توقف تولید کیا ریو ، پایان قصهاش در بازار ایران نبود. هرچه زمان جلوتر رفت و خودروهای داخلی رفتهرفته گران شدند و از سوی دیگر خودروسازان هم برگ برنده خاصی رو نکردند، ریو برای قشر متوسط که بودجهشان از فرار قیمتها جا مانده بود، به لطف ویژگیهای معقول و استهلاک پایین به گزینهای جذابتر تبدیل […]
پایگاه خبری رسمی جوان خودرو بررسی میکند
نسل اول کیا ریو سال ۲۰۰۰ میلادی به بازار آمد. سدان ساب کامپکتی که در اواسط دوره تولیدش (سال ۲۰۰۲) دستخوش تغییراتی شد تا جذابیت چهرهاش را حفظ کند. خودرو مورد بحث ما در سال ۱۳۸۴ در شرایطی به ایران آمد که پراید بر قله شهرت نشسته بود. ریو یکی از بی حاشیهترین خودروهای بازار ایران بود که در نهایت با اعلام قانون ممنوعیت تولید خودروهای فاقد ایربگ در دیماه سال ۱۳۹۰ زمزمههای تولیدش به گوش رسید. حتما میپرسید چرا مثل دیگر خودروهای وطنی، ۲ کیسه هوا به ریو نخوراندند تا همچنان در خط تولید بماند؟ موضوع اینجا بود که کیا اجازه دستکاری در این خودرو را به سایپا نداد و در نهایت در اواخر سال ۱۳۹۰ اعلام شد خط تولید بدنه کاملا متوقف شده و با یک فاصله زمانی چند ماهه، خط مونتاژ نهایی آن نیز تعطیل شد. فارغ از تمام این مسائل، محدودیتهای بینالمللی و تحریمهای خارجی را هم میتوان بهعنوان یکی از مسائل تاثیرگذار در توقف تولید کیا ریو برشمرد.
اما توقف تولید ریو، پایان قصهاش در بازار ایران نبود. همانطور که اشاره کردیم، هرچه زمان جلوتر رفت و خودروهای داخلی رفتهرفته گران شدند و از سوی دیگر خودروسازان هم برگ برنده خاصی رو نکردند، ریو برای قشر متوسط که بودجهشان از فرار قیمتها جا مانده بود، به لطف ویژگیهای معقول و استهلاک پایین به گزینهای جذابتر تبدیل شد.
ظاهر ریو نکته عجیبی ندارد، اما در عین سادگی، دوست داشتنی و هماهنگ به نظر میرسد. بر کسی پوشیده نیست که طراحی ریو از مد افتاده است، اما وقتی آن را با رقیبی تازهنفس و هم قیمت مثل تیبا مقایسه میکنیم، به این نتیجه میرسیم که هنوز هم میتواند حرفهایی برای گفتن داشته باشد. همه اینها در حالی است که در نسخه مونتاژی سایپا، پروژکتورهای سپر جلو حذف شدهاند و رینگهای آلومینیومی با انواع فولادی و مزین به قالپاق جایگزین شدهاند. سایز استاندارد لاستیکهای ریو، ۱۷۵/۷۰ R13 یعنی مشابه لاستیکهای تیباست. البته در نگاه اول فریب ظاهر بیدردسر ریو را نخورید! امان از روزی که قطعات بدنه آن در تصادف آسیب ببیند. متاسفانه استحکام بدنه ریو پایین است و قطعات آن از جمله درها و کاپوت زود آسیب میبینند. در نهایت این قیمت گران قطعات بدنه ریو است که پایان این ماجرا را دراماتیک میکند.
وقتی به کابین ریو وارد میشوید، حسی به شما میگوید که باید از این جذابتر و کیفیتر میبود. اما فراموش نکنید در مورد خودرویی صحبت میکنیم که حدود ۱۵ سال پیش طراحی شده و همچنان زیر ۳۰ میلیون تومان قیمت دارد. کیفیت متریال کابین ریو با پوشش پلاستیکی درها، داشبورد و فرمان، متوسط روبهپایین است. از این نظر نهتنها میدان را به تیبا واگذار نمیکند، بلکه در بعضی قسمتها از تیبا جذابتر به نظر میرسد.
فضاسازیهای مناسبی داخل کابین انجام شده تا بتوانید وسایل کوچک را در آنها جای دهید. صندلیهای آن کاملا راحت هستند و پوشش پارچهای دارند. پوششی که با پنل درها ست شده و جالب است بدانید انگار جنسی مقاوم در برابر سوختگی دارد! برخلاف تیبا که باید شیشههای برقی عقباش را سفارش بدهید، شیشههای عقب ریو نیز مثل شیشههای جلو بهصورت برقی بالا و پایین میرود و برای پنجره راننده هم حالت اتوماتیک تعریف شده است. کنار پشتی صندلیهای جلو اهرمی تعبیه شده که توسط آن میتوانید کفه صندلی را به دلخواه خود تنظیم کنید. فرمان نسبت به اندازه اتاق بزرگ به نظر میرسد، اما در مجموع باید گفت کابین خلوت ریو باعث میشود تا خیلی زود به محل قرارگیری ابزارکها عادت کنید.
یکی دیگر از نقاط قوت ریو نسبت به تیبا، کیفیت مونتاژ مناسب قطعات کابین آن است. موردی که باعث شده بعد از گذشت چند سال از عمرش، همچنان سر و صدای اضافی از گوشه و کنار کابین به گوش نرسد. البته از خودرویی که در سالهای تولیدش در زمره ۱۰،۱۲ خودرو با کیفیت داخلی بوده، جز این هم انتظار نمیرود. صندلی ردیف عقب برای افراد قدبلند چندان راحت نیست و اگر نیاز به فضای بیشتر باشد، ناچار به جلو کشیدن صندلی جلو هستید. البته فضای سر در این قسمت قابل قبول است. نکته دیگر اینجاست که شعاع حرکت درهای عقب محدود است. این مورد مشکلی در سوار و پیاده شدن ایجاد نمیکند، اما قرار دادن بار روی صندلی عقب را دچار مشکل میکند. آینههای جانبی بزرگ و پنجره دید مناسبی در اختیار راننده قرار میدهند، اما تنظیم دستی آینهها توی ذوق میزند. قاب آینهها در نمونههای تولید شده در سالهای اول براق است و مدلهای تولید شده در سالهای آخر، با قاب آینه مات متمایز میشوند. بسیاری از مالکین ریو معتقدند سری اول تولید کیفیت بالاتری از سالهای آخر دارد. چرا که حجم قطعات کرهای استفاده شده در سری اول تولیدات، بیشتر بوده.
دیگر نقطه قوت ریو نسبت به برچسب قیمتاش را باید زیر کاپوت آن جستوجو کرد. پیشرانهای که نسبت به پیشرانه تیبا حرفهای زیادی برای گفتن دارد و استهلاک پاییناش خیال خریدار را راحت میکند. پیشرانه ریو همچون تیبا ۴ سیلندر ۱.۵ لیتری (حجم دقیق ۱۴۹۳ سیسی) است. با این تفاوت که با استاندارد یورو۳ تولید شده و به جای ۸ سوپاپ از ۱۶ سوپاپ بهره میبرد و تواناش به ۹۷ اسببخار در دور ۵۵۰۰ میرسد. گشتاور ۱۳۵ نیوتنمتری پیشرانه با وزنی تقریبا برابر با وزن تیبا (وزن کیا ریو ۱۰۴۰ کیلوگرم است) باعث شده ریو در شتاب اولیه نظر شما را به خودش جلب کند. خودرویی پرشتاب با کشش مناسب، البته تا پیش از روشن شدن کولر! وزن کم ریو علیرغم اینکه شتاب اولیه قابلتوجهی به آن بخشیده، در سرعتهای بالای ۹۰ کیلومتر احساس ناامنی ایجاد میکند. انگار روی زمین نیستید! این حس دقیقا پشت فرمان تیبا هم قابل لمس است. دیگر نقطه قوت ریو نسبت به تیبا، مجموعه کلاچ و گیرباکس بسیار نرم آن است که باعث میشود در ترافیکها به آن علاقهمند شوید. کشش مناسب دندههای یک و ۲ به دلیل ضرایب سنگین، راننده را در دور گرفتن یاری میدهند. البته پیدا کردن جای دندهها کمی گیج کننده است و فاصله دندههای ۴ و 5 باعث میشود عملکرد ریو در سرعتهای بالا چندان چنگی به دل نزند.
سیستم تهویه قدرت مناسبی دارد و حتی از بعضی خودروهای گرانتر هم بهتر است. اما روشن شدن کولر تا حد زیادی از کشش موتور میکاهد. سواری ریو نسبتا راحت است، اما خشک بودن تعلیق یکپارچه عقب سبب میشود تا تجهیزات زیربندی زود به سر و صدا بیفتند و این اتفاق باعث شده تا سر و صدای تعلیق ایرادی شایع در ریوهای دست دوم باشد. هنگام فشردن پا روی ترمز، حس بیاعتمادی اولین حسی است که به راننده دست میدهد. البته در ریوهای سفارشی، سیستم ترمز ABS باعث شده تا حد زیادی از این حس کاسته شود. ترمزها در جلو دیسکی و در عقب کاسهای هستند. همچنین نفوذ صدای پیشرانه به داخل کابین زیاد است و عایق کابین چندان مناسب نیست.
تعویض به موقع تسمه تایم در مورد ریو اهمیت ویژهای دارد. همچنین وایرش زود خراب میشود. لوازم اصلی ریو (کرهای) در بازار قطعات یدکی بسیار کمیاب و گران است. اما لوازم سایپایی به وفور یافت میشوند و قیمت مناسبی دارند. سایپا در همان سالها اعلام کرده بود که تا حدود سال ۱۴۰۰ قطعات ریو را تامین میکند. البته این در حالی است که قطعات ساخت سایپا کیفیت پایینتری نسبت به قطعات اوریجینال کرهای دارند. نکته دیگری که در نگهداری از ریو باید به آن توجه کنید، محدود بودن مکانیکیهای متخصص در تعمیر ریو است. هر مکانیکی نمیتواند ایرادهای فنی ریو را به درستی تشخیص بدهد و همین موضوع در مواردی باعث تحمیل خرج اضافه به مالک میشود. پیشرانه ریو ۳.۴ لیتر روغن میگیرد و از این نظر در تعویض روغن، خودرو پرخرجی نیست. در بعضی مدلهای سفارشی، امکاناتی مثل ترمز ABS و پروژکتور جلو به ریو اضافه شدهاند. ریو همچون تیبا خودرویی کممصرف و مقرونبهصرفه بهشمار میرود که با مصرف سوخت ترکیبی حدود ۷ لیتر (در صورت سلامت و تنظیم بودن پیشرانه) و باک ۴۵ لیتری، مناسب تردد روزمره در شهرهای شلوغ و پرترافیک است. نسخه اتوماتیک ریو نیز به بازار عرضه شده که البته تعداد آن به مراتب کمتر از مدل دندهای است.
کلاس:سدان کوچک
پیشرانه:4 سیلندر 16 سوپاپ
حجم موتور:1493 سی سی
قدرت:97 اسب بخار در دور 5500
گشتاور:135 نیوتن متر
گیرباکس:5 سرعته دستی
وزن:1040 کیلوگرم
مصرف سوخت:6.9 لیتر
ظرفیت باک بنزین:45 لیتر
نوشته: میلاد میرعابدینی
دیدگاه خود را بنویسید