اگر فکر می‌کنید در آینده شاهد ماشین های پرنده خواهیم بود و چالش‌های موجود را رفع خواهیم کرد، حتما این مقاله را مطالعه کنید.
به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو؛
قدمت ایده خودرو پرنده شاید به‌اندازه قدمت ایده اختراع ماشین نباشد؛ اما در حال حاضر افراد بیشتری به دنبال تحقق این رویا هستند. رویایی که از دوران کودکی همواره ذهن ما را به خود مشغول ساخته است.
ماشین های پرنده به دنبال مزیتی که می‌توانند نسبت به خودرو‌های زمینی داشته باشند مانند ایمنی بیشتر، مسیر‌های کوتاه‌تر و عبور از اماکن صعب‌العبور، اما معایبشان نه تنها کمتر از خودرو‌های زمینی نیست، بلکه حتی بیشتر است. مشکلاتی که حتی در مقایسه با خودرو‌های زمینی خطرات بیشتری دارند.
کلاس‌های رانندگی هوایی موضوعی هستند که با عملی شدن ایده ماشین های پرنده، آنها نیز در جامعه حضور خواهند یافت. زمانی را فرض کنید که همه راننده‌ها حتی باسابقه‌ترین آنها برای رانندگی ماشین های پرنده با شما در کلاس رانندگی هوایی هم‌کلاس می‌شوند.
رانندگی هوایی به‌دلیل حرکت در سه‌بعد بر خلاف رانندگی عادی که تنها محدود به حرکت در دو بعد هست، خطرات و سختی‌های مختص خود را دارد. یکی از مشکلاتی که بر اساس قوانین رانندگی حاضر در رانندگی هوایی رخ می‌دهد، قانون چراغ قرمز است. در شهر، ما وقتی به چراغ قرمز می‌رسیم ایست می‌کنیم؛ اما در رانندگی هوایی وقتی به چراغ قرمز رسیدیم می‌توانیم از زیر یا روی آن عبور کنیم و این می‌تواند منجر به فاجعه‌ای شود.
ماشین های پرنده برای گم نکردن مسیر خود باید مجهز به GPS باشند و حالا اگر این سیستم به دلایلی قطع شود، آن‌وقت همه رانندگان باید در هوا معلق بمانند. مسیریابی در شب یکی از چالش‌های بسیار سخت رانندگی می‌باشد؛ حال چه بسا شما در حال پرواز هستید و مجبورید برای پیدا کردن مسیر خود تنها از چشم خود بهره ببرید و آن‌وقت حادثه اصلی شروع می‌شود.
فرض کنید در حال رفتن به مسافرت هستید و اعضای خانواده‌تان در ماشین پرنده شما در حال عکس‌برداری از مناظر پایین هستند. شما نیز با خیال راحت از این‌که در ترافیک نمی‌مانید با آرامش کامل در حال رانندگی هستید که ناگهان پدیده‌ای در جلو توجه‌تان را جلب می‌کند. بله درست حدس زده‌اید، یک طوفان رخ داده است. پدیده‌های جوی برای ناظران از زمین حتی می‌توانند خوشایند باشند. نگاه کردن به جرقه رعدوبرق در یک هوای بارانی بسیار لذت‌بخش است؛ اما این لذت تا زمانی است که خودتان داخل این جرقه‌ها و باد‌های پرسرعت نباشید. زمانی که دیگر می‌بینید فرمان ماشین به اختیار شما نیست و همراه با وزش باد به اطراف حرکت می‌کنید، شاید متن این مقاله به ذهنتان خطور کند.
مطمئنا تا به حال در جاده به‌خاطر ایراد ماشینتان کنار کشیده و از ماشین پیاده شده‌اید. حتی اگر ماشینتان هم خاموش شده باشد باز هم توانسته‌اید آن را به کنار هدایت کنید. حال فرض کنید سوار بر ماشین پرنده‌تان در حال رفتن به سفر هستید که ناگهان ماشینتان خاموش می‌شود. بنا بر عادات قبلی می‌خواهید پیاده شوید و ماشینتان را بررسی کنید که با باز کردن در و مشاهده ارتفاع از این کار دست کشیده و با فریاد در هوا معلق می‌مانید. خاموش شدن ماشینتان هم باعث شده است که مسیر رو به پایین در پیش گرفته و در حال سقوط باشید. حتی اگر کنترل ماشین هم دست شما باشد کجا می‌توانید آن را به زمین بکوبید. تصمیم‌گیری در این لحظه و عدم اطلاع از این که در پایین خانه‌ای باشد یا نه، شاید شما را برای همیشه از راندن چنین ماشین‌هایی منصرف کند.
هزینه‌های سوخت، تعمیر و نگهداری، بیمه و … تنها قسمت کوچکی از هزینه‌ی این خودروها است. قسمت اصلی، داستان قیمت خود ماشین می‌باشد که حتی ثروتمند‌ترین افراد هم شاید توانایی خرید این ماشین‌ها را نداشته باشند.
دولت آمریکا برای عملی کردن ایده یک ماشین پرنده حدود ۵۰ میلیون دلار هزینه پرداخت کرده است. ساخت یک نوع ماشین پرنده دیگر توسط یک شرکت خصوصی ۲۷۹۰۰۰ دلار هزینه در بر داشته است. حال شما حساب کنید این ارقام سرسام‌آور در مقابل این همه ایراد و خطر ماشین های پرنده به‌صرفه است؟ این در حالیست که قیمت یک خودروی نو در حدود ۳۰۰۰۰ دلار است و شما می‌توانید تنها با پرداخت ۳۰۰۰۰۰ دلار صاحب یک هواپیمای شخصی فوق لاکچری شوید. هزینه سوخت هم که گفته شد یک طرف قضیه است. قضیه اصلی وقتی است که شما در هوا سوخت تمام کرده‌اید و سوخت کافی برای فرود آمدن ندارید و مشکل اصلی اینجا شروع می‌شود. مصرف سوخت این نوع خودروها هم نسبت به خودرو‌های دیگر به‌دلیل پرواز کردن خیلی بیشتر بوده و شاید هر دولتی نتواند عهده‌دار تامین سوخت این خودروها شود.
اکروفوبیا یا ترس از ارتفاع یکی از مشکلاتی است که اغلب انسان‌ها با قرارگیری در ارتفاعی از زمین دچار آن می‌شوند. در این حالت افراد دچار لرزش بدنی شده و حتی می‌تواند منجر به بی‌حالی و از هوش رفتن فرد شود.
حال فرض کنید فردی که اکروفوبیا دارد یک تاکسی اینترنتی رزرو کرده و برای این‌که زودتر به محل کارش برسد منتظر تاکسی پرنده است. سوار تاکسی می‌شود و تاکسی از زمین بلند می‌شود. می‌دانم حدس می‌زنید این فرد چه حس و حالی دارد و در چه وضعیت فیزیولوژیکی قرار دارد؛ اما برای این‌که زودتر به محل کارش برسد مجبور است. زمانی بعد که چشمانش را که باز می‌کند متوجه می‌شود در بیمارستان است و او را بی‌هوش به آنجا برده‌اند. این حالت روانی می‌تواند برای بسیاری از افراد، رانندگی هوایی را غیر‌ممکن کند و از لذت آن بی‌بهره سازد. این‌گونه افراد اگر هم رانندگی بکنند می‌توانند هم جان خود و هم جان مسافران خود را به خطر بیندازند؛ البته شک دارم کسی سوار ماشین پرنده کسی شود که اکروفوبیا دارد.
کنترل ایمنی پرواز، یکی از مهارت‌هایی است که خلبانان هواپیماها یاد می‌گیرند. آنها می‌دانند در موقعیت‌های مختلف باید چه بکنند تا کمترین خسارت را به دنبال داشته باشند. آیا ما هم می‌توانیم پس از یادگیری رانندگی هوایی تمام این نکات را رعایت کنیم؟ چون اگر با این مسیر پیش برویم قبل از آن‌که به دست هوش مصنوعی منقرض بشویم به دست رانندگان نابلد هوایی کشته و نسلمان منقرض خواهد شد.
انتهای پیام/
منبع: گجت نیوز
دیدگاه خود را بنویسید