تصور اروپایی ها از تصویر یک کامیون کشنده چیزی شبیه به کشنده های شرکت ولوو و اسکانیا خواهد یود اما کسانی که در آمریکای شمالی زندگی می کنند دید متفاوتی دارند زیرا کشنده های تولید شده در این منطقه دماغ دار، از برند های معروف آمریکایی مانند ماک و پیتربیلت هستند.
به گزارش پایگاه خبری جوان خودرو؛
زمانی کامیون های بی دماغ در آمریکا طرفداران مخصوص به خود را داشتند اما چه اتفاقی افتاد که دیگر اثری از آن ها نیست؟
کامیون های دماغ دار و بی دماغ دارای مزایا و معایبی هستند . آمیریکایی ها به دلیل برخی قوانین خاص اروپایی ها درباره ابعاد وسایل نقلیه تصمیم گرفتن راه خود را از اروپایی ها جدا کنند.
جالب است بدانید طول کامیون و تریلر ها در اروپا طبق قوانین مربوطه دارای محدودیت هستند و در قرن بیستم در ایالات متحده قوانینی مشابه به اجرا در آمد اما طی تغییراتی در اواخر دهه ۷۰ این قوانین فقط شامل تریلر ها می شد در همین راستا نیز کامیون سازان به ساخت کامیون های دماغ دار روی آوردند .
البته کامیونهای بیدماغ مزیتهای خاص خود را نسبت به نمونههای دماغدار دارند که ازجملهٔ آنها میتوان به دید و مانور پذیری بهتر اشاره کرد. این ویژگیها دلیل اصلی محبوبیت کامیونهای بیدماغ در اروپا است که جادههای باریکی دارد اما این موضوع در آمریکا چندان مطرح نیست.
به همین دلیل، در این کشور از کامیونهای دماغدار استفاده میشود که فضای خواب بیشتری در کابین دارند. همچنین ارتفاع این کامیونها هم کمتر است که سوار و پیاده شدن را آسانتر میکند.
در کامیونهای دماغدار ازآنجاییکه فاصلهٔ محوری کشیدهتر است و پیشرانه در جلوی کابین قرار میگیرد، رانندگان در معرض سروصدا و لرزش کمتری قرار دارند. همچنین برای دسترسی به پیشرانه نیازی به کج کردن کابین نیست که این یعنی راننده مجبور نخواهد بود نیم ساعت را صرف جمع کردن وسایل داخل کابین کند تا هنگام بالا دادن کابین به اینسو و آن سور پرتاب نشوند.
مزیت دیگر کامیونهای دماغدار آیرودینامیک بهتر است که باعث کاهش مصرف سوخت میشود درحالیکه نمونههای بیدماغ آیرودینامیک ضعیفی دارند. و آخرین برتری کامیونهای دماغدار هم ایمنی بالاتر است.
سرعت کامیونها در اروپا روی تنها ۹۰ کیلومتر بر ساعت محدود شده اما کامیونهای آمریکایی میتوانند بسیار سریعتر حرکت کنند و قطعاً هیچکس علاقهای ندارد هنگام تصادف با سرعت ۱۳۰ کیلومتر بر ساعت چیزی جز شیشهٔ بزرگ در جلوی خود نداشته باشد.
البته با اینکه از اواخر دهۀ ۷۰ به بعد استفاده از کامیونهای بیدماغ در آمریکای شمالی کاهش یافت اما این کامیونها تا اواسط دهۀ ۲۰۰۰ همچنان در بازار ایالاتمتحده حضور داشتند هرچند که بسیار کمرنگ شده بودند. آخرین کامیون بیدماغی که در آمریکای شمالی عرضه شد، فریتلاینر آرگوسی بود.
این کامیون در سال ۱۹۹۸ برای رقابت با اینترنشنال ۹۸۰۰ و کنورث K100 معرفی شد و تا سال ۲۰۰۶ در آمریکای شمالی به فروش میرسید اما پس از این، فریتلاینر تولید آرگوسی را فقط برای صادرات ادامه داد.
این کامیون بهعنوان آخرین بازماندۀ بیدماغهای آمریکایی تا سال ۲۰۲۰ در استرالیا، نیوزلند و آفریقای جنوبی عرضه میشد.
دیدگاه خود را بنویسید