مسابقات فرمول یک را خودروهای عجیب و غریب و بسیار سریعش می شناسیم که با صدایی زنبور مانند به این طرف و آن طرف شلیک می شوند! راننده های تراز اول فرمول یک نیز همچون قهرمانان دیگر رشته های ورزشی، هواداران بسیاری دارند و زمره سلبریتی ها جای می گیرند. دنیای فرمول یک بسیار هیجان […]
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری رسمی جوان خودرو
فرمول یک (formula one (F1 به اسم مسابقات اتومبیلرانی جایزه بزرگ نیز شناخته می شود. این نوع مسابقات اتومبیلرانی نخستین بار در سال 1906 در فرانسه برگزار شد. در نخستین مسابقه 32 خودرو در مسیر 104 کیلومتری نزدیک لمان طی 2 روز با یکدیگر مسابقه دادند و در نهایت یک خودروی رنو با رانندگی فرنس سیز مجارستانی با سرعت متوسط 100 کیلومتر در ساعت قهرمان این مسابقه شد.
در سال ۱۹۴۶، یعنی یک سال پس از پایان رسیدن جنگ جهانی دوم، فدراسیون بین‌المللی اتومبیلرانی (FIA) با وضع استانداردهایی، فرمول یک را به رسمیت شناخت. با این حال، اولین دوره‌ی رسمی این مسابقات در سال ۱۹۵۰ میلادی برگزار شد. البته در این فاصله‌ی چهار ساله مسابقات فرمول یک به طور غیر رسمی برگزار می‌شدند.
حتما از خود می پرسید معنی فرمول یک چیست؟ فرمول در حقیقت مجموعه مقررات و قوانینی است که باید در این مسابقات رعایت شود. کلمه یک نیز به احتمال فراوان برای پیشرفته و رقابتی بودن این رقابت ها انتخاب شده است. مسابقات فرمول یک در پیست های مخصوص و بعضی مواقع در جاده های بسته شهری انجام می شود.
قاره اروپا به عنوان خاستگاه فرمول یک به شمار می رود، اما پخش تلویزیونی این مسابقات، میلیون ها مخاطب از بیش از 200 کشور جهان دارد. سازماندهی ورزش های اتومبیلرانی توسط فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی FIA انجام می شود و مسابقات فرمول یک نیز از این قاعده مستثنی نیست.
دفتر مرکزی فدراسیون بین المللی اتومبیلرانی FIA در فرانسهو کنکورد پاریس واقع شده است. البته جالب است بدانید بعضی از مقررات فرمول یک پیش از جنگ جهانی دوم تدوین شده است! اما این مقررات در هر دوره پوست انداخته و به روز می شوند.
مسابقات فرمول یک با مسابقات فرمول ۲، فرمول ۳ و فرمول ۴ شباهت زیادی دارد؛ مثلا در تمام این ورزش‌ها از خودروهای چرخ‌باز استفاده می‌شود. با این وجود تفاوتهای زیادی هم بین این ورزش‌ها وجود دارد.
مهمترین اختلاف این ورزش‌ها، مشخصات فنی خودروهای چرخ‌باز است. خودروهای فرمول یک پیشرانه‌های قدرتمند‌تری نسبت به خودروهای فرمول ۲، ۳ و ۴ دارند.
مسابقات فرمول یک دنیا و جزییات جالی دارد که در ادامه به آن می پردازیم. اما در قدم اول شاید برایتان جالب باشد که خودروهای فرمول یک چقدر قیمت دارند! برای اینکه قیمت یک خودروی فرمول یک را حساب کنیم لازم است تا از قیمت بخش های مختلف آن آگاه شویم. به طور مثال، بال عقب یک خودروی فرمول یک حدودا 85 هزار دلار می ارزد!
از فرمان 50 هزار دلاری فرمان خودروهای فرمول یک هم نباید گذشت. فرمانی پر از ابزارک های مکانیکی و الکترونیکی که بسیار پیشرفته است. اما یکی از گران قیمت ترین بخش های یک خودروی فرمول یک، گیربکس پیشرفته آن به شمار می رود که 440 هزار دلار می ارزد! جالب است بدانید که با این ملبغ می توانید یک سوپر اسپرت جذاب اروپایی بخرید.
هر جفت لاستیک یک خودروی فرمول یک 2700 دلار می ارزد. دمای سطح تایر خودروهای فرمول یک در پیست، به طور متوسط چیزی در حدود ۱۰۰ درجه سانتی‌گراد است و در سرعت‌های بسیار زیاد در سرپیچ‌ها، از این هم بالاتر می‌رود. به همین دلیل، تایرها زود مستهلک می‌شوند و معمولا در هر ۲۰ دور، باید تعویض شوند.
با برآورد تمام این هزینه ها می توان گفت یک خودروی فرمول یک حدود 12 میلیون دلار قیمت دارد. اما فراموش نکنید که هزینه تمام شده هر خودروی فرمول یک بیش از این حرف هاست. چرا که در هر مسابقه 26 جفت لاستیک استفاده می شود!
باید تصادف ها و هزینه ای که برای درست کردن خودروها انجام می شود را نیز در نظر بگیرید. مثلا جالب است بدانید، در سال 2018 فراری برای نگهداری، توسعه، R & D و موارذ دیگر، بیش از 400 میلیون دلار هزینه کرده است.
در ابتدا باید بدانید یک آخر هفته فرمول یکی شامل 3 روز پر از هیجان است. روز جمعه با 2 تمرین (Free Practice) در نوبت های صبح و بعدازظهر با نام های FP1 و FP2 برگزار می‌شود. روز شنبه با یک جلسه تمرینی با نام FP3 در نوبت صبح و بخش فوق‌العاده هیجان انگیز و تاثیرگذار تعیین خط یا همان Qualifying در نوبت بعدازظهر ادامه می‌یابد. و در نهایت روز یکشنبه، مسابقه برگزار می شود.
علت اصلی وجود 3 جلسه تمرینی برای هر مسابقه، پیدا کردن بهترین تنظیمات برای قطعات آیرودینامیکی و قطعات فنی خودرو برای هر مسابقه است. چرا که شرایط هر پیست با پیست دیگر کاملا متفاوت است.
برخی از مهمترین این تفاوت‌ها شامل ارتفاع از سطح دریا، تعداد و نوع پیچ ها، طول مسیر های مستقیم، دمای هوا، دمای سطح پیست و سرعت وزش باد است. پس از برگزاری 3 جلسه تمرینی و پیدا کردن بهترین تنظیمات خودرو، نوبت بخش مهم تعیین خط است.
بخش تعیین خط، خود به 3 قسمت Q1 به مدت 20 دقیقه، Q2 به مدت 15 دقیقه و بخش نهایی Q3 به مدت 10 دقیقه تقسیم می‌شود. در پایان هر بخش پنج راننده‌ای که کندترین زمان یک دور کامل پیست را ثبت کرده باشند از چرخه رقابت کنار می روند.
در نهایت به مرحله Q3 می رسیم. در این مرحله از جمع 20 راننده، تنها 10 راننده باقی مانده شرکت خواهند کرد که بر اساس رده بندی زمان های ثبت شده آن‌ها در پایان Q3، موقعیت اول تا دهم جایگاه استارت را بدست خواهند آورد. به راننده‌ای که سریعترین زمان یک دور کامل پیست را به دست آورد، به اصطلاح Pole Sitter و به جایگاه او در خط استارت مسابقه Pole Position گفته می‌شود، که همان رده اول در شروع مسابقه است.
در حال حاضر در مسابقات فرمول یک 10 تیم شرکت می‌کنند و هر تیم دارای دو راننده است. پس در مجموع ۲۰ خودرو در مسابقه فرمول یک شرکت می‌کنند. در پایان مسابقه فرمول یک فقط 10 راننده برتر به ترتیب ۲۵-۱۸-۱۵-۱۲-۱۰-۸-۶-۴-۲-۱ امتیاز کسب می‌کنند. با قوانین جدید که از فصل 2019 اجرا شده است، به راننده ایی که سریعترین دور را در پایان مسابقه در اختیار داشته باشد، به شرطی که در جمع 10 راننده برتر باشد، یک امتیاز اضافه داده می‌شود.
در روز یکشنبه یا همان روز مسابقه، تمامی خودرو ها بر اساس رتبه به دست آمده در روز زمان گیری به ترتیب در جایگاه های خود در خط استارت قرار می‌گیرند و قبل از شروع مسابقه یک تک دور برای گرم کردن لاستیک ها انجام می‌دهند تا بتوانند لاستیک ها را در حد ممکن به دمای عملیاتی خود برسانند.
پس از پایان دور گرم کردن با مستقر شدن آخرین خودرو در جایگاه استارت، 5 چراغ قرمز شروع به روشن شدن کرده و با پرچم سبز مارشال، چراغ ها خاموش شده و مسابقه شروع می‌شود.
مسافت مسابقه معمولاً کمی بیشتر از ۳۰۵ کیلومتر (۱۹۰ مایل) و مدت زمان آن نیز به 2 ساعت محدود شده است. این در حالیست که در عمل مسابقات بیش از ۹۰ دقیقه بطول نمی‌انجامند. در طول مسابقه رانندگان می توانند برای تعویض تایر یا قطعات خاصی از خودرو یکبار یا بیشتر اقدام به pit stop (توقف برای تعمیر) کنند.
در هر مسابقه شرکت تامین کننده لاستیک که در حال حاضر شرکت پیرلی ایتالیا است، 3 نوع لاستیک مخصوص هوای خشک و 2 نوع لاستیک مخصوص هوای بارانی در اختیار تیم ها قرار می‌دهد که تیم ها باید حداقل از 2 نوع آن استفاده کنند.
حساس ترین لحظه هر مسابقه فرمول یک قطعا استارت آن است. جالب است بدانید در خودرو های فرمول یک، اهرم کلاچ در زیر دست راننده و پشت فرمان قرار داشته و خودرو ها مجاز به استفاده از هیچ سیستم کمکی مثل لانچ کنترل یا کنترل هرز گردی نیستند. به همین دلیل راننده باید مهارت فوق‌العاده ای برای ایجاد یک بالانس مناسب بین دور موتور و لحظه رهایی کلاچ داشته باشد.
بدون شک یکی از جذاب ترین بخش های هر رشته ورزشی، قهرمان ها یا سوپر استارهای آن رشته هستند. قهرمان هایی که با مهارت خاصشان به این رشته ورزشی هیجان بخشیده و مخاطبان را به وجد می آورند. از این دست قهرمان ها در تاریخ فرمول یک کم نبوده. شاید بتوان گفت معروف ترین این فهرمان ها، مایکل شوماخر باشد. کسی که به اسطوره رانندگی و فرمول یک تبدیل شد و حتی کسانی که با این ورزش اشنایی ندارند هم او را می شناسند.
جنسون الکساندر باتن
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۱
تعداد کل قهرمانی: ۱۵
جنسون الکساندر لیونل باتن، راننده‌ی فرمول یک اهل کشور انگلستان است که در در گذشته با تیم مک‌لارن همکاری می‌کرده است. او در مسابقات قهرمانی جهان فرمول یک در سال ۲۰۰۹ برای تیم «BRAWN GP» توانست عنوان قهرمانی را کسب کند. باتن در سال ۲۰۱۰ و برای همکاری با لوییس همیلتون، قهرمان سابق جهان به تیم مک‌لارن پیوست.
او در دوران حرفه‌ای خود با تیم‌های مک‌لارن، مرسدس بنز و هوندا توانسته است مجموعاً ۱۵ جایزه‌ی گرندپری را کسب کند. باتن در مسابقات جهانی فرمول یک در سال ۲۰۱۳ در پایان توانست رتبه‌ی ۹ را کسب کند. باتن آخرین مسابقه‌ی دوران حرفه‌ای خود را در سال ۲۰۱۷ و در مسابقات گرندپری موناکو انجام داد. از باتن به عنوان یکی از بهترین راننده‌های تاریخ فرمول یک یاد می‌شود و در لیست ما در رتبه‌ی ۱۰ قرار می‌گیرد.
فرناندو آلونسو
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۲
تعداد کل قهرمانی: ۳۲
فرناندو آلونسو راننده‌ی فرمول یک اهل کشور اسپانیا است که در بین سال‌های ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۷ موفق به قهرمانی در 3 دوره‌ی پیاپی مسابقات کارتینگ شد. آلونسو سومین راننده جوان تاریخ مسابقات فرمول یک به شمار می رود که در این مسابقات شرکت کرده است. آلونسو برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ و در مسابقه‌ی جایزه بزرگ استرالیا در مسابقات فرمول یک شرکت کرد. او در سال ۲۰۰۳ نخستین قهرمانی خود را با تیم رنو کسب کرد.
آلونسو همچنین توانست در سال‌های ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ دو عنوان قهرمانی فرمول یک را با تیم رنو کسب کند. ﺁﻟﻮﻧﺴﻮ ﭘﺲ ﺍﺯ ﮐﺴﺐ ﺩﻭ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﯿﻢ ﺭﻧﻮ، ﺩﺭ ﺳﺎل ۲۰۰۷ ﺑﻪ ﺗﯿﻢ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ مک‌لارﻥ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻭ ﻫﻢ ﺗﯿﻤﯽ ﻟﻮییس ﻫﻤﯿﻠﺘﻮﻥ ﺍﻧﮕﻠﯿﺴﯽ ﺷﺪ.
ﺳﺎﻝ ۲۰۱۰ ﺳﺎﻟﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻟﻮﻧﺴﻮ ﺑﻪ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺍﻭ ﻃﯽ ﻗﺮﺍﺭﺩﺍﺩﯼ ﺑﻪ ﺗﯿﻢ ﺑﺰﺭﮒ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻭ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﮐﯿﻤﯽ ﺭﺍﯾﮑﻮﻧﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ ﺷﺪ. ﺍﻭ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﯾﮏ ﺍﯾﻦ ﺗﯿﻢ بود ﻭ با فیلیپه ماسا هم‌تیمی شد.
آلونسو آخرین مسابقه‌ی رسمی خود را در سال ۲۰۱۸ انجام داد و بعد از آن رسماً از دنیای اتوموبیل‌رانی خداحافظی کرد. امروزه از آلونسو به عنوان یکی از بهترین راننده‌های تاریخ فرمول یک یاد می‌شود.
سباستین فتل
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۴
تعداد کل قهرمانی: ۵۲
سباستین فتل راننده‌ی اتوموبیل‌رانی اهل کشور آلمان است که در حال حاضر برای تیم فراری رانندگی می‌کند. او نخستین با در سال ۲۰۰۷ و در مسابقه جایزه بزرگ ایالات متحده شرکت کرد و به مقام هفتمی رسید. دوران اوج فتل مربوط به سال‌های ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۴ است. جایی که به عنوان راننده‌ای جوان در مسابقات اتوموبیل‌رانی خوش درخشید. تا جایی که رسانه‌ها به او لقب «شوماخر جوان» را داده بودند.
سباستین ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۰۹ ﺑﻪ تیم ﺭﺩﺑﻮﻝ ﭘﯿﻮﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ۴ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ پیاپی را ﮐﺴﺐ کند. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽﻫﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۴ ﺍﻭ ﻋﻤﻠﮑﺮﺩ ﻓﻮﻕﺍﻟﻌﺎﺩﻩ ﺑﺪﯼ ﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺩﻭﻣﯿﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﺍﯼ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻝ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ خود ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺖ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺭﺍ ﺑﺒﺮﺩ.
ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۲۰۱۵ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺗﯿﻢ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪ ﻭ ﺟﺎﯼ ﻓﺮﻧﺎﻧﺪﻭ ﺁﻟﻮﻧﺴﻮ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ. ﺩﺭ آن ﻓﺼﻞ ﺍﻭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ۱۳ ﺳﮑﻮ به دﺳﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ همچنین موفق شد در ۳ مسابقه عنوان قهرمانی را کسب کند.
فتل همچنین جوان‌ترین راننده‌ای است که توانسته عنوان قهرمانی مسابقات فرمول یک را بدست آورد و با ۴ عنوان قهرمانی در این رقابت‌ها یکی از پرافتخارترین‌های این رشته به حساب می‌آید. فتل تا پایان سال ۲۰۲۰ با تیم فراری قرارداد دارد.
میکا هاکینن
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۲
تعداد کل قهرمانی: ۲۰
میکا هاکینن راننده‌ی فنلاندی سابق فرمول یک بود که در سال ۲۰۰۱ به طور رسمی از مسابقات اتوموبیل‌رانی خداحافظی کرد. وی با حضور در تیم‌های لوتوس و مک‌لارن مجموعاً در ۱۶۵ مسابقه شرکت کرد. هاکینن نخستین بار در سال ۱۹۹۱ در مسابقات گرندپری ایالات متحده شرکت کرد که توانست رتبه سیزدهم را کسب کند. او به علت مصدومیت تقریباً چند سال از مسابقات اتوموبیل‌رانی کنار رفت و با برطرف شدن مصدومیت خود، بازگشت به مسابقات حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۹۵ به طور رسمی اعلام کرد. او نخستین پیروزی بین‌المللی خود را در مسابقات جایزه بزرگ سال ۱۹۹۷ کسب کرد.
هاکینن ۲ سال متوالی در سال‌های ۱۹۹۸ و ۱۹۹۹ به عنوان قهرمانی جهان دست یافت. هاکینن با ۲۰ قهرمانی و ۵۱ سکو، یکی از پرافتخارترین راننده‌های تاریخ تلقی می‌شود. وی آخرین قهرمانی خود را در سال ۲۰۰۱ در مسابقه‌ی جایزه بزرگ ایالات متحده کسب کرد.
آلن پراست
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۴
تعداد کل قهرمانی: ۵۱
راننده فرانسوی مسابقات اتومبیلرانی، آلن ماری پراست، کسی بود که در بین سال‌های ۱۹۸۷ تا سال ۲۰۰۱ رکورد بیشترین قهرمانی در مسابقات گرندپری را در اختیار داشت. او که با تیم‌های بزرگی همچون رنو، مک‌لارن و فراری کار کرده بود در ۲۰۲ مسابقه‌ی رسمی شرکت کرد. او نخستین گرندپری خود را در سال ۱۹۸۱ که در کشور فرانسه برگزار شد، کسب کرد. در سال ۱۹۸۲ در مسابقه‌ی گرندپری برزیل، پراست مقام سومی را بدست آورد، اما به دلیل رد صلاحیت نفرات اول و دوم، مقام قهرمانی به او رسید.
پراست همچنین در سال‌های ۱۹۸۵، ۱۹۸۶، ۱۹۸۹ و ۱۹۹۳ توانست ۴ بار مقام قهرمانی مسابقات فرمول یک را بدست آورد و به یکی از پرافتخارترین رانندگان در این رشته تبدیل شود. ﺍﻭ ﺩﺭ دوران ﺣﻀﻮﺭ خود ﺩﺭ تیم ﺭﻧﻮ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ۹ ﮔﺮﻧﺪﭘﺮﯼ ﺭﺍ ﻓﺘﺢ ﮐﻨﺪ. پس از رنو، پراست به تیم مک‌لارن پیوست و توانست در دوران حضورش در این تیم انگلیسی، ۳۰ گرندپری را فتح کند. پراست ۲ عنوان قهرمانی فرمول یک خود را با تیم مک‌لارن به دست آورد.
بدون شک پراست یکی از بااستعدادترین رانندگان تاریخ فرمول یک به‌شمار می‌رود که البته با وجود افتخارات بسیار، زندگی حرفه‌ای او با حاشیه‌های زیادی نیز همراه بود. او در سال ۱۹۹۳ در آخرین مسابقه‌ی بین‌المللی خود مقام دوم را بدست آورد و در همان زمان نیز با بدست آوردن مجموعاً ۷۶۸ امتیاز به کارنامه‌ی پرافتخار خود پایان داد و از رقابت‌های اتوموبیل‌رانی خداحافظی کرد.
استرلینگ ماس
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۰
تعداد کل قهرمانی: ۱۶
از استرلینگ ماس، راننده انگلیسی مسابقات اتومبیلرانی، اغلب به عنوان بزرگ‌ترین و بااستعدادترین راننده‌ای که موفق به فتح مسابقه فرمول یک نشده، یاد می‌شود. او کار خود را در مسابقه‌ی جایزه بزرگ سوئیس آغاز کرد و در آن مسابقات به مقام چهاردهم دست یافت. ماس اولین عنوان بین‌المللی خود را در مسابقه‌ی گرندپری که در سال ۱۹۵۵ و در انگلیس برگزار شد، بدست آورد.
ماس مجموعاً در ۶۶ مسابقه‌ی فرمول یک حضور داشت و موفق شد در ۱۱ مسابقه نیز به پیروزی برسد، اما هیچ وقت نتوانست در مجموع عنوان قهرمانی این مسابقات را به‌دست آورد. او در طول دوران حرفه‌ای خود موفق به پیروزی در ۱۶ گرندپری شد و ۲۴ سکو را نیز به‌دست آورد. او در سال ۱۹۶۲ و به دلیل تصادف وحشتناکی که داشت مجبور شد مسابقات اتوموبیل‌رانی را کنار بگذارد. استرلینگ ماس چندی پیش درگذشت.
جکی استوارت
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۳
تعداد کل قهرمانی: ۲۷
جکی استوارت را می توان بزرگ‌ترین راننده اهل کشور اسکاتلند قلمداد کرد. او یکی از نخستین کسانی بود که با مهارت و جسارت بالای خود نقش زیادی در شناخته شدن مسابقات فرمول یک ایفا کرد.
وی برای نخستین بار در سال ۱۹۶۵ در مسابقه‌ی جایزه بزرگ آفریقای جنوبی شرکت کرد و به مقام ششم رسید. در همان سال او نخستین قهرمانی جهانی خود را در مسابقاتی که در کشور ایتالیا برگزار می‌شد، کسب کرد.
او بعدها توانست در ۳ گرندپری دیگر نیز به مقام اول برسد. استوارت به مدت ۱۹ سال رکورد دار بیشترین برد کسب شده توسط یک راننده‌ی بریتانیایی را در اختیار داشت.
استوارت در سال ۱۹۷۳ در آخرین مسابقه‌ی رسمی خود با سرعت ۲۷۰ کیلومتر از مسیر مسابقه خارج شد و به گارد اطراف مسیر برخورد کرد. در اثر این اتفاق وحشتناک استوارت دیگر نتوانست به مسابقات اتوموبیل‌رانی برگردد و برای همیشه از این حرفه خداحافظی کرد.
خوان مانوئل فانگیو
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۵
تعداد کل قهرمانی: ۲۴
از فانگیو می‌توان به عنوان یکی از اولین ابرستاره‌های اتوموبیل‌رانی در دنیا نام برد. خوان مانوئل فانگیو، ملقب به «ال چوکا» راننده اتومبیلرانی کشور آرژانتین بود که توانست در این رشته افتخارات زیادی را کسب کند. او اولین مسابقه‌ی بین‌المللی خود را در سال ۱۹۳۸ انجام داد.
رکورد او مربوط به بیشترین قهرمانی جهان در مسابقات اتوموبیل‌رانی بین‌المللی تا ۴۶ سال شکسته نشد. او ۴ سال پیاپی بین سال‌های ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۷ توانست قهرمانی جهان را بدست بیاورد. فانگیو همچنین تنها راننده آرژانتینی است که توانسته است ۴ بار موفق به کسب مسابقه‌ی جایزه بزرگ آرژانتین شود.
او همچنین بالاترین درصد پیروزی را در مسابقات فرمول یک در تاریخ را در اختیار دارد. فانگیو در ۵۱ گرندپری حضور داشت و از این تعداد ۲۴ مسابقه را به سود خود به پایان رساند. او برای تیم‌های آلفا رومئو، مرسدس بنز، مازراتی و فراری رانندگی کرد و برای هر کدام از این تیم‌ها افتخارات متعددی کسب کرد و رکوردهای متعددی نیز از خود به جای گذاشت. فانگیو در سال ۱۹۹۵ و در سن ۸۴ سالگی درگذشت.
مایکل شوماخر
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۷
تعداد کل قهرمانی: ۹۱
مایکل شوماخر راننده مشهور و بازنشسته مسابقات فرمول یک، اهل کشور آلمان است. او در اولین مسابقه‌ی خود در گرندپری سال ۱۹۹۱ مقام هفتم را کسب کرد. شوماخر در سال ۱۹۹۲ نخستین قهرمانی گرندپری خود را در کشور بلژیک به‌دست آورد.
او تنها راننده تاریخ فرمول یک است که توانسته است در ۵ فصل پیاپی بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ رتبه‌ی اول را کسب کند. شوماخر ﺑﯿﺶﺗﺮ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻭﺭﺯﺷﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﯿﻢ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺳﭙﺮﯼ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺗﯿﻢ ﻣﺮﺳﺪﺱ ﺑﻪ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﯾﮏ ﺑﺎﺯﮔﺸﺖ. ﺍﻭ ﺍﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﯾﮏ ﻭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻭﺭﺯﺵ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮﺩ.
ﺍﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﯾﮏ، ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻫﺎﯼ ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺑﺰﺭﮒ، ﮐﺴﺐ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺳﺮﯾﻊﺗﺮﯾﻦ ﺩﻭﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺕ ﻭ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﯾﮏ ﻓﺼﻞ است. شوماخر بین سال‌های ۲۰۰۶ تا ۲۰۰۷ به عنوان سفیر برند و توسعه دهنده‌ی اتوموبیل‌های فراری فعالیت کرد.
شوماخر در سال ۲۰۱۳ و در حالی که با پسرش مشغول ورزش اسکی بود، دچار سانحه‌ی شدیدی شد و به کما رفت. ﺷﻮﻣﺎﺧﺮ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﻗﻮﻉ ﺳﺎﻧﺤﻪ ﺍﺯ ﮐﻼﻩ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﭘﺰﺷﮑﺎﻥ ﺍﮔﺮ ﮐﻼﻩ ﺍﯾﻤﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ نداشت، ﺩﺭ ﺟﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ! خوشبختانه او به تازگی هوشیاری خود را به‌دست آورده است.
ایرتون سنا
قهرمانی در مسابقات فرمول یک: ۳
تعداد کل قهرمانی: ۴۱
ایرتون سنا داسیلوا، راننده‌ی برزیلی نامدار فرمول یک بود و بدون تردید سریعترین راننده دهه‌ی ۹۰ میلادی به شمار می‌رفت. سنا نخستین مسابقه حرفه‌ای خود را در سال ۱۹۸۴ و در مسابقه جایزه بزرگ برزیل انجام داد که رتبه‌ای بهتر از ۱۷ کسب نکرد.
در سال ۱۹۸۵ او در دومین مسابقه‌ی بین‌المللی خود در کشور پرتغال توانست نخستین قهرمانی جهان خود را جشن بگیرد. وی در سال ۱۹۸۸ توانست نخستین قهرمانی فرمول یک خود را کسب کند. پس از آن در سال ۱۹۹۰ نیز توانست دومین مقام قهرمانی خود را در مسابقات فرمول یک به‌دست آورد. سنا در سال ۱۹۹۱ توانست برای سومین بار به مقام قهرمانی فرمول یک دست یابد و به جوان‌ترین فردی تبدیل شد که موفق به انجام این کار می‌شود.
ﻭﯼ ﻫﻢﭼﻨﯿﻦ ﺑﺎ ﺑﺮﺩﻥ ۶ ﻋﻨﻮﺍﻥ، ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺩﺍﺭ ﺑﯿﺶﺗﺮﯾﻦ ﺑﺮﺩ ﺩﺭ تاریخ ﮔﺮﻧﺪﭘﺮﯼ ﻣﻮﻧﺎﮐﻮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺳﻮﻣﯿﻦ ﺭﺍﻧﻨﺪﻩی ﻣﻮﻓﻖ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﺩﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪﻫﺎ ﺑﻪﺷﻤﺎﺭ ﻣﯽﺁﯾﺪ. سنا تخصص زیادی در رانندگی در مسیرهای بارانی و لغزنده داشت و در همه‌ی مسابقاتی که در آن‌ها باران می‌بارید مقام نخست را کسب می‌کرد. ﺳﻨﺎ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻩ است ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪی ﺟﺎﯾﺰﻩ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﻮﻧﺎﮐﻮ ﺩﺭ ﺍﻭﻟﯿﻦ دوره‌ی ﺣﻀﻮﺭﺵ ﺑﻪ ﻗﻬﺮﻣﺎﻧﯽ ﺭﺳﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ایرتون سنا در ماه می‌سال ۱۹۹۴ و در حالی که در مسابقه‌ی گرندپری سن‌مارینو در حال مسابقه دادن و پیشتاز از سایر رانندگان بود، طی حادثه‌ای دلخراش جان خود را در 34 سالگی از دست داد.
دیدگاه خود را بنویسید