اینجا 2 سدان معروف و محبوب را مورد بررسی قرار می دهیم. تویوتا کرولا و کیا سراتو، که هر 2 در مدل های مورد بررسی یک تغییر انقلابی و اساسی را تجربه کرده اند.
به گزارش اختصاصی پایگاه خبری جوان خودرو، به نقل از مجله تخت گاز
در صنعت سینما همیشه ساختن فصل دوم یک سریال یا فیلم محبوب برای فیلم ساز با ریسک بسیار بالایی همراه است. چرا که اگر نتیجه آن طور که مخاطب می پسندد از آب درنیاید، ضرر سنگینی متوجه کارگردان و تهیه کننده می شود. داستان در دنیای اتومبیل ها نیز به همین شکل دنبال می شوند. هستند اتومبیل هایی که در یک مدل به موفقیت آنچنانی می رسند، اما بعد از تغییر و تحول در نسل های جدید، بخش قابل توجهی از محبوبیت خود را از دست می دهند و کم کم به حاشیه رانده می شوند.
در این جا 2 سدان معروف و محبوب را مورد بررسی قرار می دهیم. تویوتا کرولا و کیا سراتو، که هر 2 در مدل های مورد بررسی یک تغییر انقلابی و اساسی را تجربه کرده اند. مثلا تویوتا کرولا از ابتدای تولد تا پایان نسل دهم تقریبا یک روند کسل کننده را پشت سر گذاشته و در نسل یازدهم یک تغییر و تحویل اساسی را تجربه کرده است. در نقطه مقابل و در خصوص سراتو هم داستان به همین شکل است و می بینیم که دید کیا نسبت به سراتو در نسل سوم کاملا تغییر کرده و بیشتر از اینکه به آن به چشم یک سدان اقتصادی و معمولی نگاه کند، آن را یک سدان اسپرت و هیجان انگیز می بینید که باید هرجور شده خو در دل خریداران جوان جا باز کند.
قصه این 2 سدان مورد بررسی، ناخوداگاه ما را به یاد فصل دوم فیلم ها و سریال های محبوب انداخت. پس در ادامه ببینیم که رویارویی نماینده کره و ژاپن به کجا می رسد.
کیا در سال 2003 تصمیم گرفت با سراتو به بازار پرطرفدار خودروهای C سگمنت یا کامپکت کار وارد شود. سراتو از جمله محصولات کیاست که تقریبا از ابتدا و با فیس لیفت نسل اول وارد ایران شده و اتفاقا همیشه در گروه خودروهای وارداتی محبوب بازار ایران قرار گرفته است. این محبوبیت و شهرت در بازار ایران به اندازه ایست که حتی پای سراتو نسل دوم به خط تولید سایپا نیز باشد. اما ممنوعیت واردات خودرو راه را بر روی نسل چهارم (مدل 2018) بست تا قعلا با قوانین فعلی خبری از نسخه متحول شده این سدان محبوب کره ای در ایران نباشد. همان طور که گفته شد، برای این بررسی، نسل سوم سراتو را انتخاب کردیم. سدانی که در بعضی بازارها با نام فورته و در بعضی دیگر با نام K3 شناخته می شود. نسل سوم سراتو با مدل 2014، 2015 و 2016 در بازار ایران یافت می شود. البته نسخه فیسل لیفت این اتاق با ظاهری تقریبا متفاوت و با مدل 2017 و تک و توک مدل های 2018 هم در ایران عرضه شده که برای خرید آن باید سر کیسه را شل کنید و مبلغ بیشتری پرداخت کنید. اما با توجه به اینکه رقیب سراتو در این مقایسه، نسل سوم تویوتا کرولاست، قطعا مدل پیش از فیس لیفت سراتو بهترین گزینه برای این تقابل است.
وقتی صحبت از نسل سوم سراتو می شود، یعنی داریم از تناسب و زیبایی در طراحی و امکانات رفاهی در حد یک سدان نیمه لوکس اما در کالبد یک سدان اقتصادی صحبت می کنیم. طراحی این نسل از سراتو دستپخت تیمی به سرپرستی پیتر شرایر است، برای همین جزییاتی از زبان طراحی خلق شده توسط این طراح معروف مثل حجم پردازی ها و جلوپنجره لانه زنبوری پوزه ببری به وضوح در ظاهر سراتو پیداست. پیوستگی چراغ های جلو به جلوپنجره برشی از مد و سبک طراحی این بازه زمانیست که می توانیم نمونه آن را در ب ام و سری 3 F30 ببینیم. این ویژگی باعث شده قسمت جلو جسورتر و عریض تر از آنچه هست به نظر برسد. چراغ های جلو ناخوداگاه ما را به یاد شخصیت های بازی انگری برد می اندازد. بزرگ شدن چراغ ها در این نسل از سراتو ویژگی جالبیست که البته شاید به مذاق بعضی منتقدان خوش نیاید. سپر جلو با شیارها و پروژکتورهای خوش فرم از یکنواختی خارج شده و برجستگی گلگیرها هندسه جذاب و گیرای این قسمت را تکمیل کرده است. خطوط به کار رفته در بخش میانی با آینه های خوش فرم و لچکی عجیب پنجره راننده دست به دست هم داده اند تا در بخش کناری، سراتو به هیچ وجه یک سدان اقتصادی ساده نباشد. به نظر نگارنده در قسمت عقب زیبایی سراتو به اوج خود می رسد. تلاش طراحان برای زنده نگه داشتن هویت نسل قبلی سراتو در قسمت عقب مشهود است. برآمدگی چراغ های بزرگ عقب، سپر بزرگ با دیفیوز زیبا با چاشنی اسپویلر کوچک لبه درب صندوق عقب و خروجی زیبای اگزوز، هریک سهمی در زیبایی چهره سراتو در این قسمت دارند. معمولا در بحث طراحی و ظاهر اتومبیل ها، خیلی وارد فاز مقایسه نمی شویم، چون ویژگی های بصری کاملا سلیقه ایست. اما نمی توان زیباتر و فانتزی تر بودن ظاهر سراتو را نسبت به کرولا انکار کرد.
طراحی پویا و جذاب سراتو به ادوات داخلی و فضای کابین هم رسیده است. همان طراحی همراه با برجستگی که در نمای بیرونی شاهد هستیم را در فضای کابین هم می بینیم. زرق و برق قسمت های مختلف نسبت کرولا بیشتر است و اصلا با کابین ساده ای طرف نیستیم. کنسول جلو و ابزارک های نصب شده روی آن زیبا و فانتزی طراحی شده اند. صفحه آمپر پشت فرمان هم گرافیک جذابی دارد و قاب زیبایی آن را احاطه کرده است. 3 خط موازی روی داشبورد در پنل درها هم به چشم می خورد.
کیفیت متریال به کار رفته و مونتاژ آن ها مناسب است. اما مثل اکثر خودروهای کره ای، می توان در این زمینه سخت گیری بیشتری کرد و کیفیت معمولی بعضی قسمت ها مثل چرم صندلی ها و فرمان ایراد گرفت. اگر به اکثر سراتوها که کارکردی نزدیک به 100 هزار کیلومتر دارند دقت کنید، افت کیفیت و لیز شدن چرم غربیلک فرمان در آن ها مشهود است. با 4560 میلی متر طول، 1780 میلی متر عرض و 14450 میلی متر ارتفاع، کیا سراتو ابعاد کوچک تری نسبت به کرولا دارد. البته فاصله بین 2 محور هر 2 یکسان و 2700 میلی متر است. البته فضاسازی کابین سراتو نسبت به کرولا ضعیف تر است و فضای پای سرنشینان ردیف عقب از رقیب ژاپنی محدودتر است. صندوق بار 421 لیتری هم حجم کمتری نسبت به کرولا دارد و به دلیل ابعاد کوچک تر بدنه فدای راحتی کابین شده. اما فضای سر و پا در صندلی های جلو کاملا مناسب است. زاویه مناسب قرارگیری پدال ها باعث می شود تا در مسافرت های طولانی خستگی راننده کاهش یابد.
برگ برنده اصلی سراتو نسبت به کرولا، امکانات متنوع و به مراتب بیشتر از رقیب ژاپنی است. موردی که در بازار خرید و فروش این خودرو در ایران تاثیر مستقیمی داشته و نظر خریداران آپشن پسند ایرانی را به سمت سراتو جلب کرده است. از جمله آپشن های رنگارنگ سراتو می توان به کی لس و استارتر، سنسور نور و باران، چرخش چراغ ها در پیچ و زنون فابریک چراغ های جلو، سنسور پارک جلو و عقب، 6 ایربگ، گرمکن صندلی های جلو، سردکن صندلی راننده، تنظیم برقی صندلی راننده به همراه 2 حافظه، فرمان 3 حالته، دوربین عقب و آینه وسط حساس به نور اشاره کرد. سیستم صوتی سراتو کیفیت مناسبی دارد اما مانیتور فابریک آن با اندازه کوچک مورد پسند خریداران نیست و اکثرا آن را نمونه های بزرگ تر تعویض می کنند. در مجموع باید گفت سراتو اتاق جادار و راحتی دارد، کیفیت ساخت آن بالاست و امکانات متنوع آن هم فراتر از چیزی است که از آن انتظار می رود.
تا اینجای مقایسه به این نتیجه رسیدیم که سراتو در مقابل رقیب کهنه کارش به هیچ وجه دست بسته نیست. اما از همه ویژگی های مثبت این سدان کره ای که بگذریم، به مهمترین نقطه قوت آن، یعنی پیشرانه پرقدرتی که زیر کاپوتش نهفته است می رسیم. پیشرانه 4 سیلندر 2 لیتری MPI سراتو با 161 اسب بخار قدرت و 194 نیوتن متر گشتاور، روی کاغذ از کرولا قوی تر است. همچنین گیرباکس 6 دنده سراتو 2 دنده بیشتر نسبت به کرولا دارد. پیشرانه جسور سراتو هماهنگی مناسبی با گیرباکس توانمند و هوشمندش دارد و ترکیب وزن 1280 کیلوگرمی بدنه با خروجی پیشرانه منطقی به نظر می رسد. بر خلاف کرولا، در حالت تیپ ترونیک می توانید با شیفترهای پشت فرمان دنده عوض کنید که این ویژگی حس و حال اسپرت رانندگی را دوچندان می کند. نکته جالب در این مقایسه، شتاب گیری پایاپای سراتو و کرولا در مسیر صاف است.
البته فرمان به صلابت و قلدری تویوتا نیست، اما کوچک و اسپرت بودن آن جالب است و به خوبی به دستان راننده می چسبد. ارتفاع پایین، رینگ های 17 اینچی و فاق کوتاه لاستیک باعث شده تا ضربات در فرمان قابل لمس باشند و حس دقیقی از سطح جاده به راننده منتقل نشود. در مجموع می توان گفت سواری سراتو به نرمی و راحتی کرولا نیست، اما مثل مزدا 3 هم خشک و اسپرت ارزیابی نمی شود. به لطف سیستم کنترل پایداری و مدیریت پایداری VSM که با کنترل ترمز، گشتاور فرمان و گشتاور موتور سعی در حفظ پایداری خودرو در شرایط بحرانی دارد، قابلیت اطمینان در پیچ ها و هندلینگ سراتو قابل قبول است، اما از نظر قدرت ترمزگیری، به پای کرولا نمی رسد. مصرف سوخت سراتو کمی بیشتر از کرولا و حدود 7.5 تا 8 کیلومتر است که تناسب خوبی با باک 50 لیتری دارد. البته پیشرانه پرقدرت این اتومبیل مدام شما را قلقلک می دهد که گاز بیشتری به آن بدهید و همین باعث افزایش مصرف سوخت می شود.
به پیرمرد کهنه کار این مقایسه می رسیم. اسم کرولا که به میان می اید ناخوداگاه یاد آمارها میلیونی سایت های خارجی می افتیم. کرولا همواره به عنوان یکی از پرفروش ترین و پرطرفدارترین سدان های جهان شناخته می شود و در همه کشورها سدانی اقتصادی و مناسب برای قشر متوسط جامعه به شمار می رود. اما وقتی در ایران صحبت از کرولا و برچسب قیمت حدودا 1.5 میلیاردی اش می کنیم، آن را یک سدان گران قیمت در نظر می گیریم که مورد هدف قشر متوسط رو به بالا و مرفه جامعه است. برای همین توقعمان از این اتومبیل ذاتا اقتصادی بالا می رود و نوک پیکان انتقاداتمان به سمت کم و کاستی هایش می رود. اما بیایید با شناخت جایگاه واقعی این سدان اقتصادی آن را بررسی کنیم.
این یازدهمین نسل تویوتا کرولاست که با کد E170 شناخته می شود. در 2 مدل XLI و GLI به ایران آمده که مدل GLI نسخه فول آپشن به شمار می رود و امکاناتی مثل سانروف برقی، بلوتوث، کروز کنترل، تهویه اتوماتیک و رینگ های جدید 16 اینچی از مدل XLI بیشتر دارد. این نسل کرولا با مدل های 2014، 2015 و 2016 در بازار ایران در دسترس است. با آغاز سال 2016 بعضی مدل ها با گرافیک متفاوت چراغ عقب به بازار آمدند که به چراغ لکسوسی معروف شدند. البته این مدل از سال 2014 نیز قابل سفارش بود. اما تفاوت قیمت مدل های 2015 با بعضی مدل های 2016 در همان زمان هم زیاد بود. ماجرا از این قرار بود که بعضی مدل های 2016 در آن سال با گیرباکس 7 سرعته CVT، 6 ایربگ، صفحه آمپر جدید، تنظیم حالت رانندگی و زنون فابریک به صورت شخصی بازار آمدند. همچنین بعضی مدل های 2016 با چراغ های متفاوت جلو، جلوپنجره و سپر متفاوت، چراغ های سفید عقب، باله کوتاه عقب، سپر اسپرت عقب با دیفیوز مشکی رنگ و رینگ های متفاوت از مدل های معمولی متمایز می شوند.
ما در این مقایسه مدل 2015 GLI را در مقابل سراتو قرار داده ایم. با مشاهده ظاهر کرولا به این نتیجه می رسیم که انقلابی در دپارتمان طراحی تویوتا رخ داده و نتیجه آن ظاهر جذاب این نسل از کرولاست که از نظر تناسب و زیبایی هیچ تفاوتی با مدل های قبلی ندارد. ظاهر نسل یازدهم کرولا مثل مدل های قبلی ساده و کسل کننده نیست و مخصوصا در قسمت جلو کاملا دلپذیر است. البته سادگی طراحی در قسمت عقب به قوت خود باقیست و حتی می توان گفت ظاهر این قسمت نسبتا کسل کننده است. مخصوصا وقتی در مقام مقایسه با سراتو قرار می گیرد، سادگی طراحی در بعضی قسمت ها بیشتر خودش را نشان می دهد. در مجموع باید گفت ظاهر این مدل کرولا بسیاری از شاخصه های زیبایی که در نسل قبل نبود را دارد، اما همچنان یک ترکیب محافظه کارانه را به نمایش می گذارد.
در این تقابل به کرولا به چشم یک پیرمرد کهنه کار و به سراتو به چشم یک جوان تازه کار و جویای نام نگاه می کنیم. این تفاوت در فضای کابین هم خودش را نشان می دهد. داشبورد کرولا فرمی کلاسیک و به اصطلاح خودمانی پیرمردی دارد. کیفیت مونتاژ بعضی از قطعات نسبت به سراتو پایین تر به نظر می رسد، اما کیفیت و دوام متریال به کار رفته بالاست و در طولانی مدت نسبت به سراتو قابل اعتمادتر است. همان طور که گفته شد، با توجه به طول 4620 میلی متری، عرض 1775 میلی متری و ارتفاع 1460 میلی متری، ابعاد بدنه کرولا از سراتو بزرگ تر است و علی رغم یکسان بودن فاصله میان 2 محور با سراتو، به دلیل مهندسی و تعریف خوب زوایا و فضاسازی بهتر، کابین و صندوق بار جادارتری نسبت به سراتو دارد و حجم صندوق بار آن به 470 لیتر می رسد. این جادارتر بودن در صندلی های عقب بیشتر خودش را نشان می دهد و فضای پا در این قسمت 65 میلی متر از سراتو بیشتر است.
همان طور که گفته شد، کرولا یک سدان اقتصادی و کاملا خانوادگی است. تنوع امکانات رفاهی آن به پای سراتو نمی رسد و در مقایسه با رقیب کره ای، کابینش خلوت تر و ساده تر است. اما به محض ورود به کابین، فورا با آن ارتباط برقرار کرده و احساس راحتی می کنید. کرولا حتی در مدل فول آپشن هم به صورت استاندارد با صندلی های پارچه ای در ایران عرضه شده. شاید زیبایی صندلی ها از صندلی های کرولا کمتر باشد، اما با توجه به نداشتن گرمکن و سردکن صندلی، این پوشش کارایی بهتری از صندلی های چرمی دارد. یکی دیگر از برتری های کرولا نسبت به سراتو، عایق قوی کابین آن است که به لطف آن کمترین میزان صدا به کابین نفوذ پیدا می کند.
همان طور که گفتیم کابین کرولا فضایی خودمانی دارد و دید به اطراف نسبت به سراتو بهتر بوده و رانندگی با آن راحت تر است. شاید از نظر زرق و برق و آپشن و …، کرولا یک پله پایین تر از سراتو قرار بگیرد، اما فنی عالی این اتومبیل و هماهنگی چشمگیر پیشرانه و گیرباکس، شما را به این پیرمرد ژاپنی علاقه مند می کند. کرولا یک پیشرانه 4 سیلندر 2 لیتری را در دل خود جای داده که می تواند 143 اسب بخار قدرت و 186 نیوتن متر گشتاور تولید کند. در نگاه اول از نظر فنی کرولا سدانی ضعیف تر از سراتو به نظر می رسد. اما زود قضاوت نکنید، همان طور که گفته شد، کرولا می تواند پا به پای سراتو شتاب بگیرد. مصرف کرولا نسبت به سراتو کمی پایین تر است و حجم باک آن نیز برابر با سراتو و 50 لیتر است.
گیرباکس و موتور بسیار نرم و بی نقص و در هماهنگی عالی با یکدیگر کار می کنند. گیرباکس 4 سرعته در حالت تیپ ترونیک از کرولا یک سواری 4 در قوی با قدرت مانور پذیری مناسب می سازد. شعاع گردش فرمان میدان گیری عالی در اختیار راننده قرار می دهد. کاملا مشخص است که تویوتا سرمایه گذاری قابل توجهی در بخش مهندسی این نسل از کرولا داشته و نتیجه چیزی نیست جز لذت رانندگی بیشتر از مدل های قبلی. مرکز ثقل در این مدل پایین آمده و کارایی فنرهای جلو نیز بیشتر شده است. در نتیجه سیستم تعلیق در عین نرمی و راحتی، پایداری دلپذیری هم دارد. رینگ های 16 اینچی شاید به زیبایی رینگ های 17 اینچی سراتو نباشند، اما فاق بلند لاستیک های 195 کرولا راحتی بیشتری را برای سرنشینان به ارمغان می آورند.
بررسی و نوشته: میلاد میرعابدینی
عکس: بهزاد اویسی
انتهای پیام/
دیدگاه خود را بنویسید