اسم رمز جانداران بی‌جان / چرا ماشین‌ها در ایران و جهان القاب غیررسمی دارند؟

قصه پر رمز و راز القاب و عناوینی که برخی از خودروها در ایران و جهان آن را یدک می کشند چیست؟

به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو به نقل از مجله تخت گاز 

اگر علاقه‌مند به دنیای پر تب و تاب خودرو‌ها باشید حتماً نام‌ هایی مانند گودزیلا به به گوشتان خورده است. لقبی که به نیسان جی تی آر داده شده و البته کاملاً برازنده نیز هست. هرچند در جهان خودرو‌ها از این القاب کم نیست. برای مثال لقب «جوجه جیغ‌زن» برای پونتیاک ترنس‌ام یا «بیوه‌ساز» برای پورشه ۹۱۱ اسم رمز‌های عجیبی هستند که در میان ماشین باز‌های جهان مرسوم شده‌اند. در ایران نیز مانند سایر نقاط جهان برخی خودرو‌های ماندگار اسامی ویژه‌ای دارند که در میان آن‌ها فولکس قورباغه‌ای از همه مشهورتر است. اگرچه برای کسانی که ساکن دنیای ماشین بازی‌های ایرانی هستند نام‌هایی مثل بنز‌های کپل، تانک، دانشجویی و معماری یا گالانتهای سوسماری و عینکی نیز کاملاً آشنا و مألوف به نظر می‌رسند. کاپریس تخم مرغی یا تویوتای عراقی هم موارد دیگری از این اسامی مستعار به حساب می‌آیند. حال در این بین پرسش اصلی این است که از اساس به چه دلیل مدل‌های مختلف خودرو در نقاط مختلف جهان علاوه بر نام‌های اصلی و فرعی رسمی القاب و اسامی مستعار دیگری در سطح محلی یا حتی بین‌المللی پیدا می‌کنند؟ برای این‌که همراه یکدیگر پاسخ درخوری به این پرسش بدهیم تا پایان این نوشتار ما را همراهی کنید.

ماشین‌ها پدیده‌هایی عجیب و بهترین مثال برای ارزش افزوده هستند، چرا که ارزش مادی و معنوی هر خودرو حتی ارزان‌ترین نوع آن به هیچ عنوان با جمع بهای متریال استفاده شده و هزینه‌های صرف شده جهت ساخت‌اش برابر نیست و همیشه کفه ترازو ارزش‌گذاری با شیبی زیاد به سمت خودرو کاملاً ساخته شده سنگینی می‌کند. حال اگر این خودرو مالک نیز داشته باشد و آن مالک خاطرات نیک و بد بسیاری را در مسیر زندگی همراه با ماشین‌اش به ثبت رسانده باشد داستان جذاب‌تر و امکان ارزش‌گذاری خودرو سخت‌تر خواهد شد.

تقریباً می‌توان گفت از دهه چهل میلادی به این سو ماشین‌ها بخشی از هویت افراد، قومیت‌ها و کشور‌ها را به نمایش گذاشته‌اند. حتی در مواردی از نگاه روانشناختی می‌توان با صراحت خودرو‌ها را وسیله‌ای برای بروز دنیای درونی و نمایش تایپ شخصیتی قلمداد کرد. ماشین‌ها از دهه ۷۰ میلادی به بعد آنچنان نموداری از شاخص پیشرفت و توسعه یافتگی کشور‌ها شدند که همه سرزمین‌های به اصطلاح جهان سومی در نخستین گام حرکت به سوی توسعه، صنعت خودرو را مد نظر قرار می‌دادند. بهترین مثال برای این موضوع نیز همین پراید خودمان است. خودرویی که در زمان تولید به این علت که افتخاری برای پیشرفت صنعتی کره جنوبی محسوب می‌شد، پراید به معنای افتخار نام گرفت!

البته داستان گره خوردن روحیات اشخاص و ملت‌ها با ماشین‌ها تنها به سطح کلان محدود نمی‌شود. از دید روانی خودرو‌های شاسی بلند از آنجا عالم گیر شدند که تسلط بیش‌تری بر مسیر و اعتماد به نفس بالاتری برای رانندگان خود به ارمغان می‌آوردند. یا اتومبیل‌های اسپرت، سوپر اسپرت و هایپر اسپرت علاوه بر قرار دادن راننده در کانون توجه، نیاز افراد طالب هیجان به آدرنالین را تا حد قابل توجهی تأمین می‌کنند.

در این بین خودرو‌هایی که شخصی‌سازی یا کاستومایز می‌شوند بیش از مدل‌های استاندارد کارخانه‌ای هویتی انسانی می‌یابند. افزون بر این‌ها برخی مدل‌های خاص به علت محبوبیت بالا یا برعکس عدم استقبال از سوی یک بازار محلی با نام‌های ساده و در مواردی بی‌ربط شهرت پیدا می‌کنند. این قبیل نام‌گذاری‌ها نیز معمولاً اولین بار بدون قصد و غرض ویژه از سوی فعالان بازار انجام و به علت سادگی و در عین حال ایجاد احساس تعلق خاطر بیشتر در میان مشتریان محلی به یک محصول خارجی با سرعتی باور نکردنی ورد زبان‌ها می‌شود.

درمجموع یک خودرو وقتی با لقبی محلی شهرت پیدا می‌کند، می‌توان با درصد تقریب بالایی از موفقیت آن مدل در بازار هدف سخن گفت و با بررسی‌های علمی در کنار تحقیقات بازاریابی از تجربیات موفق‌اش برای تولید و واردات مدل‌های مشابه در آینده بهره گرفت.

فراموش نکنیم خودرو‌ها جاندار‌ترین محصولات بی‌جان ساخته دست بشر هستند. چهار چرخ‌هایی که حتی نسبت به ربات‌های انسان نما نیز پیوند عاطفی عمیق‌تری با مالکان خود برقرار می‌کنند.

نوشته: روزبه خندان

انتهای پیام/