طراحی تا به حال خیلی از خودروهای چینی را مورد تست و بررسی قرار دادهایم و شاید دیگر عرضه خودروهای جدید چینی در بازار اتفاق عجیبی نباشد و چندان جلب توجه نکند. اما این بار داستان کمی متفاوت است! برای نخستین بار شاهد تولید یک خودروی چینی در کشور، همزمان با آغاز تولیدش در بازار […]
تا به حال خیلی از خودروهای چینی را مورد تست و بررسی قرار دادهایم و شاید دیگر عرضه خودروهای جدید چینی در بازار اتفاق عجیبی نباشد و چندان جلب توجه نکند. اما این بار داستان کمی متفاوت است! برای نخستین بار شاهد تولید یک خودروی چینی در کشور، همزمان با آغاز تولیدش در بازار جهانی هستیم. این خودرو که داغ و داغ به ایران آمده چیزی نیست جز آریزو۵. در ایستگاه آخر تغییرات چری A5، آریزو۵ به عنوان برگ برنده چری معرفی شده است. این خودرو در نمایشگاه گوانجو نوامبر ۲۰۱۵ به نمایش در آمد. طراحی آریزو۵ از خودرویی کانسپت با نام آلفا۵ که مثل دیگر خودروهای کانسپت طراحی عجیبی نبود، الهام گرفته شده است و تنها تغییراتی جزیی در قسمت جلو و عقب نسبت به نسخه مفهومی دارد.
چراغهای LED و جلوپنجره مشبک شش ضلعی اسپرت، مواردی هستند که ما را به یاد نسل جدید کیا سراتو (فورته) میاندازند. در نمای جانبی، شباهت زیادی با هیوندای اکسنت مشاهده میشود و نمای عقب، ترکیبی از هیوندای اکسنت و نسل قبلی هیوندای سوناتا (وای اف) ارزیابی میشود که اتفاقا خیلی شسته رفته و هماهنگ با سایر بخشها طراحی شده.
با علم به این که نباید انتظار آنچنانی از قابلیتهای فنی یک سدان کلاس C چینی داشته باشیم، پشت فرمان آریزو۵ قرار میگیریم. البته مواردی همچون گرافیک اسپرت صفحه کیلومتر شمار و استارت دکمهای فریبنده هستند، اما برای قضاوت عجله نکنید!
آریزو۵ از نظر فنی شباهت زیادی به ام وی ام ۳۱۵ دارد و از این نظر با هیوندای اکسنت هم قابل مقایسه است. متاسفانه در غیاب آریزو۵های مجهز به پیشرانههای ۱.۳ و ۱.۵ لیتری توربو، نسخه عرضه شده در کشور یک پیشرانه ۴ سیلندر تنفس طبیعی ۱.۵ لیتری را در دل خود جای داده که توانایی تولید ۱۱۶ اسب بخار قدرت در دور ۵۵۰۰ و ۱۴۸ نیوتون متر گشتاور در دور ۲ هزار تا ۴ هزار را دارد. به لطف فرصتی که شرکت مدیران خودرو فراهم کرد، توانستیم چند دوری با این سدان تازه وارد در پیست اتومبیلرانی آزادی بزنیم و سقف تواناییهای حرکتیاش را به چالش بکشیم.
از همان ابتدای حرکت وزن ۱.۴ تنی آریزو بر دوش پیشرانه ۱.۵ لیتری سنگینی میکند. شتاب گیری کند و لاک پشتی انجام میشود و با نزدیک شدن به سرعت ۱۰۰ کیلومتر، رفته رفته نفوذ صدای پیشرانه هم به داخل کابین بیشتر میشود. انتهای مسیر ۴۰۰ پیچ نسبتا تندی قرار دارد که برای ورود به آن پدال ترمز را تا انتها فشار میدهیم. عملکرد سیستم ترمز به لطف سیستمهای کمکی مختلف قابل قبول است و بدون منحرف شدن دماغه، خودرو را متوقف میکند.
کمی شیطنت کرده و قبل از پیچ پدال گاز را تا انتها فشار میدهیم، آریزو تا مرز منحرف شدن میرود، اما عملکرد دقیق و به موقع سیستم کنترل پایداری به خوبی از پس کنترل خودرو بر میآید. البته ابعاد مناسب لاستیک ها و چسبندگی مناسب آنها با زمین نیز در مانورها بی تاثیر نیست. فرمان هم در این میان عملکرد دقیقی دارد اما در پیچ های تند کمی کم فرمانی چاشنی سواری با آریزو۵ میشود. شاید شتاب اولیه چنگی به دل نزند، اما هنگام حرکت در پیست کولر را روشن کردیم و علیرغم وجود ۳ سرنشین در کابین، هنگام خروج از پیچ و معکوس دادن، شاهد افت کشش اندکی بودیم و آریزو۵ با سرعت بهتری خودش را روی دور انداخت. البته اگر میخواستیم این تغییر دنده را بر عهده گیرباکس CVT بگذاریم، شاید افت کشش بیشتر از این حرفها میشد. در مانور اسلالوم هم وزن سنگین بدنه به پایداری بیشتر کمک میکند، اما نمیتوان روی حرکت های گهوارهای بدنه سرپوش گذاشت که البته برای این سگمنت از خودروهای شهری دور از ذهن نیست.
باید اشاره کرد که خب هدف از ساخت این خودرو رانندگی اسپرت و پرفشاری که ما انجام دادیم نبوده، آریزو۵ با موتور جمع و جور کم مصرف و گیرباکس اتوماتیکش، کاملا به درد شهرهای پر ترافیک میخورد.
دیدگاه خود را بنویسید