در این مقایسه به شما راهنمایی می کنیم که با بودجه حدودا یک میلیارد و 700 میلیون تومانی میان کیا سورنتو 2016 کارکرده و هیوندای وراکروز 2013 کارکرده کدام یک را انتخاب کنیم. گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو دلیل مقایسه هیوندای وراکروز 2013 و کیا سورنتو 2016 شاید در نگاه اول این یک […]
گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو
شاید در نگاه اول این یک مقایسه عجیب باشد. کیا سورنتو در حقیقت رقیب مستقیم هیوندای سانتافه به شمار می رود. این رقابت در بازار ایران نیز آتش تندی داشته و همیشه این 2 خودرو با یکدیگر مقایسه شده اند. اما ما در اینجا سنت شکنی کرده و تصمیم گرفتیم سورنتو را با یک محصول دیگر از هیوندای مقایسه کنیم. شاسی بلندی بزرگ تر و قدرتمندتر از سانتافه که در ایران هم محبوبیت فراوانی دارد. هیوندای وراکروز یا IX55 خودروی مورد نظر ماست که در این مقایسه رو در روی سورنتو قرار گرفته است. یک شاسی بلند بزرگ، جادار و پرقدرت که تا سال 2012 تولید شد و بالاترین مدلش در بازار ایران، مدل 2013 است. با بودجه ای که برای خرید یک وراکروز 2013 با کارکرد مناسب و بدنه سالم کنار گذاشته اید، می توانید کیا سورنتو مدل 2016 کارکرده و یک لکه رنگ بخرید. هم قیمت بودن 2 شاسی بلند مورد نظر ما را بر آن داشت تا مقایسه ای میانشان ترتیب دهیم. هر 2 این خودروها از شاسی بلندهای محبوب و وسوسه انگیز بازار هستند یکی مدرن تر با امکانات و طراحی به روزتر و دیگری قدرتمندتر و بزرگ تر با قابلیت های حرکتی بهتر است. باید ببنیم اگر با بودجه حدود یک میلیارد و 700 میلیون تومانی بر سر این 2 راهی قرار بگیریم، کدام خودرو انتخاب بهتری به نظر می رسد.
سورنتو را باید سوگلی کیا برشمرد. یکی از پرفروشترین محصولاتاش و اولین مدل کیا که در آمریکا به تولید رسیده است. چه در ایران و چه در بازار جهانی، کیا سورنتو به عنوان نزدیک ترین رقیب هیوندای سانتافه شناخته می شود. کیا سورنتو را با پیشرانههای ۶ سیلندر قلدر می شناسیم. سورنتو از سال 2008 و در قامت یک suv به بازار آمد. از شاسی مستقل، کمک سبک و سنگین و دیفرانسیل یکپارچه عقب گرفته تا موتور 6 سیلندر قلدر، همی دست به دست هم داده بودند تا سورنتو همه چیز تمام به نظر برسد. در نسل دوم طراحی ظاهری سورنتو پخته تر شد، موتور 6 سیلندر همچنان نقش آفرینی می کرد، اما سورنتو از یک suv به یک کراس اوور تغییر نقش داد. در نسل سوم و نمونه مورد بحث نیز تیر خلاص به سورنتو زده شد و پیشرانه 4 سیلندر تنفس طبیعی جای پیشرانه 6 سیلندر خاطره انگیز در بازار ایران را گرفت.
اما بهره گیری این مدل سورنتو از پیشرانه ۲.۴ لیتری باعث شد تا بعد از ممنوعیت واردات خودروهای با حجم موتور بالای 2500 سی سی نیز باردیگر پایاش به بازار ایران باز شود و مسیر را برای سانتافه باز نگذارد. حضور کیا سورنتو در بازار ایران، همواره در سایه رقیبی به اسم سانتافه بوده است. اما داستان سومین نسل سورنتو کاملا با مدلهای قبلی متفاوت است.
طراحی ظاهری این مدل نسبت به نسل های قبلی به مراتب زیباتر شده و سبکی مشابه سبک شاسی بلندهای آمریکایی را در طراحی به نمایش می گذارد. در این مقایسه که نسل سوم سورنتو در مقابل هیوندای وراکروز که حدود 10 سال پیرتر است قرار گرفته، زیبایی و مدرن بودن طراحی اش کاملا مشهود است.
نسل سوم سورنتو در سال ۲۰۱۴ رونمایی و در سال ۲۰۱۵ عرضه شد. این مدل از هر جهت بزرگتر از قبل است و با ۴۷۸۰ میلیمتر طول، ۱۸۹۰ میلیمتر عرض و ارتفاع ۱۶۸۵ میلیمتری، حالت بلاتکلیف مدلهای قبلی را ندارد. طراحی این مدل سورنتو، هنر پیتر شرایر، طراح معروف کیاست. طراحی که توانسته جایزه فرمان طلایی را در سال ۲۰۱۵ کسب کند و از دیگر افتخارات این مدل سورنتو میتوان به کسب بالاترین سطح کیفیت مواد اولیه دررده بندی موسسه JD POWER در سال ۲۰۱۵ اشاره کرد.
پوزه ببری شکل به عنوان زبانی مشترک در اکثر محصولات کیا، در سورنتو نیز خودنمایی میکند. جلوپنجره مشبک سورنتو به طور هنرمندانهای به چراغهای باریک و پر از ریزه کاری جلو متصل شده. طراحی جانبی نکته خاصی ندارد. اما در عین سادگی، کاملا با ابهت و عضلانی به نظر میرسد. قسمت عقب سورنتو نیز بیش از هر زمانی به خودروهای آمریکایی شباهت دارد. در مجموع باید گفت سورنتو از نظر طراحی یک سر و گردن بالاتر از سانتافه قرار میگیرد و طراحی سادهتر از رقیب هم وطناش، باعث میشود ماندگاری بیشتری داشته باشد.
سورنتو در ۲ مدل ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ در بازار ایران یافت میشود. البته هستند تعداد محدودی مدل ۲۰۱۸ که با قیمتهای بالا خرید و فروش میشوند. شاید با مرور آگهیهای سورنتو در سایتهای خرید و فروش خودرو، به عبارت GT لاین برخورده باشید. مهمترین ویژگی ظاهری این نسخه، پروژکتورهای متشکل از ۴ مربع کوچک در سپر جلو به شمار میرود و این نسخه در بعضی سفارشها از رینگ کرومی براق بهره میبرد.
رد پای GT لاین در کابین، روی غربیلک خوش دست فرمان به چشم میخورد. همچنین این مدل به شیفترهای تعویض دنده پشت فرمان نیز مجهز شده که حس و حال بهتری در رانندگی را نسبت به رقیبی مثل وراکروز به ارمغان میآورد.
با توجه به اینکه دلیل اصلی این مقایسه قیمت مشابه 2 خودرو است، اگر بخواهیم سورنتویی را معرفی کنیم که در بازار ایران هم قیمت هیوندای وراکروز تمیز باشد، باید سراغ مدل 2016، یک لکه رنگ با کارکرد 50 تا 100 هزار کیلومتر بروید. چنین سورنتویی در ایران حدود یک میلیارد و 700 تا یک میلیارد و 800 میلیون تومان قیمت دارد. سورنتو های مدل بالا، کم کارکرد و بدون رنگ، بالای 2 میلیارد تومان قیمت دارند.
سورنتو امکانات متنوع تری از هیوندای وراکروز دارد. چراغ شور، سنسور پارک جلو و عقب، سنسور نور و سنسور باران میان همه مدل ها مشترک است. مدل GT لاین از ۲ رادار نقطه کور و هشدار انحراف از مسیر نیز بهره میبرد. البته یکسری از سورنتوهایی که از رادار خطی بهره می برند، فاقد کروز کنترل هوشمند هستند. وراکروز فاقد این رادارها و کروز کنترل هوشمند بوده و نمی توان در صندوق بار آن را با حرکت پا باز کرد. سورنتو به ترمز پارک اتوماتیک و سقف پانوراما نیز مجهز شده که نمونه این آپشن ها را در وراکروز پیدا نمی کنید. این در حالیست که در سورنتو میتوانید درب صندوق بار را به صورت برقی یا با حرکت دادن پا زیر سپر باز و بسته کنید. همچنین بر خلاف وراکروز، کیا سورنتو از سیستم پارک اتوماتیک نیز برخوردار است. البته این سیستم در سورنتو کمی خنگ بوده و دیر جای پارک را پیدا می کند.
سورنتو در کلاس خودش، خودرویی بزرگ تر از رقبا به نظر می رسد. فاصله میان 2 محور این خودرو از سانتافه کشیده تر است. جالب است بدانید فاصله بین ۲ محور نسبت به مدل قبلی ۷.۶ سانتیمتر بیشتر شده و به ۲۷۸۰ میلیمتر رسیده است.
به لطف این ویژگی ها، صندلی های عقب فضای راحت و جاداری دارند و فضای صندلی های جلو نیز بسیار زیاد است. هیکل درشت سورنتو باعث شده تا صندوق بار جاداری نیز داشته باشد و با اینکه از نظر کلاس بدنه از وراکروز پایین تر است، اما در بحث فضای کابین چیزی از رقیب سالخورده کره ای کم نداشته باشد.
طراحی منطقی کابین سورنتو فضای بیشتر صندلیهای ردیف عقب را برایاش به ارمغان آورده است. پنجرههای بزرگتر، دید مناسبی به بیرون خودرو را در اختیار سرنشینان قرار میدهند. اگر یک لحظه مقایسه سورنتو و وراکروز را بیخیال شویم و به کلاس اصلی سورنتو برگردیم، می بینیم که از نظر تعداد صندلی تنها سانتافه است که می تواند با سورنتو رقابت کند. نیسان x تریل و رنو کولئوس که اصلا نسخه 7 نفره ندارند، اوتلندر هم که در سال های آخر فقط با مدل 5 نفره به ایران آمد. پس تنها سانتافه و سورنتو هستند که در این کلاس 7 صندلی را در اختیار سرنشینان قرار می دهند. در این میان صندلی های ردیف سوم سورنتو از سانتافه کاربردی تر بوده و در حد و اندازه های وراکروز است.
ارگونومی کابین با توجه به جدیدتر بودن طراحی آن، از وراکروز بهتر به نظر میرسد و کارکردن با ادوات کابین سادهتر است. در صورت خواباندن صندلیهای ردیف دوم و سوم، فضای صندوق بار به ۱۶۶۲ لیتر میرسد. در حالت عادی، صندوق بار ۶۰۵ لیتر ظرفیت دارد و در صورتی که صندلیهای ردیف سوم را باز کنید، این فضا به ۱۴۲ لیتر میرسد. سختی و مقاومت پیچشی شاسی سورنتو ۱۴ درصد افزایش یافته و کابین آن در مجموع بسیار ساکت و کم تنش ارزیابی می شود. کیفیت متریال کابین، مخصوصا مونتاژ قطعات داشبورد قابل قبول است. اما چرم صندلی ها و فرمان مثل هر خودرو کره ای دیگر بعد از چند سال استفاده دوام خود را از دست می دهد.
کورس کمک فنرهای سورنتو محدود است. به این معنی که چرخ ها زیاد کش نمی آیند و از گلگیر فاصله نمی گیرند. همین ویژگی باعث شده تا در مسیرهای خارج جاده های سورنتو به راحتی 3 چرخ یا 2 چرخ شود و قادر به ادامه حرکت نباشد. این ویژگی شاید باعث چسبندگی کم سورنتو در مسیرهای خارج جاده ای شود، اما روی جاده سواری سورنتو را دلچسب کرده است. کمک فنرهای سورنتو نسبت به وراکروز خشک تر و اسپرت تر است و ارتفاع پایین تر آن باعث می شود تا در جاده های مارپیچ پایداری بهتری داشته باشد. همین ویژگی باعث شده تا سواری سورنتو کمی خشک تر از وراکروز به نظر برسد. خوشبختانه فاصله زیاد بین چرخ ها باعث شده تا صندلی ها روی کمک فنرها قرار نگیرند و ضربه های محکم به کابین وارد نشود.
قطعا کسی کیا سورنتو را به قصد افرود انتخاب نمی کند و انتظاری از قابلیت های خارج جاده ای آن ندارد. اما به لطف سیستم ۲ دیفرانسیل با حالت قفل که گشتاور را به طور مساوی میان محور جلو و عقب تقسیم میکند، سورنتو میتواند در آفرودهای سبک نیز گلیم خود را از آب بیرون بکشد. گشتاور ۲۴۱ نیوتن متری پیشرانه تقریبا 100 نیوتن متر از وراکروز کمتر است و همین ویژگی خودش را در شتاب گیری روی شیب و شتاب ثانویه در مسیرهای صاف نشان می دهد و سورنتو را مقلوب وراکروز می کند.
سورنتو از پیشرانه ۴ سیلندر 2.4 لیتری با تکنولوژی GDI بهره میبرد. پیشرانهای که با ۱۸۸ اسب بخار قدرت، وظیفه به دوش کشیدن جثه ۲۰۱۳ کیلویی را بر عهده دارد. پس توقع شتاب عالی و کشش چشمگیر را از این کراس اوور متوسط نداشته باشید. فرمان الکتریکی عملکردی نرم و دقیق دارد، اما همچون سانتافه، تعریف دقیقی از وضعیت مسیر به راننده نمیدهد. شاید حجم پیشرانه سورنتو و قدرت آن نسبت به وراکروز کمتر باشد، اما استهلاک پیشرانه های کوچک تر و کم حجم تر نیز به همان نسبت کمتر بوده و مصرف سوخت کمتری به مالک خودرو تحمیل می شود.
کلاس: کراس اوور
پیشرانه (سیلندر): 4 سیلندر خطی GDI
حجم موتور: 2.4 لیتر
قدرت: 188 اسب بخار در 6000 دور
گشتاور: 241 نیوتن متر در 4000 دور
گیرباکس : 6 سرعته اتوماتیک
وزن: 2013 کیلوگرم
مصرف: 9.4 لیتر در 100 کیلومتر
باک: 71 لیتر
ترمز پارک برقی، سقف پانوراما، صندلیهای چرمی، صندلیهای برقی جلو (تنظیم 10 جهته صندلی راننده، تنظیم 8 جهته صندلی شاگرد)، گرمکن صندلیهای جلو و عقب و فرمان، سردکن صندلیهای جلو ، دوربین ۳۶۰ درجه، رینگ های 19 اینچی، در برقی صندوق بار، دی لایت، پارک خودکار، کروز کنترل هوشمند، تنظیم سیستم صوتی از روی فرمان، صفحه نمایشگر لمسی 4.3 اینچی، سنسور نور، سنسور باران، سیستم تهویه مطبوع اتوماتیک با خروجی مجزا برای سرنشینان عقب، 6 کیسه هوا، رادار خطی، سیستم مدیریت پایداری VSM سیستم کنترل ایستایی در سربالایی HAC
ویژگی های مثبت کیا سورنتو 2016:
کابین و صندوق بار جادار-هزینه نگهداری منطقی-بازار خرید و فروش پررونق-آرامش کابین و عایق مناسب-صندلی های راحت-امکانات متنوع-پیاداری خوب-متریال با کیفیت به کار رفته در داشبورد و پنل درها-عملکرد قابل قبول جعبه دنده
ویژگی های منفی کیا سورنتو 2016:
نوسان و انعطاف کم سیستم تعلیق-کیفیت معمولی چرم به کار رفته در صندلی ها و غربیلک فرمان-شتاب و کشش معمولی-قطعات گران قیمت
هیوندای وراکروز اولین تجربه هیوندای در کلاس خودروهای کراس اوور فول سایز بوده و از سال 2007 تا 2012 در سبد محصولاتی این شرکت قرار داشته است. این خودرو به بازارهای آمریکا و آسیا صادر شد و در اروپا نیز با نام iX55 و پیشرانه دیزلی به فروش رسید. وراکروز تلاش هیوندای برای تولید خودرویی بزرگ تر و قوی تر از سانتافه با داشتن هفت صندلی، اتاق بزرگ و موتور قوی به شمار می رود.
تولید هیوندای وراکروز تا سال 2012 ادامه داشت و در این سال هیوندای با توقف تولید این خودرو اعلام کرد که نسخهی هفت نفرهی سانتافه جایگزین وراکروز خواهد شد. از این جهت مدل بالاترین هیوندای وراکروزهای موجود در ایران مدل 2013 هستند. مدل پایین ترین ها نیز مدل 2009 هستند که نظر خریداران با بودجه محدودتر را به خود جلب می کنند.
همچنین نکته قابل بحث در خصوص این شاسی بلند هیوندای در ایران، حضور آن با 2 عنوان است! در آن سال ها که واردات شخصی (گری مارکت) نیز در کنار واردات شرکتی انجام می شده، این خودرو با 2 اسم وراکروز و ix55 به ایران آمده است.
در آن زمان می گفتند که ix55 ها شرکتی هستند و وراکروزها به صورت آزاد وارد شده اند. این 2 مدل تفاوت هایی هم با هم دارند. مثلا گوشه بالایی و پایینی چراغ جلو وراکروز نارنجی رنگ بوده، در حالی که در ix55 رنگ کاسه چراغ است. همچنین به نظر می رسد ix55 ها فول تر از وراکروزها باشند. چرا که در ix55 4 گرمکن صندلی، آیینه های جانبی الکتروکرومیک، مه شکن عقب و چراغ مطالعه عقب وجود دارد. اما وراکروزها به جای 4 گرمکن از 2 گرمکن بهره می برند، اما در عوض صندلی های جلو در این نسخه به سردکن هم مجهز هستند.
از دیگر آپشن های جذاب و چشمگیر مشترک میان وراکروز و ix55 نیز می توان به تریم چرمی، صندلی های برقی جلو، حافظه صندلی راننده و ستون فرمان، استارت بدون کلید، سانروف، 6 کیسه هوا 10 نقطه ای (یعنی این کیسه های هوا 10 نقطه خطرناک را پوشش می دهند و درج مواردی مثل 10 ایبرگ در آگهی ها به هیچ عنوان درست نیست) و چراغ شور اشاره کرد. این در حالیست که آپشن های سفارشی مثل سیستم صوتی اینفینیتی، صفحه نمایشگر، زنون و آینه وسط الکتروکرومیک نیز برای وراکروز قابل سفارش بوده اند.
همچنین یکی از تفاوت های ظریف وراکروز و ix55 که شاید توجه هرکسی را جلب نکند، طراح جلوپنجره است. در ix55 جلوپنجره از خطوط افقی تشکیل شده و در وراکروز جلوپنجره مشبک است و رنگ نچندان دلچسبی هم دارد.
وراکروز تمام فاکتورهای مورد علاقه مشتری ایرانی را با خود دارد. موتور قوی، سواری نرم، اتاق جادار و وضعیت مناسب قطعات یدکی در بازار، همه و همه دست به دست هم داده اند تا وراکروز در بازار خودروهای دست دوم بسیار پرطرفدار و به اصطلاح خوش فروش باشد.
طراحی بیرونی وراکروز هیچ نشانی از یک خودروی مدرن ندارد و با استاندارد های امروزی شاید چندان به مذاق تان خوش نیاید. کهنگی طراحی وراکروز وقتی در کنار خودرویی جوان تر مثل کیا سورنتو قرار می گیرد، بیشتر خودش را نشان می دهد. اما بی انصافی است اگر بگوییم وراکروز خودروی زیبایی نیست. بعد از گذشت بیش از 10 سال از طراحی اش، هنوز هم هماهنگ و زیبا به نظر می رسد. ابعاد کلی خودرو هم بزرگ است و با طول 4840، عرض 1950 و ارتفاع 1810 میلیمتری در دسته شاسی بلندهای درشت هیکل قرار می گیرد.
یکی از مواردی که با ظاهر زیبای وراکروز هماهنگ نیست، بخش پلاستیکی زیر درها، رکاب ها و سپرهاست که با رنگ طوسی جلوه نامناسبی به ظاهر وراکروز بخشیده است.
به یکی از اصلی تری نقاط قوت وراکروز یعنی کابین آن می رسیم. جایی که هیوندای به لطف ابعاد بزرگ و فاصلهی محوری 2805 میلیمتری توانسته است فضای بزرگ و جاداری را برای 7 سرنشین این خودر فراهم کند. وراکروز در کنار بهره بردن از صندلی های ردیف سوم، از تهویه مطبوع 3 کاناله هم برخوردار است که همین ویژگی باعث می شود صندلی های ردیف سوم کاربردی تر باشند.
در مورد طراحی کابین باید گوشزد کنیم که نباید آن را با خودرویی مثل کیا سورنتو مقایسه کنید. چون طرح ساده ای دارد و قدیمی به نظر می رسد. اما با مقایسه کابین این خودرو با اتومبیل های هم سن و سال همانند کیا سورنتو 6 سیلندر و لکسوس RX نسل قدیم در می یابید که وراکروز در طراحی کابین آنچنان هم عقب مانده نیست و در میان خودروهای هم نسل و هم رده خود، ترکیب قابل قبولی را ارائه می دهد.
علی رغم سن بالای خودرو، ارگونومی کابین بسیار دلچسب است و همه چیز حساب شده جانمایی شده است. صندلی ها، مخصوصا صندلی های جلو بسیار راحت هستند و کشیدگی نشیمنگاه صندلی های جلو باعث شده تا پای افراد قد بلند در سواری طولانی مدت خسته نشود.
صندلی های عقبی دارای تنظیم زاویه و عمق هستند که این امر راحتی سرنشینان در مسافت زیاد را افزایش می دهد. فضای پا و سر در صندلی های جلو و عقب نیز جای هیچ گله ای را باقی نمی گذارد و از این نظر کاملا مناسب برای خانواده های چند نفره به نظر می رسد.
صندوق عقب وراکروز 598 لیتر حجم داشته و کاملا برای یک مسافرت خانوادگی کاربردی به نظر می رسد. می توانید با خواباندن صندلی های ردیف دوم این فضا را تا 1746 لیتر نیز افزایش دهید. برای سرنشینان ردیف دوم و سوم خروجی های سیستم تهویه روی سقف تعبیه شده اند و البته سرنشینان ردیف دوم خروجی سیستم تهویه روی ستون B نیز دارند.
در خصوص کیفیت متریال کابین هم وراکروز نمره ی قبولی را دریافت می کند و حتی می توان گفت که کیفیت داخلی این خودرو در مقایسه با خودروهای کرهای هم سن و سال خود یک پله بالاتر است چون برای مثال بر خلاف سانتافه شاهد استفاده از پلاستیک نرم در داشبورد خودرو هستیم. اما داستان کیفیت معمولی چرم صندلی های، فرمان و دسته دنده برای این خودرو هم وجود دارد.
هیوندای وراکروز در تست ایمنی موسسهی IIHS آمریکا موفق شده نمره خوبی را در اکثر بخش ها دریافت کند و NHTSA نیز 5 ستاره کامل ایمنی را به هیوندای وراکروز داده است. IIHS ریسک هرگونه آسیب جدی در این خودرو را بسیار پایین ارزیابی کرده است و در سال 2007 نیز IIHS اعلام کرد که وراکروز دارای رده ایمنی Best Safety Pick است و در بخش های جانبی، جلو و عقب ایمنی بسیار خوبی دارد.
وراکروز با پیشرانه های دیزلی و بنزینی به بازار جهانی عرضه شده است. اما خوشبختانه مدلی که به بازار ایران راه یافته، مدل قدرتمند مجهز به موتور 6 سیلندر 3.8 لیتری است. این پیشرانه از خانواده موتورهای لامبادا، با هیوندای جنسیس کوپه و کیا موهاوی شش سیلندر مشترک است.
پیشرانه ای که توان تولید 264 اسب بخار قدرت و 348 نیوتن متر گشتاور را دارد و در این تقابل نشان می دهد هنوز هم دود از کنده بلند می شود! این پیشرانه با آرایش خورجینی سیلندرها به سیستم تزریق سوخت MPI مجهز شده و قابلیت اطمینان بالایی دارد. همچون موتورهای ژاپنی بی استهلاک نیست، اما در دسته موتورهای پردردسر و پر استهلاک هم قرار نمی گیرد. یکی از مهمترین ویژگی های منفی این پیشرانه که شاید با طبع افراد مقتصد سازگاری نداشته باشد، مصرف سوخت بالا است. البته با توجه به توان خروجی این پیشرانه، بسیاری از مالکان وراکروز با کمال میل به استقبال مصرف سوخت بالا می روند!
این پیشرانه در وراکروز با یک گیرباکس 6 سرعته اتوماتیک ساخت آیسین ژاپن جفت می شود. این گیربکس از معروف ترین تولیدات این کمپانی ژاپنی به شمار می رود و هماهنگی دلچسبی با پیشرانه دارد. البته گاز هرز داشتن در تعویض دند و معکوس ندادن در سرپایینی و ول کردن خودرو از جمله ویژگی های منفی آن به شمار می رود. این گیرباکس بدون تقه معکوس می کشد و دنده عوض می کند، اما تعویض دنده های آن به پای رقبای ژاپنی نمی رسد.
وراکروز نیز همچون سورنتو به سیستم 2 دیفرانسیل مجهز بوده و در مسیرهای خارج جاده ای هم می تواند عملکرد قابل قبولی را از خودش به نمایش بگذارد. اما فراموش نکنید که این خودروها برای آفرود سنگین طراحی نشده اند. وراکروز در عین نرم بودن سواری، چسبندگی مناسبی دارد. نمی توان گفت حرکات عرضی آن در سطح یک خودرو سدان است، اما در مجموع به هندلینگ آن ایرادی وارد نیست.
ترمز های وراکروز بر خلاف اکثر شاسی بلندهای هم دوره خودش، عملکرد قابل قبولی دارند و از پس جثه سنگین آن بر می آیند. در انتها باید به یکی از مهمترین ویژگی های فنی وراکروز، یعنی سواری نرم و راحت آن اشاره کرد. به لطف بهره بردن از تعلیق عالی، سرنشینان چیز زیادی از ناهمواری های سطح زمین نمی فهمند و این ویژگی با عایق مناسب کابین دست به دست هم می دهد تا آرامش همواره در کابین وراکروز برقرار باشد.
کلاس: کراس اوور
پیشرانه (سیلندر): 6 سیلندر تنفس طبیعی
حجم موتور: 3.8 لیتر
قدرت: 260 تا 267 اسب بخار
گشتاور: 348 نیوتن متر
گیرباکس : 6 سرعته اتوماتیک (ایسین)
وزن: 1940 کیلوگرم
مصرف: 11.5 لیتر در 100 کیلومتر
باک: 78 لیتر
پوشش چرمی صندلی ها و فرمان، 6 کیسه هوا 10 نقطه ای، کنترل پایداری، کنترل هرزگردی، آینه های تاشو برقی، آینه الکتروکرومیک وسط و آینه های الکتروکرومیک بغل (سفارشی)-دوربین و سنسور عقب، سنسور نور و باران، صندلی های برقی جلو، حافظه صندلی راننده و ستون فرمان، کروز کنترل، در صندوق بار برقی، سردکن و گرمکن صندلی های جلو (وراکروز)، 4 گرمکن (IX55)، تهویه 3 کاناله، چراغ شور
ویژگی های مثبت هیوندای وراکروز:
کابین و صندوق بار جادار-سواری نرم (نرم تر از سورنتو)-شتاب مناسب و موتور پرقدرت-مصرف سوخت منطقی نسبت به حجم موتور-سیستم تهویه پرقدرت-هزینه نگهداری مناسب (از نظر هزینه سرویس های دوره ای)-پایداری مناسب-اتاق کم سر و صدا-موتور و گیربکس هماهنگ
ویژگی های منفی هیوندای وراکروز:
امکانات کمتر از سورنتو-استهلاک بالاتر از سورنتو-کیفیت معمولی چرم صندلی ها و فرمان-طراحی قدیمی بدنه و کابین-شعاع گردش کم
پیشنهاد نهایی:
اگر اهل سفر هستید و قدرت موتور و راحتی از اولویت هایتان است وراکروز حتما می تواند خودروی کاربردی تری از سورنتو برایتان باشد. اما توجه داشته باشید که خرید یک خودرو با عمر بیشتر، مسائلی مثل استهلاک بییشتر و بازار خرید و فروش در سایه تر را نیز به همراه دارد. عمر بیشتر وراکروز در تنوع امکانات رفاهی و تکنولوژی هایی از این دست و طراحی قدیمی تر بدنه و کابین نسبت سورنتو خودش را نشان می دهد. اما در عوض پیشرانه قدرتمندش همان چیزی است که نظر خریداران را به خودش جلب کرده و باعث می شود تا در بحث فنی به مراتب هیجان انگیزتر از سورنتو باشد.
نوشته: میلاد میرعابدینی
دیدگاه خود را بنویسید