در عین حال، تاثیر افزایش واردات کالاهای با ارزش بالا مانند خودرو در سایر بازارها خصوصا بازارهای پولی و مالی و نرخ ارز، فراتر از آن است که با صفر کردن تعرفه منتظر کاهش قیمت‌ها باشیم. در نتیجه به‌نظر می‌رسد مهم‌ترین این ابزار، دخالت در حجم مالکیت تصدی‌گرایانه بنگاه‌های انحصارگرا و ایجاد تعدد در مالکیت‌ها است. در واقع انحصار عمدتا از تمرکز مالکیت به‌وجود می‌آید، در صورتی که رقابت، اثر مستقیم تعدد مالکیت است. به‌دلیل اینکه خودروسازان ایرانی بیشتر کارخانه تولید محصولات شرکای خارجی خود هستند تا یک خودروساز، تمرکز مالکیت در این شرایط نه تنها هیچ تاثیر مثبت اقتصادی ندارد که سبب می‌شود هزینه‌های سربار، قیمت تمام شده محصولات را بالا ببرد. در کنار این موضوع، اجبار پنهان خودروسازان خارجی به مشارکت با دو شرکت اصلی تولید‌کننده خودرو در ایران، ریشه‌های انحصار را در آینده تقویت می‌کند. این محلی است که شورا باید سریعا به آن ورود و با ممنوعیت مشارکت جدید برای شرکت‌های دارای سهم بازار بالاتر از یک حد مشخص، از تقویت انحصار جلوگیری کند.
منبع: اقتصاد نیوز
دیدگاه خود را بنویسید