انگار نیاز به کمی زمان داشت تا خودش را با شرایط وفق بدهد و در میان کراس اورهای بازار ایران جا باز کند. درمورد رنو داستر صحبت می کنیم. کراس اوری که کیفیت بالای تولید و استهلاک پایین اش باعث شده بدل به یکی از کراس های محبوب این روزهای بازار ایران شود. هر چند در […]
هر چند در ابتدای عرضه این خودرو در ایران به دلیل تک دیفرانسیل بودن و سطح پایین امکانات و تجهیزات خریدارن کم تر به سراغ آن رفتند، اما بعد از به روز رسانی داستر در سال 2016 این خودرو کم کم جایش را در دل ایرانی ها باز کرد.
جوان خودرو بررسی می کند (گزارش اختصاصی)
هر چند در ابتدای عرضه این خودرو در ایران به دلیل تک دیفرانسیل بودن و سطح پایین امکانات و تجهیزات خریدارن کم تر به سراغ آن رفتند، اما بعد از به روز رسانی داستر در سال 2016 این خودرو کم کم جایش را در دل ایرانی ها باز کرد. البته هنوز هم قیمت این خودرو کمی بیش از عدد منطقی است زیرا در بازه قیمتی که داستر قرار دارد می توان خودروهایی با شرایط بهتر خریداری کرد. اما داستر چه جاذبه هایی دارد که خریداران را به سوی خود کشانده است؟
در این نوشتار قصد نداریم از صفر تا صد طراحی و ساخت داستر را مرور کنیم و بیشتر می خواهیم در مورد توانایی های این خودرو سخن بگوییم. همانطور که می دانید داستر روی پلتفرم X90 رنو شکل گرفته است. پلتفرمی که باید آن را یکی از موفق ترین ها در نوع خودش دانست. جالب است که هر خودروی بر روی این پلتفرم شکل گرفته است توانسته جزو محبوب ترین ها در بازار خود باشد.
رنو داستر در نمونه های قبل از سال 2016 از نظر ظاهری آنقدرها جذاب نبود اما با اجرای پروژه فیس لیفت روی این خودرو به جذابیت های آن به خصوص در نمای ظاهری افزوده شد. در واقع فیس لیفت ظاهری این خودرو شامل رینگ ها، گرافیک چراغ ها و جلو پنجره می شود. درون کابین نیز رودری ها و و رنگ بندی تغییر کرده است تا کمی از سادگی محض فاصله بگیرد. دکمه های شیشه بالابر به روی درب ها منتقل شده اند و نمایشگر نیز درون کنسول میانی قرار گرفته است.
زبان طراحی کابین داستر زبان ساده ای است. زیرا رنو مدل داستر را با هدف کارآیی بالا، استهلاک پایین و قیمت مناسب طراحی کرده است. به نوعی داستر یک کراس اور برای آن دسته از مشتریان است که نمی خواهند برای خرید خودروی در این کلاس زیاد هزینه کنند. جالب است بدانید داستر در نسل اول بعد از فروش 400 هزار دستگاهی به سود خالص رسید و رنو انتظار استقبالی این چنینی را از این خودرو نداشت.
شاید به همین دلیل باشد که در نسل دوم ( فیس لیفت) بدون افزایش قیمت امکاناتی مثل روز کنترل و نمایشگر را به خودرو افزود. البته وضعیت داستر در بازار ایران به گونه دیگری است. زیرا این خودرو در بازه ای از بازار ایران قرار دارد که گذینه های مختلفی برای خرید به خصوص به صورت کارکرده پیش روی خریدارن است. با این حال نگاه کاربردی به داستر می تواند بسیاری از علامت تعجب ها را پاک کند.
درون کابین با فضایی بزرگ، عریض و مرتفع رو به رو هستید که جای هیچ صحبتی را باقی نمی گذارد. از جمله امکاناتی که بعد از فیس لیفت می توان در کابین داستر یافت، کروز کنترل است. در میان داشبورد هم همانطور که شاره شد یک نمایشگر نصب شده که اطلاعات مختلفی از جمله تصاویر دوربین دید عقب را به نمایش می گذارد. آینه های برقی، چراغ های روز ( Day Light)، بلوتوث و GPS از جمله امکانات داستر هستند. همچنین صندلی راننده نیز قابلیت تنظیم در 6 جهت را دارد.
اما داستر در بخش ایمنی هم حرف های زیادی برای گفتن دارد. طبق نتایج آزمایشاتی که موسسه ایمنی اروپایی Euro Ncap بر روی نسخه فیس لیفت داستر انجام داده است، این خودرو توانسته 4 ستاره ایمنی را بر در کارنامه خود ثبت کند. این خودرو در ورژن سال 2011 در بخش ایمنی عابرین پیاده تنها توانسته بود 28 درصد از امتیازات را دریفات کند. همچنین در بخش های از بدنه نیز ظعف های زیادی داشت و به همین دلیل نتوانست بیش از 3 ستاره ایمنی کسب کند. اما از سال 2016 به بعد داستر در همه تست ها نمرات بهتری کسب کرده است و به همین دلیل حالا جزو کراس اورهای 4 ستاره به حساب می آید
رنو داستر در بخش فنی با 135 اسب بخار خروجی از یک پیشرانه 2 لیتری به استقبال شما می آید. پیشرانه ای که می تواند 195 نیوتن متر گشتاور تولید کند. شاید در وحله اول تصور کنید این میزان از گشتاور آن هم با یک گیرباکس 4 سرعته اتوماتیک آنقدرها حرفی برای گفتن ندارد، اما بهتر از زود قضاوت نکنید! رنو برای داستر یک سیستم انتقال قدرت باکیفیت را تدارک دیده است که واقعا کارایی دارد و مثل بسیاری از کراس اورهای دیگر نمایشی نیست.
گیرباکس DP8 این خودرو توسط کمپانی ZF طراحی و ساخته شده است و می توان گفت یکی از بهترین نمونه ها از نظر کیفیت و استهلاک در بازه قیمتی تا 250 میلیون تومان است. قدرت و گشتاور پیشرانه 2 لیتری 4 سیلندر این خودرو را با سه روش به محورها منتقل می کند. روش اول 2WD است. با انتخاب این حالت از روی کلید چرخان روی داشبورد قدرت به چرخ های جلو انتقال می یابد. رنو توصیه می کند در حالت استفاده شهری و شرایط مساعد آب و هوایی بهترین و کم استحلاک ترین حالت رانندگی همین حالت است. زیرا ادوات فنی کم تری در خودرو درگیر انتقال قدرت می شوند و عملا میل گاردان محور عقب چند قطعه دیگر ثابت هستند.
حالت بعدی انتخاب روش دو دیفرانسیل اتوماتیک یا 4WD auto است. در این حالت یک کلاچ صفحه ای با بخشی از خروجی گیرباکس درگیر می شود تا میل گاردان عقب به گردش در بیاید و قدرت به محور عقب انتقال یابد. به این ترتیب خودرو به صورت دودیفرانسیل عمل می کند ولی ممکن است چرخ هایی که با زمین اصطکاک کمی دارند دچار هرزگردی شوند. زیرا دیفرانسیل به صورت استاندارد قدرت را به چرخی که راحت تر گردش می کند انتقال خواهد یافت. ضمن این که اختلاف دور چرخ ها نیز به کمک صفحات کلاچ روی محور عقب جبران می شود.
اما روش سوم حالت 4WD Lock یا قفل است. در این حالت قدرت به صورت 50/50 بین محور جلو و عقب توضیع می شود. برای استفاده از این حالت حتما باید در شرایط خاصی گیرافتاده باشید وگر نه داستر با همان حالت دو دیفرانسیل اتوماتیک از پس ناهواری های مسیر بر می آید. حالت فقل بیشتر در شرایطی مورد استفاده قرار می گیرد که چرخ ها نباید دچار هرزگردی شوند. مکانیزم مرسومی که خودروسازان برای حالت قفل دیفرانسیل در خودروها استفاده می کنند، بکارگیری قطعاتی به منظور قفل شدن پولوس ها در دیفرانسیل است تا دور چرخ های دو سمت محور کاملا یکسان شود.
اما رنو برای این حالت از راه میان بر استفاده کرده است! به همین دلیل به جای استفاده از قطعات مکانیکی، سیستم ESP این خودرو را طوری طراحی کرده که در این حالت با اعمال ترمز روی چرخ هایی که هرزگردی دارند، هر دو چرخ محور ها را هم دور می کند. به معنایی دیگر وضعیت فقل دیفرانسیل را با این روش شبیه سازی کرده است. نام دیگر این سیستم 4WD-i است و مشابه آن را می توانید در نیسان قشقایی نسل قبل هم ببینید.
حدود 2 روز زمان داشتیم تا رنو داستر را در شهر، جاده و مسیرهای خارج از جاده بررسی کنیم. داستر در شهر خودروی راحتی است. هم به اندازه کافی جا دارد و هم از نظر دید با آینه های بزرگ و طراحی مناسب اشکالی ایجاد نمی کند. در مدل های بعد از 2016 با اضافه شدن مانیتور و دوربین دید عقب پارک کردن داشتر ساده تر هم شده است. عملکرد گیرباکس اتوماتیک این خودرو بی شباهت به گیرباکس رنو ساندرو نیست. در معکوس دادن آنقدرها سریع نیست اما انتظار عملکرد گیرباکس ولوو و لندکروز را هم نمی توان از ان داشت. در واقع تعریف این خودرو از نظر اقتصادی به گونه ای است که نمی توان این انتظار را داشت. اما گیرباکس داستر یکی از بهترین ها در بازار است. ضرایب مناسب ان باعث می شود امکان راندن اکونومی را داشته باشید. ضمن این که در معکوس کردن و دنده دادن دقت کافی را دارد.
کالیبراسیون موتور و گیرباکس داستر زمانی بیشتر به چشم می آید که راهی مناطق ناهوار شوید. در یکی از مسیرهای عبوری به شیبی تند رسیدیم. تصمیم گرفتیم داستر را از لب شیب به بالا هدایت کنیم. پس خودرو را در حالت 4WD Auto قرار دادیم . ابتدای حرکت به کندی انجام شد زیرا ظریب دنده یک داستر کمی بلند است و دور موتور به همین دلیل آنقدر سریع بالا نمی رود. اما به محض راه افتادن خودرو فقط کافی است پدال را بفشارید. خوبی فرمان های غیر برقی هم این است که اطلاعات خوبی از مسیر به راننده منتقل می کند. البته چنین شیب هایی را بهتر است در حالت تیپ ترونیک گیرباکس طی کنید تا دور موتور به اندازه کافی بالا برود.
یکی دیگر از پتانسیل های مناسب این خودرو در مسیرهای آفرود زاویه ورود و خروجی مناسب عقب (36درجه) و جلو ( 30 درجه) خودرو است. به شکلی که باعث می شود سپرهای این خودرو کمتر زمین را لمس کنند. طراحان داستر با سپر جلو را با زاویه گرد رو به پایین و عقب طراحی کرده اند تا داستر در محور جلو دارای سیستم تعلیق مک فرسون است. در عقب هم از محور مستقل با اتصالات چند نقطه ای استفاده شده است.
اما نکته منفی در طراحی سیستم تعلیق آن انتقال حرکت الاکلنگی محور عقب به جلو است. به شکلی که وقتی داستر در موج های جاده حرکت می کند، سیستم تعلیق عقب نوساناتش را به سمت جلو منتقل می کند و این موضوع از حرکت گردن سرنشینان کاملا مشهود است. با این حال در مجموع سیستم تعلیق این خودرو عملکرد بهتر از بسیاری از خودروهای گران قیمت بازار دارد که اصلا به درد جاده های غیر استاندارد ایران نمی خورند.
نکته دیگر در خصوص این خودرو استفاده از دو Sub Frame در شاسی خودرو است. این مجموع قطعات که می توان انها را یک رام مستقل نیز نامید، در محو جلو و عقب خودرو قرار گرفته و قطعات دیگر روی آنها سوار شده اند. به نوعی این قطعات وظیفه دارند بین شاسی و قطعات پلتفرم مثل سیستم تعلیق قرار بگیرند و بار نیروهای وارده را به دوش بکشند. البته رنو در استفاده از ساب فریم ها ید طولایی دارد و در خودروهایی مثل تندر90 و ساندرو نیز این قطعات وجود دارند. یکی از دلایلی خودروهای رنو در بخش جلوبندی کم تر دچار مشکل می شوند وجود همین ساب فریم است.
اگر بخواهیم از زاویه دیگری نیز به داستر نگاه کنیم باید آن را یکی از بهترین انتخاب های بازار دست دوم نامید. زیرا این خودرو به استهلاک کم و عمرطولانی قطعات شهره است. پس می توانید یک داستر سالم کارکرده را خریداری کنید و تا مدتها گذرتان به تعمیرگاه نیفتد. مدل 2 دیفرانسیل 2017 این خودرو که کارکرد کمی هم دارد، حدود 115 تا 120 میلیون تومان می ارزد. هر چند با این پول می توان کره ای های کارکرده و حتی پینی های 0 کیلومتر را خریداری کرد اما، یادتان باشد استهلاک این خودروها بیش از یک داستر 2017 است. ضمن این قطعا هیچ یک توانایی های آفرود داستر را ندارند. یادتان باشد داستر از نظر دیزاین و امکانات رفاهی در سطحی قرار دارد که برای آن از اول تعریف شده است. بخش زیادی از قیمت گران این خودرو به دلیل نرخ ارز و موارد جنبی است که باعث شده داستر ناخواسته در برج بازار ایران، همسایه پایینیه طبقه کراس اورهای گران باشد. نباید فراموش کنید داستر نه لندرور دیفنر است و نه تویوتا پرادو!
دیدگاه خود را بنویسید