اگر به خودروهای عضلانی آمریکایی علاقه مند باشید و اخبار تیونینگ را دنبال کرده باشید حتما نام Ringbrothers یا برادران رینگ را شنیده اید.دو برادر با نام های مایک و جیم که در یک کلام امپراطوری تیونینگ و بازسازی ماسل کارها را در اختیار دارند(عکس1). هم چنین اگر سری به صفحه های ماشینی اینستاگرام هم […]
اما چگونه ایده بازسازی و تیونینگ این ماشین کمتر شناخته شده به وجود آمد؟ داستان از آن جایی شروع شد که کمپانی prestone (که تولید کننده انواع ضد یخ و… می باشد) قصد داشت تا به مناسبت ۹۰ سالگی خود, خودرویی را آماده کند تا رنگ و بویی از تاریخ کمپانی را داشته باشد و در همایش های مختلف, در سرتاسر آمریکا حضور پیدا کند.این کمپانی پس از انجام تحقیقاتی , به این نتیجه می رسد که بهترین گزینه روی میز آنها برادران رینگ می باشند.برادران رینگ, به دوباره متولد کردن خودرو های عضلانی آمریکایی معروف هستند. آنها با استفاده از پیشرانه های مدرن , زیر بندی به روز و پیچیده و هم چنین به کار بردن جزئیات بسیار دقیق در خودرو های خود به نوعی غیر ممکن را ممکن می کنند.! پس از مذاکرات رندی فیشر مدیر فروش کمپانی با برادران رینگ, استارت کار زده می شود تا برادران رینگ موظف شوند تا در عرض ۱ سال prestone را به خواسته اش برسانند.پس از آن مهم ترین مسئله انتخاب خودروی مناسب برای انجام این کار بود.قبل از اینکه کمپانی prestone به سراغ جیم و مایک بیاید , آنها فکر بازسازی و تیونینگ جولینی را در سر می پروراندند که به مدت ۴۰ سال در اختیار آنها بود و بیرون از گاراژشان خاک می خورد.مایک رینگ می گوید:این ماشین به طور منظم به ایستگاه پمپ بنزین پدرمان می آمد و ما آنرا می دیدیم. من و جیم عاشق این ماشین بودیم و به دنبال فرصتی برای خریدش بودیم. هم چنین جیم می گوید: ((وقتی نوجوان بودم مرتب به یکی از پیست های ویسکانسین می رفتم و مسابقات را تماشا می کردم. در آنجا راننده ها با این ماشین مسابقه می دادند و برای همه خط و نشان می کشیدند و من واقعا عاشق این ماشین شده بودم )). جیم درست می گوید چون در آن سالها جولین وارد مسابقات ترنس ام هم شده بود و قهرمانی های پیاپی ای بدست آورده بود.AMC در آن سالها مجموعه ای از قطعات کمپانی های مختلف را به عاریه گرفته بود, استفاده از گیربکس کرایسلر و پیشرانه های GM نکات جالب در تولید این خودرو بود.سرانجام گری اسمایلی صاحب ماشین, جولین قرمز رنگ خود را به مایک و جیم می فروشد و آرزوی آنها بر آورده می شود.جیم رینگ اخرین بار در سال ۱۹۷۷ روغن جولین را عوض کرده بود و از آن سال به بعد جولین مورد علاقه آنها دست نخورده باقی مانده بود.
بدنه
برادران رینگ تنها یک سال وقت داشتند تا صفر تا صد پروسه تیونینگ جولین را انجام دهند.آنها در یافتند که با به کارگیری نرم افزارهای طراحی سه بعدی, می توانند زمان زیادی را صرفه جویی کنند.آنها با اسکن کردن قسمت جلویی بدنه(از ستون جلو تا جلو پنجره) ملزومات طراحی و ادیت بدنه در نرم افزار را فراهم کردند.سپس با استفاده از طرح سه بعدی ادیت شده ساختار مدل سازی لازم برای استفاده از فیبر کربن در ساخت گلگیر ها را ایجاد کردند (ساختار چوبی).
به جز قسمت جلویی خودرو که به صورت کامل از فیبر کربن ساخته شده است ,سایر قسمت های خودرو به صورت دست نخورده باقی مانده است.اما نکته جالب در تغییرات بدنه این خودرو افزایش فاصله طولی بین دو محور ,(wheelbase) با پیشروی چرخ های جلو به اندازه ۵/۶ اینچ است.
مایک می گوید:((این خودرو به صورت فابریک وزن زیادی را بر روی دماغه متحمل می شده که این موضوع باعث ناکار آمد بودن قسمت جلویی خودرو بوده است.اکثر خودرو های جدید بدنه ای کشیده دارند که همین امر باعث جذابیت آنها می شود ما هم با الهام گرفتن از آنها بدنه را کشیده تر کردیم تا ظاهر بهتری داشته باشد)).در قسمت دماغه شکل فابریک جولین حفظ شده است اما با تغییرات ایجاد شده جلو پنجره جولین, شکلی شبیه به پلیموث باراکودا را به خود گرفته است که در مقایسه با جلو پنجره فابریک سال ۷۲ بسیار جذاب تر و تهاجمی تر به نظر می رسد.
کاپوت خودرو هم از فیبر کربن ساخته شده و وجود برآمدگی در آن فضای کافی برای تنفس پیشرانه وحشی ۱۰۰۰ اسبی را فراهم کرده که جلوتر به آن می پردازیم. سپر هم مانند سایر قطعات قسمت جلویی , به صورت سه بعدی طراحی شده و پس از انجام ماشین کاری CNC به این شکل در آمده است.استفاده از چند ورودی هوا و یک اسپلیتر برای شکستن باد جلوه ی زیبایی را به نمای جلویی خودرو بخشیده است.در عین حال وجود این ورودی ها از نظر ایرودینامیکی هم تاثیر به سزایی در عملکرد بهتر جولین دارد. اگر از نمای جانبی به خودرو نگاهی بیاندازیم اولین چیزی که جلب توجه می کند یک عضله برآمده بر روی گلگیر فیبر کربنی جولین است که اگر بخواهیم این خودرو را به یک بدنساز تشبیه کنیم, گلگیر هایش مانند بازوهای رونی کلمن می باشد!.
شاید تصور کنید که گلگیر ها هم دستخوش تغییرات در ابعاد شده اند که اینگونه نیست و بصورت فابریک باقی مانده است.ورودی های اگزوز کناری هم به نوعی چشم نواز هستند, اما جالب است بدانید که آنها کار نمی کنند!.
برادران رینگ با طراحی دو نوع سیستم اگزوز, کاربری های متفاوتی را برای خودرو تعریف کرده اند.یکی برای زمانی که خودرو در شهر تردد دارد که سیستم اگزوز به صورت مستقیم تعبیه شده است و دیگری اگزوز های کناری که برای مسابقه دادن تعبیه شده اند تغییر در سیستم اگزوز باید به صورت مکانیکی انجام بگبرد و دکمه ای برای انجام این کار وجود ندارد.در قسمت عقبی جولین چندین عمل زیبایی انجام گرفته. گلگیر ها پهن تر شده اند تا فضای لازم برای لاستیک های پهن تر و ظاهری عضلانی تر را فراهم کنند.
در قسمت عقب از یک دیفیوزر دو تکه استفاده شده, سپر آلومینیمی و هم چنین قاب چراغ ها ماشین کاری شده اند و باک بنزین در مرکز قاب قرار گرفته است .جولین فابریک در سال ۱۹۷۲ دارای یک قاب بسیار بزرگ بوده که چراغ های آن تقریبا کل فضای عقب خودرو را پوشش می دهد, در حالی که برادران رینگ با استفاده از نرم افزار توانستند, با ایجاد دو قاب مستطیلی شکل برای چراغ ها و یک قاب دایره ای برای باک توازن و زیبایی منحصر به فردی را در قسمت عقبی خودرو ایجاد کنند.هم چنین استفاده از قاب کرومی برای چراغ ها, موجب شفافیت و انعکاس نور بهتری شده است.
پس از اتمام طراحی های بدنه اکنون نوبت رنگ فرارسیده بود. برادران رینگ برای انتخاب رنگ خودرو گزینه ای به جز رنگ زرد با رگه های مشکی نداشتند زیرا این ترکیب رنگ نمایانگر محصولات کمپانی prestone می باشد.جیم و مایک به سراغ رنگ بی ام و M4 رفتند و از آن برای رنگ بدنه استفاده کردند.نکته جالب استفاده از کلمه coolant به عنوان پلاک خودرو است که به معنی خنک کننده می باشد (اشاره به محصولات کمپانی prestone).
پیشرانه
در سال ۱۹۷۲ کمپانی Amc شش نوع آپشن را برای انتخاب پیشرانه در اختیار مشتریان قرار می داد.پیشرانه هایی با مینیمم حجم ۲۳۲ کیوبیک اینچ (۳.۸ لیتر) با قدرت ۱۳۵ اسب بخار و ماکسیموم حجم ۴۰۱ کیوبیک اینچ(۶.۶ لیتر) با قدرت ۲۵۵ اسب بخار.برادران رینگ برای شروع ایده استفاده از انجین ۴۰۱ کیوبیک اینچی فابریک Amc را در سر داشتند اما استفاده از این پیشرانه می توانست برای آنها دردسرساز شود.کمبود قطعات فنی و قابل اطمینان نبودن آنها شانس استفاده از این پیشرانه را کمرنگ کرده بود. هم چنین با توجه به اینکه آنها قول ۱۰۰۰ اسب بخار به بالا را به کمپانی پرستون داده بودند, شرایط, استفاده از یک موتور به روز و قابل اطمینان را می طلبید.از آن جایی که کمپانی Amc توسط کرایسلر خریداری شده بود برادران رینگ تصمیم گرفتند تا به سراغ برگ برنده پیشرانه های کرایسلر بروند.انجین داج هلکت با قدرت ۷۰۷ اسب بخار و استفاده از یک سوپرشارژر غول پیکر ۴.۵ لیتری از کمپانی whipple با بهره گیری از قدرت پردازش Dominator ECU از کمپانی هالی, به راحتی توانایی دست یابی به قدرتی معادل ۱۰۳۶ اسب بخار را برای برادران رینگ فراهم می کرد. همه چیز برای نقاشی کردن آسفالت توسط جولین مبارز آماده بود!.وقتی درب کاپوت باز شود و نگاهی به فضای قرار گیری موتور و طراحی آن بیاندازید,بسیار متعجب خواهید شد چون تا بحال چنین چیزی ندیده اید!.شاید اولین چیزی که به ذهن برسد قطعات لگو باشد که در بچگی آنها را سر هم می کردیم.
جیم رینگ در توضیح طراحی موتور می گوید: ((وقتی درب کاپوت یک خودروی جدید را بالا می زنید و نگاهی به شکل و شمایل موتور آن می اندازید با انبوهی از قطعات جدید و الکترونیکی رو برو می شوید.ادواتی همچون دریچه گاز, ریل سوخت ,درب سوپاپ های جدید و … اما هدف ما چیز دیگری بود. ما می خواستیم ظاهر کلاسیک ماشین را حفظ کنیم و بدین منظور از یک طراحی منحصر به فرد استفاده کردیم)). در قسمت وسطی انجین سوپرشارژر غول پیکر ۴.۵ لیتری با رنگ طلایی قرار گرفته است(که کیت کامل آن قیمتی معادل ۷ هزار دلار دارد!).در قسمت راستی انجین یک باکس تعبیه شده است تا تمامی ادوات جدید از جمله دریچه گاز پوشانده شود تا ظاهر کلاسیک موتور حفظ شود.اوج خلاقیت و توجه به جزئیات برادران رینگ زمانی نمایانگر می شود که, چشممان به در سوپاپ های طراحی شده با آرم firepower می افتد(که اشاره به نسل اول موتور های همی ساخته شده توسط کرایسلر دارد).وظیفه انتقال قدرت ۱۰۰۰ اسب بخار به چرخ ها را گیربکس4L80 (۴ دنده اتوماتیک) از شرکت Bowler بر عهده دارد که به گفته کمپانی تا ۱۶۰۰ اسب بخار را ساپورت می کند!.وظیفه انتقال قدرت از گیربکس به دیفرانسیل هم بر عهده میل گاردان فیبر کربنی مارک QA1 می باشد شایان ذکر است که صفر تا صد اقدامات فنی موتور توسط کمپانی Wegner Motorsports انجام گرفته است.
سیستم تعلیق
شاید یکی از مهم ترین و سخت ترین کارها برای یک ماسل کار با یک پیشرانه قوی انتخاب یک سیستم تعلیق مناسب باشد, تا بتواند قدرت و گشتاور بالای انجین را بدون دردسر به چرخ ها منتقل کند. امروزه با توجه به پیشرفت فوق العاده تکنولوژی ,نرم افزار های طراحی و فرآیند های ماشین کاری گوناگون انتخاب های متنوعی در اختیار کارگاه های تیونینگ قرار دارد(که متاسفانه در کشور ما اینگونه نیست).مبارز ۱۰۰۰ اسبی از یک شاسی دو تکه بهره می برد.درقسمت جلو از شاسی کامارو ۱۹۶۹ ساخته شده (با استفاده از فرآیند هیدروفرمینگ) توسط کارگاه Detroit speed استفاده شده که البته با توجه به کشیدگی بدنه جولین, تغییراتی بر روی انجام گرفته است.در قسمت عقب شاسی از سیستم 4 link با ۴ نقطه اتصال استفاده شده تا کمترین ارتعاش و هرزگردی را داشته باشد.در قسمت ترمز از کالیپر ۶ پیستون مارک Baer استفاده شده که بر روی آن نوشته ۹۰ سالگی پرستون نقش بسته است. دیسک های ۱۴ اینچی سوراخ کاری شده و شیار دار ترمز, زیر پوست رینگ های ۲۰ اینچی مارک HRE ظاهری زیبا و مدرن به جولین بخشیده اند.مهم ترین بخش کار چسباندن ۱۰۰۰ اسب بخار به زمین است که بدون استفاده از لاستیک مناسب میسر نمی شود.لاستیک های میشلن پایلوت سوپر اسپرت با سایز ۲۰R/۳۰/۳۰۵ در جلو و سایز R۲۰/۳۰/ ۳۳۵ در عقب, وظیفه چسباندن این هیولای رام نشدنی به زمین را بر عهده دارند و به اکسل ۱۲ پیچ GM متصل می شوند.
فضای داخلی
در فضای داخلی قسمت زیادی از شخصیت کلاسیک ماشین حفظ شده است.قسمت نمایشگر ها به صورت فابریک باقی مانده است و قاب کیلومتر شمار حالت فابریک خود را حفظ کرده تا حال و هوای یک ماسل کار دهه هفتادی را داشته باشد. فرمان و قاب درها هم بدون تغییر باقی مانده است. تنها تفاوتی که در فضای کابین دیده می شود استفاده از یک کنسول جدید است که دکمه های استارت, کلید های تنظیم کولر و بخاری و دکمه های سیستم صوتی را در خود جای داده است.در آخر جهت سهولت اسمبل کردن سیستم گیربکس از اهرم دنده کادیلاک استفاده شده تا با گیربکس GM هم خوانی داشته باشد.
نویسنده: ارشیا شیخ الاسلامی
دیدگاه خود را بنویسید