تخت تغییر یافت نسبت به مدل‌های قبلی سواری بسیار باثبات‌تری ارائه کرد. طرفداران CJ-7 همچنین به‌آسانی می‌توانستند ارتفاع تعلیق را افزایش دهند و ابزارهای اساسی مثل وینچ را بر روی آن قرار دهند و حتی برخی موتور آن را هم تقویت می‌کردند. CJ-7 همچنان یکی از بهترین وسایل نقلیه آفرودی هست که تاکنون تولیدشده است.

هنوز مدل‌های قدیمی‌تر این جیپ از نوع CJ-5 که توسط شرکت پارس‌خودرو مونتاژ شده‌اند، در بازار کشورمان موجود هست.