آسمان ایران در دست بانوی ایرانی؛ کاپیتان فهمیه احمدی دستجردی

به گزارش خبرنگار پایگاه خبری جوان خودرو؛ 

چندسالی است که در میان هیاهوی خبرهای مختلف، خبر حضور بانوان ایرانی در عرصه هوایی  لبخند رضایت بر لبان عموم مردم نشانده است.

در گزارش حاضر بنا داریم به معرفی فهیمه احمدی دستجردی، بانوی جوانی است که همیشه می‌خواست همچون پرنده‌ها بال داشته و با بال‌هایش پرواز می‌کرد بپردازیم.

او در نقاشی‌هایش خود را در حالی که بادبادکی در دست داشت و در آسمان بود، به تصویر می‌کشید و سرانجام آرزوهایش او را به سمتی برد که در ابتدا پاراگلایدر سواری را تجربه کرد، راه‌های سخت را پشت سر گذاشت و رفته رفته خود را در مقام مهندس پرواز ایران و تنها بانوی ایرباس 320 ایران دید.

او برای رسیدن به این جایگاه جنگیده و تمام توان و تلاش خود را به کار گرفته است تا فارغ از نگاه‌های جنسیتی در جامعه‌ای که خانم‌ها در هوانوردی جایگاه خوبی ندارند، ثابت کند که یک زن نیز با داشتن همه شایستگی‌ها و مهارت‌های خود همچون تمام مردان خلبان می‌تواند کنترل هواپیما را به دست گرفته و در آسمان به پرواز درآید.

احمدي امروز جز خلبان زنی است که نه تنها در آسمان تهران بلکه آسمان های جهانی نیز پرواز می کند.

اولین بانوی مهندس پرواز زن ایرانی حس و حال نخستین تجربه پرواز را هیچوقت فراموش نمیکند، او از پرواز تهران- مشهد که سفری آسمانی و البته تجربه دشواری بود، چنین می گوید: «روز قبل از آن خیلی سخت بود. کنار خلبان اصلی پرواز در کابین خلبان نشسته بودم. نه چیزی می‌دیدم، نه می شنیدم. معلم پرواز که کنارم نشسته بود، گفت فقط روی صندلی بنشین و از پریدن هواپیما لذت ببر، ولی من به شدت مبهوت بودم، روز بعدش باید همان پرواز را انجام می دادم. خیلی تجربه دشواری بود. با نگاه دیگری داشتم بیرون را نگاه می‌کردم. دیگر نگاه مهندسی نداشتم، آسمان برایم شکل دیگری داشت… مهمترین عکس العمل و واکنشی که از سوی مسافران دیده می‌شود، تعجب بیش از اندازه آنهاست که برایم جالب است، قبلا که مهندس پرواز بودم، مسافران زیاد متوجه حضورم نبودند اما از وقتی کمک خلبان شدم، چون باید برای اعلان پروازی خودم را معرفی میکردم، مسافران هم مرا شناختند. بیشتر مسافران تعجب کرده و برخی منتظر می مانند تا وقتی به مقصد رسیدند، زود بیایند ما را ببینند و نحوه کارکردن ما را از نزدیک مشاهده کنند حتی بعضی وقت ها که کابین خلبان از بیرون معلوم است، مسافرانی که مرا می‌بینند، انگشت به دهان میمانند. برای همه مسافران جای سئوال است که این خانم آنجا چه کار می‌کند؟ انتظار ندارند مرا داخل کابین خلبانی ببینند. این برخورد خوبشان برای من قوت قلب است که مصمم تر به کارم ادامه دهم.»

بانو دستجردی درباره اولین حضور خانواده اش در هواپیمایی که وی خلبانش بوده می گوید: «اولین بار که خانواده ام سوار هواپیمای من شدند قرار بود به شهر مشهد برویم. پای بلندگو که خودم را معرفی کردم و از خانواده ام گفتم، صدای سوت و دست زدن مسافران به آسمان رفت. مادرم مرتب گریه می کرد و اشک شوق می ریخت. البته من باید در کابین می نشستم و نتوانستم عکس العمل مادرم را ببینم ولی مهماندارها برایم گفتند مادرم مرتب گریه می کرده و اشک شوق می ریخته است.»

رحیمی دستجردی می افزاید: «در لحظاتی که من خودم را معرفی کردم گویا همه مسافران ایستاده بودند و دست می زدند. آنها جوری به مادرم نگاه می کردند که انگار او دارد خلبانی می کند. نوعی قدرشناسی در نگاهشان بود که واقعاً خوشحال کننده است.»

از توپولوف تا ایرباس

کاپیتان دستجردی برای اولین بار، پرواز را با هواپیمای توپولوف آغاز کرده و حدود 3 هزار ساعت پرواز با هواپیمای توپولوف 154 به عنوان مهندس پرواز داشته و بعد از این که در سال 1389 (2010) پرواز با توپولوف ممنوع شد، به عنوان خلبان دوم هواپیمای ام دی مشغول به فعالیت شد و در حال حاضر نیز هواپیمای ایرباس را به پرواز درمی‌آورد. این خلبان جوان یک برنامه منظم برای پرواز دارد که بر اساس آن پرواز می‌کند.

خانم احمدی دستجردی امیدوار است که در صنعت هوانوردی ایران افراد خوش‌فکر، پویا و مسوولیت‌پذیر شایسته‌سالاری افراد را مدنظر قرارداده و متخصصان با جمع‌بندی نظرات و ایده‌ها، صنعت هوانوردی کشور را به سمت پذیرش ایده‌های جدید سوق دهند.

این بانوی خلبان پله‌های موفقیت و صعود را با کمک، همراهی و همدلی تک تک اعضای خانواده‌اش طی کرده است و تشویق‌های پدر و مادرش و همراهی خواهر و دو برادرش را از عواملی می‌داند که در رسیدن او به موفقیت نقش داشته‌اند.

انتهای پیام/